Πώς να μεταμφιέσεις λογότυπο κόμματος για να ξεχνάς τα κυβερνητικά πεπραγμένα του
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Σαν κουτσό κάππα. Αλλά και σε ημιτελές άλφα φέρνει. Ίσως και λάμδα που τα έπινε ψες αργά μοναχό του και τούμπαρε το καημένο. Πολλά θυμίζει η απόπειρα του ύψιλον στο νέο λογότυπο του ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο ύψιλον δεν θυμίζει.
Μπορεί να μη φταίει ο γραφίστας, να μη φταίει καν εκείνος (κι εκείνες) που το είδαν και τους άρεσε. Πιθανό είναι να ευθύνεται ο παρατηρητής, που ποτέ δεν εξοικειώθηκε με τις αριστερές κορδέλες και δυσκολεύεται ακόμη και να αναγνώσει τη λέξη ΣΥΡΙΖΑ.
Μπορεί, όμως, να είναι και κάποιο εμπνευσμένο κόλπο των διαφημιστών – σχεδιαστών του λογοτύπου. Να δυσκολεύεσαι τόσο να καταλάβεις τι θέλουν να πουν οι ποιητές, ώστε να δίνεις την πρέπουσα σημασία στο κόμμα.
Επίσης, ενδέχεται να εξυπηρετείται κι άλλο παμπόνηρο σχέδιο των συριζαίων: Δηλαδή, έφτιαξαν το λογοτυπάκι με τρόπο ώστε να μη σου θυμίζει ΣΥΡΙΖΑ, διότι δεν πρέπει να τον θυμάσαι, αφού δεν έχει δα και τίποτε καλό να θυμηθείς από την περίοδο που κυβέρνησε.
Το τελευταίο είναι και το επικρατέστερο σενάριο. Από τη μια, δεν επιθυμούν οι άνθρωποι να φέρνεις άμεσα στον νου σου τον ΣΥΡΙΖΑ μόλις βλέπεις το λογότυπο, αλλά το διατηρούν «παραλλαγμένο» επειδή δεν τους κάνει καρδιά να αποχωριστούν την κομματική ονομασία.
Όμως, μόνο αν γίνει το τελευταίο ίσως κατορθώσουν να ξαναδούν τις κομματικές δεξαμενές να γεμίζουν. Το πρόβλημα είναι το όνομα. Τα πάντα αρχίζουν από την ονομασία κι έπειτα επεκτείνονται και αλλού. Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις, γαρ… Με το που ακούει ή βλέπει κάποιος ΣΥΡΙΖΑ θυμάται Βαρουφάκη, δημοψήφισμα, κλειστές τράπεζες, Συμφωνία στις Πρέσπες, Τασία Χριστοδουλοπούλου και μετανάστες να λιάζονται στην Ομόνοια και μόλις έρθουν αυτές οι θύμησες από την πόρτα, φεύγει η διάθεση για ψήφο στον Τσίπρα από το παράθυρο.
Αν και ημών των παραδοσιοκρατών δεν μας πίπτει και πολύς λόγος, ένεκα δεν διατελέσαμε αριστεροί ούτε για ένα νανοσεκόντ στη ζωή μας, προτείνουμε αλλαγή σε ονομασία και σε στελέχωση. Όλα τα υπόλοιπα είναι πιπέρι στα λάχανα.
