Ο εκκωφαντικός κόλαφος της ιταμής μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί προσδίδει εις τον Ερντογάν ένα αδιαμφισβήτητο κύρος παγκόσμιου ηγέτη.
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Ο Ερντογάν αγνόησε ευθέως τη διεθνή κοινότητα, διαμηνύοντας προς την καθημαγμένη και πλήρως αφελληνισμένη, υπνώττουσα «μαρξιστική» πατρίδα μας ότι το Ισλάμ, ως πολιτισμική συνιστώσα του τουρκικού έθνους, δρα κατά το δοκούν, με γνώμονα το συμφέρον της Τουρκίας, εξοβελίζοντας διεθνείς οργανισμούς, καθώς και την UNESCO. Επί μισό αιώνα και επέκεινα το ανθελληνικό ελλαδικό κράτος, συνεπές στην ηττοπαθή και ενδοτική στάση του (!), προέβη απλώς σε ευχολόγια άνευρων, ανορθόλογων διατυπώσεων μη θιγμένων πολιτικών της ελίτ, εκ του ανοσιουργήματος αυτού.
Οι τελευταίοι κυριαρχούνται ιδεολογικά από τη δοτή, ξενόδουλη, αργυρώνητη, συγκεχυμένη και ιστορικά χρεοκοπημένη ιδεοληψία της Αριστεράς, η οποία (αριστερά), εν αγαστή σύμπνοια με τη βιομηχανία των ΜΚΟ και την εργαλειοποίηση των κατατρεγμένων μεταναστών, ασκεί επιχειρηματική δράση εις τον βωμό της ψευδεπίγραφης αυτοκρατορίας του νεοπαγώς ανθρωπισμού, προς αλλοίωση των πληθυσμών των εθνών, διά του επιδοτούμενου εποικισμού και της δρομολογούμενης ισλαμοποίησης αυτών.
Η προδοτική πολιτική της Ελλάδας -κατά το προσφυές «η Κύπρος κείται μακράν» τότε- σήμερα είναι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση της ως άνω ρήσεως. Συνάγεται δε το αυτό πνεύμα, παντελώς αδράνειας, εκ του συνόλου των δηλώσεων των ελληνοφώνων της πολιτικής ελίτ και των θιασωτών της αντιεθνικής ισοπεδωτικής παγκοσμιοποιήσεως. Η διεθνιστική τάση της διοικούσης Εκκλησίας προφανώς αντιμετωπίζει οιαδήποτε μορφή διεκδίκησης καίριων ζητημάτων της εθνικής μας ταυτότητας ως μία απόπειρα ανατροπής της παγκόσμιας ειρήνης, με την αρμονική συνύπαρξη των εκκλησιών, προσβλέποντας αποκλειστικά, δήθεν, εις την παρέμβαση της Ευρώπης και άλλων φορέων.
Η κερκόπορτα της Τουρκίας ευρίσκεται εντός των πυλών της πυορροούσας Ελλάδας, που επί μισό αιώνα έχει εγκαθιδρυθεί το ιδεολόγημα του εθνομηδενισμού εις την παιδεία, εις τον πολιτισμό, εις τη γλώσσα και κυριαρχεί η απάτη του μαρξισμού, ως εργαλείο ερμηνείας των πάντων, και το πρότυπο του οσφυοκάμπτη τραμπούκου, εξωνημένου συνδικαλιστή της ντουντούκας – εξ αυτού του λόγου το πλήγμα στην εθνική μας ταυτότητα και τον πολιτισμό, για την ελίτ, τους παγκοσμιοποιητές και τη διεθνική τάση της Εκκλησίας, είναι «φασισμός».
Οι νενέκοι, οι νεοραγιάδες και οι γραικύλοι, οι οποίοι βεβηλώνουν τη μνήμη των ηρώων πεσόντων μας, ακρωτηριάζουν τον πολιτισμό μας, παραχαράσσουν την Ιστορία μας και εκδηλώνουν υπερεκχειλίζουσα ασέβεια, προσβάλλοντας τη μνήμη του έθνους, δυστυχώς αποτελούν την κρατούσα στάση στην Ελλάδα. Οι ως άνω εισήλθαν εκ της κερκόπορτας και διαμόρφωσαν αναλόγως την απαίδευτη, διανοητικά ευνουχισμένη μάζα να απαξιώνει την εθνική ταυτότητα και να εκδέχεται την αφαίρεση του Σταυρού από το «σήμα» της επιτροπής εορτασμού των 200 χρόνων από την Εθνεγερσία.
Η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ ευθυγραμμίζεται με την προπαγάνδα του Ερντογάν εις τον Εβρο, συντάσσεται αναφανδόν με τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό και τον εθνικισμό του «σουλτάνου», όπως και ορισμένοι μεγαλόσχημοι καθηγητές της ελίτ. Ίσως είμαστε ανάξιοι να έχουμε εθνικά ανεξάρτητο κράτος ή αυτοί που μας κυβερνούν δεν νιώθουν Ελληνες, όντες οι ίδιοι -καταδήλως εθισμένοι πατροπαράδοτα- εις τον οθωμανικό ολοκληρωτισμό. Η μνήμη και το βιώμα συνιστούν τα νάματα της εθνικής μας συνείδησης. Ο Θουκυδίδης διδάσκει για την ανδρεία της νίκης, πλην όμως η πελιδνή Ελλάς προσβλέπει εις τον ΟΗΕ – ο τελευταίος οργανισμός προστάτευσε την Κύπρο και το Διεθνές Δίκαιο.
Εν κατακλείδι, ο Ελληνισμός επιβίωσε με την αγάπη για την πατρίδα, η οποία εκφράστηκε διά της θυσίας ή της διεκδικήσεως της πολιτισμικής ταυτότητάς μας από τους επίβουλους, ε ξου και το δημώδες άσμα το οποίο ενέπνευσε την εθνεγερσία του 1821: «Της Αγίας Σοφίας οι πόρτες δεν ανοίγουν με κλειδιά. Μόν’ ανοίγουν με μαχαίρια και με ελληνικά σπαθιά».
*Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
