Ο Κώστας Μπακογιάννης κάνει το λάθος που κάνουν όλοι όσοι ακολουθούν τις νόρμες της «πολιτικής ορθότητας» – και έχει τέτοιους και η Αριστερά και η Δεξιά.
- Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη
Θέλει να κάνει πρωτοποριακά πράγματα, πιασάρικα, new age, να γίνει Τριντό, να αγκαλιάσει τα «προσφυγάκια», τους ΛΟΑΤΚΙ, να παίξει με νέες τεχνολογίες, να τον αγαπούν τα ΜΜΕ, οι ευρωγραφειοκράτες. Λοιπόν, υπάρχει πρόβλημα. Υπάρχουν κάποια πράγματα, που όλοι οι γουάου και αβαντγκαρντιστές της συσκευασίας τους ξεχνάνε.
Εδώ ζουν Ελληνες, ακόμη τουλάχιστον είναι πλειοψηφία. Έχουν κι αυτοί δικαιώματα και όχι μόνον αυτοί που κατουρήσανε το γκαζόν στην Ομόνοια. Π.χ. η Ομόνοια, το πρόβλημά της δεν είναι απλά αισθητικό, που θα το έλυναν το σιντριβάνι και αυτές οι σιδεριές, που παριστάνουν το γλυπτό και αν δεν ήμουν νομοταγής και οδηγούσα μπουλντόζα, θα το έπαιρνα παραμάζωμα να το πετάξω στη χωματερή, να χαρούν και οι τσικουλάτα τσικιτά με τόσους τόνους σίδερο, αντί να βουτάνε τον καινούργιο ηλιακό θερμοσίφωνα της μάνας μου στο κτήμα. Το πρώτο λοιπόν πρόβλημα είναι πως, εάν δεν ανακτήσεις πίσω τους δημόσιους χώρους, εάν δεν διώξεις ανηλεώς διά των οργάνων του κράτους, με μηδενική ανοχή στην παραβατικότητα, τους ποικιλόχρωμους παρανόμους αλλά κυρίως αυτούς που με τη συμπεριφορά τους διώχνουν τους νόμιμους κατοίκους, δεν κάνεις τίποτα.
«Παλάτια χρυσοστόλιστα, χαρέμια με διαμάντια», που λέει η τραγουδάρα του Τσιτσάνη με τη φωνή του Πρόδρομου Τσαουσάκη, να φτιάξει ο δήμαρχος, πάλι θα καταλήξουν κατουρημένη γκρίζα παρακμή. Αυτό όμως προϋποθέτει μια αλλαγή πολιτικής και πίεση στην Πολιτεία, που αυτή έχει τα κατασταλτικά και άλλα όργανα για να αντιστρέψει την πλημμυρίδα των παράνομων αλλοδαπών.
Το άλλο ζήτημα είναι, να το πω ως φίλος σε φίλο, πως μεγαλοπιάνεται άνευ λόγου και αποτελέσματος. Το βατερλό του «Μεγάλου Περιπάτου», που πήγε άπατος με δύο εκατομμυριάκια ευρώπουλα κολλαριστά, είναι ενδεικτικό.
Οι αυτοδιοικητικοί άρχοντες οφείλουν να κάνουν για την πόλη τους ό,τι ο καλός νοικοκύρης για το σπίτι του. Να το έχουν πεντακάθαρο, να μεγαλώνουν και να φροντίζουν τον κήπο του. Εάν ο Κώστας Μπακογιάννης ξήλωνε μια ή και δυο λωρίδες άσφαλτο και φύτευε δέντρα από την πλούσια ελληνική χλωρίδα, αν απαλλοτρίωνε γη και τη φύτευε και αυτή, χιλιάδες, εκατομμύρια δέντρα, που θα πρόσφεραν οξυγόνο και δροσιά σε μέρη που σήμερα είναι αδιάφορα ή απλά κομμάτι της τσιμεντένιας και ασφάλτινης κόλασής μας, και παράλληλα πίεζε αφόρητα τα υπουργεία και εξασφάλιζε σε αυτή τη νέα πράσινη πόλη αυστηρή αστυνόμευση και καθαριότητα, τότε θα έκανε αληθινό μεγάλο έργο, αντί να σέρνεται πίσω από τα φαιδρά pride και πιασάρικες ιδέες-πανωλεθρία.
