Είναι πράγματι βαριά η καλογερική.
- Από τον Δημήτρη Ριζούλη
Όσο κι αν ορισμένοι νομίζουν ότι οι παπάδες και οι καλόγεροι είναι βολεμένοι, με προνόμια και σίγουρο μισθό, η περίπτωση του Ανδρέα Κονάνου επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά ότι το ράσο δεν σηκώνεται εύκολα. Είναι τιμή αλλά και Σταυρός. Είναι για λίγους, όχι για όλους. Και απαιτεί μια ζωή με θυσίες και συνέπεια λόγων – έργων. Βαρύ το φορτίο…
Ο Ανδρέας Κονάνος υπήρξε εξαιρετικά δημοφιλής. Είχε πολλά χαρίσματα και είναι άδικο να του τα αρνηθούμε τώρα που παραιτήθηκε από τις τάξεις του κλήρου. Η αμεσότητά του και ο γλυκός του λόγος ήταν τα βασικότερα. Αξιοποίησε τα σύγχρονα μέσα, κυρίως το διαδίκτυο, και απέκτησε χιλιάδες ακολούθους. Βοήθησε πολλούς ανθρώπους να έρθουν πιο κοντά στον Θεό και αρκετές οικογένειες να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους. Ορισμένες φορές «ξέφευγε», το παράκανε ή προσπαθούσε να εμφανιστεί υπερβολικά μοντέρνος ξεχνώντας ότι είναι παπάς. Όμως ο σκοπός του ήταν καλός.
Η επιλογή του να πετάξει τα ράσα και να ακολουθήσει άλλη ζωή είναι σεβαστή. Έχει την ελευθερία να το πράξει και είναι δικαίωμά του. Η ίδια η Εκκλησία μάς δίνει άλλωστε την απόλυτη ελευθερία. Από το να γίνουμε άγιοι μέχρι οι χειρότεροι αμαρτωλοί. Εκεί στηρίζεται η πίστη μας, στη δική μας ελεύθερη βούληση. Άρα, δικαίωμά του.
Η αλήθεια είναι όμως ότι ο Κονάνος πετώντας το ράσο «ξεγυμνώθηκε». Ο άνθρωπος που εμφανιζόταν να έχει τις απαντήσεις για όλα τα προβλήματα αποδείχθηκε ότι δεν είχε λύσει τα δικά του διλήμματα. Ο συμπαθής παπάς που συμβούλευε δεν μπόρεσε να καθοδηγήσει σωστά ούτε τον ίδιο του τον εαυτό. Τα γλυκά του λόγια για την «αφοσίωση σε αυτό που αγαπάμε» ακυρώθηκαν από τις πράξεις του.
Η εφημερίδα μας του έδωσε βήμα και μάλιστα συνεργάστηκε μαζί του για την έκδοση βιβλίου. Θεωρώ ότι καλώς πράξαμε. Μπορεί η πορεία των πραγμάτων να απέδειξε ότι ο Κονάνος δεν ήταν ικανός να σηκώσει το βάρος του ράσου, όμως όσο είχε αυτή την ιδιότητα κακό δεν έκανε. Αντίθετα βοήθησε κυρίως νεότερους ανθρώπους να «ανακαλύψουν» τη χαρά της πίστης.
Η περίπτωσή του όμως πρέπει να γίνει αντικείμενο προβληματισμού για όλους. Οι χειροτονίες πρέπει να είναι προσεκτικές με προηγούμενο σοβαρό έλεγχο των υποψηφίων.
Οι ιερείς του διαδικτύου πρέπει να πάψουν να δρουν ανεξέλεγκτα. Τα φαινόμενα κοσμικότητας θα πρέπει να περιορίζονται μόλις εμφανίζονται. Και κυρίως όλοι εμείς πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί με διάφορα πρόσωπα, αποφεύγοντας την ταύτιση μαζί τους. Λατρεύουμε τον Χριστό, όχι τον παπά ή τον δεσπότη. Αυτό το καλό μάς έκανε ο Κονάνος. Μας βοήθησε να πάρουμε ένα καλό μάθημα, ιδιαίτερα διδακτικό. Η «απογύμνωσή» του ήταν πολλαπλώς ωφέλιμη για να αποφεύγουμε την προσωπολατρία που είναι ξένη προς το ορθόδοξο δόγμα. Τις τελευταίες μέρες λέγονται διάφορα. Γλυκάθηκε από τις κοσμικές απολαύσεις; «Την ψώνισε» εξαιτίας της υπερβολικής δημοσιότητας; Ερωτεύτηκε; Ήθελε να κάνει μεγάλη ζωή; Κανείς δεν ξέρει ποια είναι η πραγματική αιτία. Το έκανε για τα χρήματα; Δεν θέλω να το πιστέψω, εξάλλου από εμάς ποτέ δεν ζήτησε αμοιβή για τη συνεργασία που είχαμε, και αυτό είναι προς τιμήν του. Σε κάθε περίπτωση εκτέθηκε με την αστάθεια των επιλογών του. Ίσως δεν έχει καταλάβει ότι όσοι τον ακολουθούσαν το έπρατταν πρωτίστως επειδή ήταν ιερέας και δευτερευόντως επειδή «τα έλεγε ωραία». Εκατοντάδες ψυχολόγοι, φιλοσοφούντες, συμβουλάτορες κυκλοφορούν. Τώρα θα είναι ένας από όλους και πιθανώς τίποτα ιδιαίτερο…
Όση πίκρα και αν προκάλεσε σε πολλούς, είναι λάθος να τον «αφορίζουμε». Ο Θεός θα τον κρίνει. Μήπως εμείς είμαστε αναμάρτητοι για να καταδικάσουμε μια ανθρώπινη παρεκτροπή; Από την άλλη μπορούμε (και πρέπει) να σχολιάσουμε τις επιλογές του. Αντί της κατάρας όμως, ας προτιμήσουμε μια ευχή. Την περιεκτικότερη όλων: Καλή μετάνοια!
