Δεν ξέρω ποιος έγραψε το περισπούδαστο άρθρο του πρωθυπουργού στις εφημερίδες της Εσπερίας, αλλά αν έπρεπε να στοιχηματίσω, με κλειστά μάτια θα έλεγα ότι πρόκειται για τον καθηγητή Χρήστο Ροζάκη.
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Επίσημα διακηρυγμένες ελληνικές θέσεις, πάντως, δεν εκφράζει. Θα έλεγα, αντίθετα, ότι υιοθετεί ως ερμηνεία όσων συμβαίνουν εις βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στην ανατολική Μεσόγειο απόψεις ξένων, Γερμανών, Αμερικανών, ακόμη και των Τούρκων, που λίγο πολύ τα ίδια λένε: ότι επιχειρούν σε περιοχές «διαμφισβητούμενες». «Μη οριοθετημένες ζώνες, εκατέρωθεν διεκδικούμενες», όπως αίφνης τις ονομάζει και ο Μητσοτάκης!
Με μια μείζονα αντιπολίτευση που κυριολεκτικά κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, η έμφαση δόθηκε στη μυστική διπλωματία της δεκάρας. Μια κυρία χαμηλών επαγγελματικών προδιαγραφών, που ούτε τους Αλβανούς δεν μπορούσε να κάνει καλά και αντί να έχει ανέβει στα κεραμίδια της πρεσβείας σφύριζε αδιάφορα όταν εκτέλεσαν τον αδικοχαμένο Κατσίφα, πήγε για καφέ με τον «γάτο» σύμβουλο του Ερντογάν και δέσμευσε τη χώρα σε μια γραπτή συμφωνία, της οποίας το περιεχόμενο παραμένει άγνωστο.
Σοβαρό ζήτημα ασφαλώς, ιδίως όταν οι συνομιλίες που έγιναν με γερμανική παρότρυνση και μεσολάβηση, «απόρρητες και ανεπίσημες», όπως βεβαιώνει ο πρωθυπουργός, κατέληξαν σε γραπτό κείμενο. Ερήμην των κομμάτων, του ελληνικού λαού, πιθανότατα και του υπουργού Εξωτερικών, που κρατάει τα μπόσικα, αλλά μοιραία έχουν αρχίσει και τον παίρνουν τα σκάγια.
Ότι η όποια συμφωνία ήταν της δεκάρας φάνηκε από τον τρόπο που διέρρευσε η ύπαρξή της στη δημοσιότητα από τους Τούρκους, που την ακύρωσαν πριν καλά καλά συμπληρωθεί ένα εικοσιτετράωρο. Ασφαλώς και οφείλει να δώσει εξηγήσεις ο πρωθυπουργός και όχι να την πετάει κουτοπόνηρα στον αέρα, απευθυνόμενος σε ξένο ακροατήριο. Πρώτα όμως ο Μητσοτάκης οφείλει να δώσει εξηγήσεις για την περίεργη ερμηνεία των τουρκικών προκλήσεων που φέρει την υπογραφή του.
Μέχρι χθες ξέραμε ότι το «Oruc Reis» παραβίασε την ελληνική ΑΟΖ επιχειρώντας παράνομες έρευνες εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Γι’ αυτό διαμαρτυρόμασταν άλλωστε.
Αν έκανε ή δεν έκανε έρευνες και απλώς… χαζολογούσε είναι άλλη κουβέντα, που παραπέμπει στο «ολίγον έγκυος» του Διακόπουλου. Σε κάθε περίπτωση όμως είχαμε παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Τώρα ο Μητσοτάκης τα γυρνάει. Το Διεθνές Δίκαιο παραβίασε, λέει, το τουρκικό πλοίο, όχι τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Γιατί επιχειρούσε «σε μη οριοθετημένη περιοχή που διεκδικείται και από τις δύο χώρες». Και εφόσον δεν έχει οριοθετηθεί, απαγορεύονται μονομερείς ενέργειες από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.
Προσέξτε: Δεν είναι ψιλά γράμματα αυτά, είναι η απόλυτη ουσία. Οτι η συγκεκριμένη θαλάσσια περιοχή δεν είναι οριοθετημένη είναι ακριβές, επειδή καμία ελληνική κυβέρνηση δεν τόλμησε να την οριοθετήσει. Αυτό σημαίνει όμως ότι η ελληνική ΑΟΖ καθίσταται αίφνης «διαφιλονικούμενη ζώνη»; Αυτή είναι η νέα ελληνική θέση – εκχώρηση; Και προς τι τότε οι διαμαρτυρίες; Τα ίδια ακριβώς λένε οι Γερμανοί, τα ίδια περίπου λέει και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Επομένως με τι μούτρα ζητάμε κυρώσεις στην Τουρκία;
Οφείλει να δώσει διευκρινίσεις ο κύριος πρωθυπουργός γι’ αυτή την αιφνίδια υπονόμευση πάγιων εθνικών θέσεων. Αν μεν απέφυγε να πει ότι επρόκειτο περί παραβίασης κυριαρχικών δικαιωμάτων για να δικαιολογήσει τη χλιαρή αντίδρασή του στους ξένους, θα πρέπει να… εξηγηθεί και στους Ελληνες.
Φοβούμαι όμως ότι δεν πρόκειται για δικαιολογίες, αλλά περί συνειδητής μετατόπισης – διολίσθησης. Με άλλα λόγια, ο κ. Μητσοτάκης λέει στους Τούρκους πως ό,τι δεν οριοθετήθηκε ανατολικότερα του 28ου μεσημβρινού (ελληνοαιγυπτιακό μνημόνιο) είναι διαμφισβητούμενο και ελάτε να το μοιράσουμε. Είναι μια άποψη κι αυτή που αρέσει στον Ροζάκη, αρέσει και στους Γερμανούς. Απλά υπάρχει και ο ελληνικός λαός. Που προς το παρόν νανουρίζεται με «Big Brother»…