Από τον τίτλο ήδη έχουν σεληνιαστεί οι αριστεροί Απόστολοι του Μαρασμού, αλλά θα σας πω την ιστορία ενός αληθινού Αρχοντα, του δημάρχου Πειραιά Αριστείδη Σκυλίτση. Αληθινός αστός, από μια πάμπλουτη οικογένεια, διορίστηκε στη θέση από τη δικτατορία. Οι εργάτες καθαριότητας φορούσαν λευκές στολές με λευκά γάντια. Ο Σκυλίτσης κυκλοφορούσε μέσα στην πόλη με την προσωπική λευκή του Rolls-Royce κι όταν έβλεπε κάποιον να έχει λερωθεί, σταματούσε και του έλεγε «πήγαινε, παιδί μου, να αλλάξεις». Σε μια εποχή που σχεδόν οι περισσότεροι στις γειτονιές και τους γύρωθεν δήμους του Πειραιά είχαμε ψυγεία πάγου, στις πλατείες της πόλης υπήρχαν ψύκτες με κρύο νερό για τους διαβάτες.
Κατηγορήθηκε γιατί γκρέμισε, π.χ. το Ρολόι, εκεί που θα συναντούσε ο δόκιμος Παπαμιχαήλ τη Βουγιουκλάκη, όμως έκανε άλλα απίστευτα πράγματα. Το παραλιακό μέτωπο του Πειραιά, στο λιμάνι, εκεί που σήμερα είναι ο Σταθμός του Ηλεκτρικού Σιδηρόδρομου, ήταν μια αθλιότητα, παράγκες και σαβούρα, μόνιμη δυσφήμηση για το επίνειο των Αθηνών. Ζήτησε από την κυβέρνηση στρατιωτικά φορτηγά, μπουλντόζες και εκσκαφείς της ΜΟΜΑ και μαζί με εργάτες του δήμου έκανε κάτι απίστευτο στη διάρκειας μιας (1) νύχτας. Οι Πειραιώτες κοιμήθηκαν και όταν ξύπνησαν στη θέση των παραγκών και της μπίχλας είδαν δέντρα, λουλούδια, γκαζόν, παγκάκια και ψύκτες, και άνοιξε ο τόπος προς τα νερά του λιμανιού.
Φύτευε δέντρα, λουλούδια και ποτέ ο Πειραιάς δεν ήταν πιο καθαρός, σε μια εποχή μιας Ελλάδας φτώχειας, χωματόδρομων. Λόγω ακριβώς της επιτυχίας του έργου του, έργο ενός ευπατρίδη νοικοκύρη, μετά τη δικτατορία, για να τον εμποδίσουν να εκλεγεί, συνασπίζονταν όλοι εναντίον του και λέγεται πως χρησιμοποιήθηκαν και βρόμικες μέθοδοι στην κάλπη.
Μετά το 1974 προσπάθησαν να πουν για οικονομικές ατασθαλίες, προκάλεσε ο ίδιος οικονομικό έλεγχο και αποδείχθηκε αυτό που ήταν κοινό μυστικό στους Πειραιώτες, αλλά ο ίδιος δεν μιλούσε ποτέ γι’ αυτό: πως ο Αριστείδης Σκυλίτσης έβαζε και δικά του χρήματα για το δημοτικό του έργο. Ο δήμαρχος Αθηναίων και ο κάθε δήμαρχος δεν χρειάζεται να έχει δική του Rolls-Royce για την εποπτεία του έργου του, ούτε απαιτεί κανείς να βάλει δικά του χρήματα. Απλά να κάνει ό,τι κάνει κάθε καλός νοικοκύρης στο σπίτι του και στον κήπο του, όπου σίγουρα δεν θα άφηνε να κοπροσκυλιάζουν παράνομοι και να κατουράνε στις γωνίες, στο γκαζόν και στα δέντρα, και θα θέλει την οικογένειά του κοντά του κι όχι διωγμένη ή κλεισμένη σπίτι της από παράνομους ξένους…
