Την Τετάρτη το απόγευμα έγινε μια συγκέντρωση κατοίκων στην πολύπαθη πλατεία Βικτωρίας οργανωμένη από επιτροπές κατοίκων τριών περιοχών του γκετοποιημένου 6ου Δημοτικού Διαμερίσματος.
- Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Δεν υπήρχε καμία κομματική ταυτότητα και το λέω ως μία εκ των διοργανωτών. Σκοπός της συγκέντρωσης ήταν η διαμαρτυρία για την αφόρητη κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει η πλατεία Βικτωρίας και η ευρύτερη περιοχή εξαιτίας της γκετοποίησής τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Εδώ και πολλά χρόνια οι κυβερνήσεις φέρονται λες και είμαστε αλάνα κι εμείς οι κάτοικοι αόρατοι. Στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, όπου βρέθηκα τη Δευτέρα για να μιλήσω για την κατάσταση, είχα την αίσθηση ότι τα παγκάκια της πλατείας είναι για πολλούς εκεί μέσα πιο σημαντικά από εμάς. Άκουσα ψεύδη και συκοφαντίες για τους «φασίστες» κατοίκους, άκουσα οδυρμούς για τους «πρόσφυγες» της πλατείας, άκουσα λογύδρια για τα παγκάκια και, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ουδείς αναφέρθηκε στο γεγονός ότι η περιοχή έχει και κατοίκους. Αισθάνθηκα ότι πολλοί δημοτικοί σύμβουλοι τελικά έχουν ψηφιστεί για να εκπροσωπήσουν όλες τις εθνικότητες της Γης πλην ημών. Στο συμβούλιο ανακοίνωσα και την πρόθεσή μας να κάνουμε συγκέντρωση και προσκάλεσα, ως όφειλα, όλο το δημοτικό συμβούλιο. Δεν είμαι υπέρμαχος της αντιδημοκρατικής άποψης των αποκλεισμών. Μία δημοκρατία σού δίνει επιλογές. Ας επιλέξει καθένας αυτό που νομίζει καλύτερο. Αλλιώς δεν μιλάμε για δημοκρατία.
Η συγκέντρωση, λοιπόν, ανακοινώθηκε το βράδυ της Δευτέρας και είχε μόλις μία ημέρα ουσιαστικά να οργανωθεί. Ενημερώθηκε το αστυνομικό τμήμα και ελήφθησαν όλες οι απαραίτητες εγγυήσεις για την ομαλή διεξαγωγή της. Την Τρίτη οι γνωστοί μας άγνωστοι εξήγγειλαν αντισυγκέντρωση. Παρά τις διαβεβαιώσεις που είχαμε τόσο από την Αστυνομία όσο και από τον Δήμο Αθηναίων περί του αντιθέτου, η αντισυγκέντρωση κατέλαβε τον χώρο της πλατείας. Κάποιοι δεν ήθελαν τη συγκέντρωση. Χωρίς να υποχωρήσουμε, συγκεντρωθήκαμε κανονικά και τελικά το αποτέλεσμα ήταν να απομακρυνθούν από την Αστυνομία οι δήθεν αντιφασίστες και να ανέβουμε εμείς στην πλατεία χωρίς να υπάρξουν επεισόδια.
Όλο αυτό παρουσιάστηκε από τα ΜΜΕ ως μία φασιστική, ακροδεξιά, ρατσιστική συγκέντρωση, ενώ η μάζωξη των ολίγων η οποία μας στόλιζε με ό,τι κοσμητικό επίθετο μπορεί κάποιος να φανταστεί, που μας υποσχόταν κρεμάλες, που ήρθε με κοντάρια και κράνη, ετοιμοπόλεμη, να καθαρίσει τις γειτονιές από τις «ρατσίστριες» γιαγιάδες ήταν μια απλή «αντιρατσιστική» εκδήλωση. Το παραμύθι με το οποίο ταΐζει το σύστημα τον κόσμο όλα αυτά τα χρόνια είναι απίστευτο. Στη συγκέντρωση ήρθαν άνθρωποι από διάφορους πολιτικούς χώρους, χωρίς κανένας να δημιουργήσει πρόβλημα ούτε να καπελώσει την εκδήλωση. Τους ευχαριστούμε. Για εμάς είναι μία μεγάλη ΝΙΚΗ αυτό που έγινε. Γιατί ακουστήκαμε. Υπάρχουμε κι εμείς.
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
