Ως κληρονόμοι του παρελθόντος μας οφείλουμε άχρι εσχάτων, εν όψει της λογοδοσίας μας εις τον Θεό, να τιμούμε τους προγόνους μας και να περιφρουρούμε τα ιερά και τα όσια της καθημαγμένης πατρίδας του πεπτωκότος Γένους μας ενάντια εις τον ολοκληρωτισμό της ιταμής λογοκρισίας και της πρωτόφαντης «αστυνομίας της σκέψεως», την οποία εξαπολύει διά της εισαγγελικής περιφρούρησης οιασδήποτε αντικαθεστωτικής διατύπωσης διαφορετικής απόψεως των πολιτών ο νυν υπουργός Δημοσίας Τάξεως.
- Από τον
Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Η κατάφωρη παραβίαση του άρθρου 14 του Συντάγματος και του άρθρου 5, περί της ελευθερίας των στοχασμών, τίθεται εις τον αντίποδα του Κράτους Δικαίου, επιβάλλοντας καταδήλως μία ιδιότυπη μορφή δικτατορίας υπό τον δαψιλό μανδύα μιας ψευδεπίγραφης δημοκρατίας.
Εις την Ελλάδα, η οποία έτεξε τη Δημοκρατία, οι σημερινοί ελληνεπώνυμοι πολιτικοί μας καταργούν γηθοσύνως και ανενδοιάστως την ελευθερία, διώκοντας απηνώς τον εκάστοτε διαφωνούντα και στιγματίζοντάς τον επονείδιστα ως αντιφρονούντα, φασίστα και ρατσιστή και ήδη επί της Νέας Δημοκρατίας με τον νεότευκτο νεολογισμό ως συνωμοσιολόγο.
Εις επίρρωσιν των ως άνω, όπου επιβάλλεται καθολικώς η σιγή επί ποινή φυλακίσεως, πρυτανεύει η αλαζονεία της ψευδεπίγραφης εγχώριας ελίτ, η οποία επιδιώκει διά της ποινικής καταστολής την ολοσχερή εξουδετέρωση προς την ελευθερία εκφράσεως και την άσκηση κριτικής εις την εκάστοτε εξουσία, ίνα παρασιωπηθεί η κατ’ εξακολούθηση θεσμική αβελτηρία του ιδίου του κρατικού μηχανισμού αφ’ εαυτού προς τη δυσχερώς αναστρέψιμη προξενηθείσα υλική και ανήκεστο ηθική ζημία των πολιτών. Ζήσαμε τα ανήκουστα γεγονότα εις την Εύβοια, εν έτει 2020, με μηδαμινά αντανακλαστικά από τις Αρχές, με αποτέλεσμα να θρηνήσουμε θύματα, όπου με γενεσιουργό αιτία την αναλγησία των πολιτικών κόπηκε ανέκκλητα και βιαίως το νήμα αθώων ανθρωπίνων ψυχών, ξεχωριστών συμπολιτών καθ’ ημάς, απλή αόριστη αριθμητική μάζα διά την πολιτική ελίτ.
Περαιτέρω, η Ελλάς, παρ’ ημίν, σπεύδει αποσπασματικά να επαιτήσει προκειμένου να υφαρπάξει τον οίκτο των Μεγάλων Δυνάμεων προκειμένου να διασφαλίσουμε την εθνική μας κυριαρχία, με πύρρειο νίκη τη θετική εν μέρει κατοχύρωση των θαλασσίων ζωνών (ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα) με την Αίγυπτο, καταλείποντας όμως την κερκόπορτα μη συμπερίληψης της Ρόδου, του Καστελόριζου, του συμπλέγματος της Μεγίστης και της Κρήτης, με επαχθή συνέπεια την ύπαρξη επικλήσεως ενός οιονεί αρνητικού τετελεσμένου, υπό της Τουρκίας, εις περίπτωση μελλοντικής προσφυγής μας εις το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Η Δημοκρατία πλήττεται εκ βάθρων, η ελευθερία λαβώνεται, οι πολίτες λοιδορούνται και διαπομπεύονται και οι πολιτικοί, αδιαφορούντες, απολαμβάνουν την τρυφηλότητα των θερινών διακοπών, συντηρώντας εγχωρίως το διαχρονικώς προδοτικό αφήγημα της ανθελληνικής Αριστεράς του εθνομηδενισμού, ενώ οι Ενοπλες Δυνάμεις, όταν πρόκειται περί «κόκκινου συναγερμού» δεν έχουν πολιτική καθοδήγηση, διότι είναι εκπαιδευμένες να δώσουν τη ζωή τους υπέρ πίστεως και πατρίδας, σε αντίθεση με ορισμένους πολιτικούς οι οποίοι ομνύουν πίστη προς την εξαπάτηση του ελληνικού λαού και προς τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, καθότι η αιματοβαμμένη ελληνική σημαία των κεκοιμημένων ηρώων εις τα μνήματα της πατρίδας μας και εις τα θαλάσσια νεκροταφεία συνιστά δι’ αυτούς μόνον μία άψυχη διήγηση, ένα «πανί χωρίς σταυρό». Αίσχος και όνειδος!
Το γε νυν έχον: «Να μιλήσω για ήρωες, να μιλήσω για ήρωες: ο Μιχάλης που έφυγε μ’ ανοιχτές πληγές απ’ το νοσοκομείο ίσως μιλούσε για ήρωες όταν, τη νύχτα εκείνη που έσερνε το ποδάρι του μες στη συσκοτισμένη πολιτεία, ούρλιαζε ψηλαφώντας τον πόνο μας. Στα σκοτεινά πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε. Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά. Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ’ αρέσουν» (απόσπασμα από το ποίημα «Ο τελευταίος σταθμός» του Γεωργίου Σεφέρη).
*Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
