Η παραίτηση του αντιναυάρχου Αλεξάνδρου Διακόπουλου αφυπνίζει την υπνώττουσα μάζα αναφορικώς προς την ανακολουθία και τη δολιχοδρομία της κυβερνήσεως περί της προδήλου αναποφασιστικότητας λήψεως κρίσιμων αποφάσεων εν ευθέτω χρόνω.
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Ιδίως, δε, μετά την οριστική εξάντληση των πολύφερνων διπλωματικών μέσων των φερομένων ως συμμάχων μας, οι οποίοι μας νουθετούν, ωθώντας μας προς την κατεύθυνση διμερούς διαλόγου με τους Τούρκους, διά την άρση του ακανθώδους ζητήματος «των διαφιλονικούμενων θεμάτων», όπως ουδέτερα διατείνονται εις επήκοον όλων, δίχως ουδεμία απερίφραστη μνεία περί της κατάφωρου προσβολής της εθνικής μας κυριαρχίας μας υπό την Τουρκία.
Η συστημική προπαγάνδα αμβλύνει κατ’ ουσίαν την ένταση και παραμορφώνει την πραγματικότητα, καθότι παρασιωπάται επιμελώς η διεξαγωγή ερευνών υπό της Τουρκίας εντός της ελλαδικής υφαλοκρηπίδας, προκειμένου, αφενός, να δικαιολογήσει την ολιγωρία της η σημερινή κυβέρνηση και, αφετέρου, να αποπροσανατολίσει τις αφιονισμένες μάζες, προς αποφυγήν διαχύσεως του πολικού κόστους, το οποίο θα υποστεί ανεπανόρθωτα το κυβερνών κόμμα.
Απορίας άξιον καθίσταται το γεγονός της επικράτησης μίας άνωθεν επιβεβλημένης πραγματικότητας, η οποία επισκιάζει και συσκοτίζει την αντικειμενική πραγματικότητα. Οι πρακτικές εν γένει δίωξης μίας αντικαθεστωτικής άποψης και ποινικοποιήσεως της ελευθερίας του λόγου ή της υποστήριξης αντίθετης απόψεως από την άνωθεν κρατούσα συνιστά μία φασίζουσα νοοτροπία, η οποία αφ’ εαυτής γεννά πολλά ερωτήματα περί της αξιοπιστίας και της εγκυρότητας της κρατούσας εν τέλει γνώμης.
Οι αντιδημοκρατικές πρακτικές -διά εισαγγελικής παραγγελίας- κινήσεις ποινικής δίωξης των αντιφρονούντων και δήθεν απείθαρχων περί της εγκυρότητας των προφυλακτικών μέτρων προς την υγεία, αλλά και των εν γένει εχόντων διαφορετική επιστημονική άποψη περί των στοιχείων της εξαπλώσεως του ιού καθίστανται όλως προβληματικές.
Η προπαγάνδα και η καθεστωτική δημιουργία εκ του μη όντως ειδήσεων προς ορισμένη κατεύθυνση, με αποκλειστικό σκοπό τη διανοητική λοβοτομή και την πλύση εγκεφάλου των αποχαυνωμένων μαζών, με απονεκρωμένα αντανακλαστικά και εν συνεχεία η ευχερής ποδηγέτησή τους προς την υποβολιμαία παραδοχή της αυθεντίας του εκάστοτε καθεστώτος συνιστούν προσφιλές και πάγιες πρακτικές των ολοκληρωτικών καθεστώτων, τα οποία μετέρχονται διαστρεβλωτικές μεθόδους τιθασεύσεως και πειθαρχίας των μαζών, προς μία ορισμένη και μόνον πτυχή της πραγματικότητας, ίνα μην αφυπνισθούν και αμφισβητήσουν ποτέ το σιδηρούν καθεστώς.
Το αυτό έπραξε, ιδίως με τη νομιμοποίησή του, το αλλοτριομορφοδίαιτον ΚΚΕ, (ν.δ. 54/191974), υπό τις ποικιλώνυμες δήθεν εκφάνσεις του (..), δηλαδή, αν και ηττηθέν διαρκούντος του εμφυλίου σπαραγμού, διαστρέβλωσε την πραγματικότητα, κατέλαβε καιρίως τους θεσμούς και διέσπειρε εμπρηστικά μέχρι και σήμερον τον διχασμό, αμετανόητο διά τα ανοσιουργήματα κατά των Ελλήνων, τα κονσερβοκούτια, διά την εσχάτη προδοσία προς τον Ελληνισμό, διά το επονείδιστο παιδομάζωμα αλλά και τα εν γένει εγκλήματα κατά των εθνικοφρόνων.
Εν ολίγοις δηλαδή, ενώ το ίδιο ήλθε εις το προσκήνιο, απολαμβάνοντας μέρος της εξουσίας παντί έμμεσο τρόπο, ουδέποτε προέβη σε αυτοκριτική προς αποτίναξη του μιαρού ποινικού του μητρώου, απλώς παραχάραξε την Ιστορία και επέβαλε διά πυρός και σιδήρου, ως έκγονος του Σιδηρούν Παραπετάσματος, το εγγενές μίσος και τη διχοστασία συλλήβδην κατά του Ελληνισμού και του έθνους, συμπράττοντας με τον εχθρό κατά του Ελληνισμού.
Σήμερον όποιος τεκμηριωμένα τιμά τους ευκλεώς πεσόντες αγωνισαμένους υπέρ της Δημοκρατίας και του έθνους, οι οποίοι υπεραμύνθηκαν τα πάτρια εδάφη κατά της θηριωδίας του λυσσαλέου ερυθρού ολοκληρωτισμού, λοιδορείται ως «φασίστας», εν άλλοις λόγοις σήμερον το εγκληματικό ΚΚΕ κάνει μαθήματα δημοκρατίας και ανθρωπισμού. Η απτή παράνοια σε αυτόν τον τόπο μόνον θυμηδία δύναται να προκαλέσει, άρα λοιπόν το ΚΚΕ, ως καθεστωτικό κόμμα και γρανάζι των κρατικών μηχανισμών, τι άραγε φοβάται και παραποιεί την πραγματικότητα, όπως κάνουν διαχρονικά όλες οι εξουσίες; Συνελόντι ειπείν, τιμή και δόξα εις τον υφυπουργό κ. Στεφανή εις το Γράμμο, όπου θα αποτίσει, ως αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, φόρο τιμής εις τους οπλίτες του εθνικού Στρατού το 1946-1949 κατά των ξενοκίνητων κομμουνιστοσυμμοριτών.
*Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
