Η εξηλιθίωση των μαζών διά ορισμένων ρυπογόνων τηλεοπτικών παιγνίων, τα οποία ευτελίζουν την ανθρώπινη αξία και εκμαυλίζουν συνειδησιακά την κοινωνία, μα ιδίως τη νεολαία, κατά τρόπο αισχρό, χυδαίο και ανείπωτο, παραβιάζοντας κατάφωρα το άρθρο 15 παράγραφο 2 του Συντάγματος, αποτελεί αδιάσειστο στοιχείο της δόλιας προαίρεσης του κράτους, εξαιτίας και συνεπεία της μη άμεσης εμπλοκής των θεσμικά αρμόδιων οργάνων, προς τούτο, ακριβώς διά τον λόγο ότι υφίσταται μια επιμελώς συντεταγμένη μέθοδο κατάλυσης κάθε ψήγματος παιδαγωγικών προγραμμάτων εις την τηλεόρασιν.
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Διά του προσχήματος της υψηλής τηλεθεάσεως προπαγανδίζουν τον κατακερματισμό των ανθρώπινων σχέσεων και τον πνευματικό ευνουχισμό των μαζών. Η κοινωνιολογία του μηδενισμού γεννά στρεβλά και νοσηρά πρότυπα, προάγοντας χαλκευμένες αξίες προς τη νεολαία, με συνέπεια τα εν λόγω παίγνια να συνιστούν έτι περαιτέρω εργαλεία διά την εμβάθυνσιν της καθυποταγής της έτι περαιτέρω κατατεθλιμμένης και πτωχοποιημένης υδαρής αγελαίας μάζας, η οποία βάλλεται πανταχόθεν.
Η εργαλειοποίηση της υγείας διά της επιβολής απατηλών μέσων χειραγωγήσεως, η ανεργία, η χρόνια πλέον οικονομική καταβαράθρωση της κοινωνίας, η διάλυση των εθνών διά του εποικισμού της Ευρώπης από μετανάστες, οι οποίοι υποκαθιστούν τον ελληνικό πληθυσμό με το ουτοπικό επιχείρημα της απορρόφησης και της δήθεν ειρηνικής συνυπάρξεως ανά την Ελλάδα, εν συνδυασμώ με την επαπειλούμενη συρρίκνωση της εθνικής κυριαρχίας μας συνιστούν κατ’ ουσίαν την ανάγλυφη υφή της σοβούσης πραγματικότητας. Τα ιδεολογήματα του εθνομηδενισμού, του αντιχριστιανισμού, της εθνοτικής αλλοίωσης, της απαιδευσίας, της καλλιέργειας λήθης αποτελούν εκ των ων ουκ άνευ τις προεξάρχουσες συνιστώσες της πανηγυρικώς εγκαθιδρυθησομένης Νέας Τάξεως Πραγμάτων.
Ως εκ τούτου λοιπόν, η Ελλάς έχει αλωθεί, η κοινωνία γαλουχείται εξ υπαρχής, παιδιόθεν, εισέτι και εις τους κόλπους της εκπαιδεύσεως με αφελληνισμένη συνείδηση (κατά πασίδηλη ασφαλώς παράβαση του άρθρου 16 παράγραφος 2 του Συντάγματος), με μίσος διά τον ελληνικό πληθυσμό και με απροθυμία εκμαθήσεως της περίλαμπρης ελληνικής γλώσσης. Συνάμα στερείται μεν υποτυπωδώς συγκροτημένη σκέψη και οξυμμένη κρίση. Η συμβολή του κράτους στη δημιουργία μιας απαίδευτης κοινωνίας με εξουδετερωμένο τρόπο σκέψης συνιστά σιωπηρώς το πρώτιστο μέλημά του, ούτως ώστε να καθίσταται ευχερώς χειραγωγήσιμη στις κατευθυντήριες γραμμές του εκάστοτε συστήματος εξουσίας, της κατά’ επίφαση δημοκρατίας εις την οποία ζούμε. Κατά συνέπεια, ο στόχος είναι η αιχμαλωσία της σκέψεως, η εξάρθρωση της συνείδησης και η εσφαλμένη διαπαιδαγώγηση ατόμων και ουχί προσώπων, η δημιουργία πειθήνιων οργάνων.
Εν κατακλείδι, ζούμε σε μια ιδιότυπη μορφή δικτατορίας, όπου εξοντωνόμαστε ειρηνικά, πλην όμως ανεπαίσχυντα και αντί να αφυπνισθούμε περιάγουμε τον εαυτό μας, βαθμηδόν, προς μια ανέκκλητη ειρκτή παρακμιακής αποσυνθέσεως, αυτο-αναγορευόμενοι ανεπιγνώστως διά των πράξεών μας ως είλωτες.
*Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
