Στις 17 Μαρτίου του 2014 πέντε τουρκικά πολεμικά πλοία απέπλευσαν από τον ναύσταθμο του Γκιολτσούκ για να περιπλεύσουν την αφρικανική ήπειρο μέσω του στενού του Γιβραλτάρ και της Διώρυγας του Σουέζ.
- Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά
Η τουρκική αποστολή ολοκληρώθηκε στις 27 Ιουνίου, διανύοντας 30.000 χιλιόμετρα, επισκεπτόμενη 27 χώρες και 40 αφρικανικούς λιμένες. Ο τουρκικός περίπλους και η προβολή των προϊόντων της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας ήταν η επιτομή μιας καλά οργανωμένης διείσδυσης στην Αφρική με πολυπληθείς αποστολές εμπορίου, εξωτερικής πολιτικής, ιατρικής βοήθειας και πολιτισμικού επεκτατισμού.
Παρότι η αποστολή επικρίθηκε στην Τουρκία λόγω του κόστους ως προς το προσδοκώμενο αποτέλεσμα, που ήταν η «προβολή της σημαίας», αντιγραφή του αγγλικού δόγματος «showing the flag», ελάχιστα άτομα στην Τουρκία και στο εξωτερικό εκείνη την εποχή αντιλήφθηκαν τον στρατηγικό και γεωπολιτικό χαρακτήρα του εγχειρήματος του Ερντογάν.
Έπρεπε να περάσουν άλλα έξι χρόνια μέχρι τη στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας στη Λιβύη, για να αρχίσει να γίνεται αντιληπτό το γεωπολιτικό εγχείρημα του ελέγχου από την Τουρκία του αχανούς γεωγραφικού χώρου από το Βλαδιβοστόκ μέχρι το Κέιπ Τάουν και από το τελευταίο μέχρι το Βερολίνο.
Πράγματι, συστηματικά και μεθοδικά οι επισκέπτες στην Τουρκία πληροφορούνται ότι οι τουρκογενείς πληθυσμοί από την Κίνα μέχρι τις ακτές της Αδριατικής αποτελούν μία από τις μεγαλύτερες πληθυσμιακές ομάδες της υφηλίου. Η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και το κενό εξουσίας που ακολούθησε παρείχαν στην Τουρκία τη δυνατότητα της πολιτισμικής ενοποίησης των τουρκογενών πληθυσμών της Ασίας με οχήματα το Ισλάμ και τις τουρκικές γλωσσικές διαλέκτους, με επακόλουθο την οικονομική και πολιτική διείσδυση ακόμα και μέσα στην ίδια τη ρωσική ομοσπονδία, όπου η σιωπηλή και υποβόσκουσα σύγκρουση μεταξύ του σλαβικού και του τουρκογενούς στοιχείου είναι παρούσα.
Από την άλλη, ο έλεγχος της Βόρειας και Ανατολικής Αφρικής μέσω της κατοχής της Λιβύης και του ελέγχου της Σομαλίας θα εξασφαλίσει στην Τουρκία όχι μόνο τον απόλυτο έλεγχο της αφρικανικής ηπείρου αλλά και της Ευρώπης, επειδή η Τουρκία, αν επικρατήσει στην περιοχή, θα επιδιώξει τη μαζική μετακίνηση των αφρικανικών πληθυσμών προς τη Λιβύη, όπως έπραξε και με τους ασιατικούς πληθυσμούς και έτσι θα ελέγξει τη στρόφιγγα της ροής των μεταναστευτικών πληθυσμών προς την Ευρώπη.
Ο απόλυτος τουρκικός έλεγχος της Λιβύης και η απασφάλιση του ελληνικού ελέγχου στο Αιγαίο είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη ώστε η Τουρκία να ενοποιήσει και να ελέγξει τον τεράστιο γεωγραφικό χώρο από το Βλαδιβοστόκ μέχρι το Κέιπ Τάουν και ταυτόχρονα να διαλύσει την Ευρώπη μέσω της μεταναστευτικής λαίλαπας. Δοθέντων των δογματικών γεωπολιτικών αγκυλώσεων της αμερικανικής πολιτικής και της φθίνουσας πορείας της ισχύος της, καθώς και της φιλοτουρκικής πολιτικής του Βερολίνου, η μόνη δύναμη που θα μπορούσε να ανατρέψει τα γεωπολιτικά σχέδια της Τουρκίας και συνεπώς και τον εξοβελισμό του Ελληνισμού από το Αιγαίο είναι η Γαλλία.
Πράγματι, η απώλεια του γαλλικού ελέγχου της υποσαχάριας Αφρικής και της μαύρης ηπείρου και συνεπώς η μόχλευση της ανεξέλικτης μαζικής μετανάστευσης προς τον Βορρά απειλεί την ύπαρξη της γαλλικής δημοκρατίας και της Ευρώπης. Δυστυχώς, στην Ελλάδα οι φιλήκοες των Γερμανών κυβερνήσεις, εκουσίως ή ακουσίως, λόγω της μικρόνοιάς των, μεθοδεύουν την ενίσχυση του γεωπολιτικού ρόλου της Τουρκίας και συνεπώς επιταχύνουν τη βιολογική εξαφάνιση του Ελληνισμού, μέσω της γενικευμένης διάλυσης και παραλυσίας, της οικονομικής δυσπραγίας, της ενθάρρυνσης του μαζικού ισλαμικού εποικισμού (εσωτερικός τουρκικός στρατός κατοχής), του αφοπλισμού της χώρας και της ενθάρρυνσης των τουρκικών διεκδικήσεων.
Οι Βαλκάνιοι πολιτικοί και οι ελίτ στην Ελλάδα δεν έχουν ακόμα αντιληφθεί ότι το Ισλάμ δεν αποτελεί μόνο ένα θρησκευτικό δόγμα, αλλά αντιθέτως είναι ο φορέας ενός νέου διεθνιστικού πολιτικού κινήματος, ενός νέου ιδεολογικού χαλιφάτου υπό τον Ερντογάν, γύρω από το οποίο συσπειρώνονται τα δισεκατομμύρια των κολασμένων του κόσμου τούτου, επειδή οικοδομείται σε αντιπαλότητα με τον ιουδαιοχριστιανισμό, που, όπως πιστεύουν, εκπροσωπεί τον πλούτο και την αδικία.
Η αφέλεια των ελίτ εξουσίας και η γεωπολιτική ενίσχυση της Τουρκίας παρουσιάζονται μέσα από το προσφάτως εκδοθέν βιβλίο των Μιχάλη Ιγνατίου και Νίκου Μελέτη «Η συμφωνία που γκρίζαρε το Αιγαίο, από τα Ιμια στη Μαδρίτη», όπου οι δύο συγγραφείς αποδεικνύουν ότι οι πολιτικές πρακτικές του αφελούς συστήματος εξουσίας στην Ελλάδα αποσκοπούν αποκλειστικά και μόνο στην ενίσχυση του γεωπολιτικού ρόλου της Τουρκίας μέσω της απώλειας του Αιγαίου. Το τελευταίο αποτελεί τον μόνο γεωγραφικό χώρο ο οποίος θα μπορούσε να εμποδίσει την ενοποίηση του ασιατικού και αφρικανικού χώρου υπό την κυριαρχία της Τουρκίας.
*Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
