Προφανώς και ήταν ατυχής η συμπερίληψη του όρου «ιστορική» στην κοινή δήλωση των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και ΗΠΑ αναφορικώς με τη Συμφωνία των Πρεσπών.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Τα εύσημα της ιστορίας τα αποδίδουν οι ιστορικοί και όχι οι κατά τόπους πρέσβεις που επιχειρούν να δαφνοστεφανωθούν με «προσθήκες» στις κοινές δηλώσεις ανωτέρων τους. Προφανώς και είναι λάθος για τη Ν.Δ. να αναλαμβάνει με τέτοιου είδους διατυπώσεις ιστορικές ευθύνες που δεν της αναλογούν και να καθίσταται με τον τρόπο αυτό η χλεύη των ηττημένων αριστερών.
Η «εξαίσια» αυτή πολιτική συζήτηση, όμως, δεν απαλλάσσει την Αριστερά από τις ευθύνες της να απαντά ακόμη και σήμερα σε συγκεκριμένα ερωτήματα για το περιεχόμενο μιας συμφωνίας που η ίδια έγραψε με τα χεράκια της. Αντιλαμβανόμαστε ότι τα ερωτήματα αυτά ενοχλούν, προκαλούν δυσφορία στους χειριστές, τους αναστατώνουν και τους ξεβολεύουν, αλλά τι να γίνει;
Πρέπει να καταστεί σαφές το εξής: Η αναφορά του όρου «ιστορική συμφωνία» σε κείμενο που υπέγραψε αρχικώς υπουργός της Ν.Δ. δεν αρκεί να αναιρέσει το βουνό της ευθύνης που θα ακολουθεί διά βίου την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ για το Σκοπιανό. Όχι για το περιεχόμενο της συμφωνίας αυτής καθαυτής, αλλά για την αμφοτεροβαρή δομή της. Πάει πολύ να τρέχουν να κρυφτούν πίσω από μια κοινή δήλωση υπουργών οι γνωστοί πρόθυμοι.
Και όσο κι αν εκνευρίζονται και γίνονται σαν το «παντζάρι» όταν τους ρωτάμε στα τηλεοπτικά παράθυρα (τους χαλάμε την παράσταση – τρέχουν να κρύψουν τις ευθύνες τους πίσω από μια διατύπωση), εμείς θα επιμένουμε. Τους απευθύνουμε, λοιπόν, τα εξής τρία ερωτήματα:
Δυο χρόνια και κάτι μετά την υπογραφή της συμφωνίας εφαρμόστηκε ποτέ η διάταξή της για τα διαβατήρια, τις ταυτότητες και τα λοιπά έγγραφα ή ακόμη κυκλοφορούν οι Σκοπιανοί στη Θεσσαλονίκη με ταυτότητες που γράφουν «Μακεδόνας» και με πινακίδες Ι.Χ. με παρόμοιο περιεχόμενο; Εφαρμόστηκε η διάταξη της συμφωνίας για την προστασία των εμπορικών σημάτων και των αυθεντικών μακεδονικών ελληνικών προϊόντων ή μήπως οι επιχειρήσεις μας δέχονται αθέμιτο ανταγωνισμό; Εφαρμόστηκε η διάταξη που έλεγε ότι θα απαλειφθούν οι αλυτρωτικές αναφορές από τα σχολικά βιβλία ή μήπως και η νέα γενιά των Σκοπίων μεγαλώνει με τη «μακεδονική» αντίληψη του αλυτρωτισμού;
Τα ερωτήματα δεν είναι στον αέρα. Πατούν στην πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα «λέει» ότι οι γείτονες δεν έχουν κανένα κίνητρο να εφαρμόσουν τη συμφωνία, καμία πίεση από τη στιγμή που κέρδισαν το μείζον: Το όνομα «Μακεδονία» σε σύνθετη έστω συσκευασία με παράλληλη αποδοχή εκ μέρους της Ελλάδας των όρων «μακεδονική εθνότητα», «μακεδονική γλώσσα». Χωρίς αυτούς η σύνθετη ονομασία θα ήταν άδειο κέλυφος. Από τη στιγμή που τους χαρίσαμε (και ναι, αυτός που το έκανε θα νιώθει αιωνίως κυνηγημένος από τις Ερινύες) δεν έχουν κανέναν λόγο να «σκοτώνονται» να την εφαρμόσουν.
Ρώτησα προχθές έναν από τους χειριστές του θέματος αν οι Σκοπιανοί άλλαξαν εντέλει και το Σύνταγμά τους ή έκαναν κάποιο κόλπο με την ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ και το όνομα «Μακεδονία» σκέτο υπάρχει διάσπαρτο ακόμη σε όλο το Σύνταγμα των Σκοπίων. Και αντί να μου απαντήσει άρχισε να σχολιάζει τις φιλελεύθερες πολιτικές πεποιθήσεις μου. Το ερώτημα είναι εδώ και θα κυνηγά και αυτόν και εκείνους που τον διαδέχθηκαν και τον ΣΥΡΙΖΑ ολόκληρο: Αλλαξαν οι Σκοπιανοί το Σύνταγμα ή ανάρτησαν δύο κείμενα στο διαδίκτυο, ένα με τις αλλαγές «μαϊμού» και ένα κανονικό, που περιέχει καμιά εκατοστή φορές τον όρο «Μακεδονία» σκέτο;
Η πρώτη δέσμη ερωτημάτων που αποτελεί εφιάλτη για τους κομπορρημονούντες σήμερα χειριστές της διαπραγμάτευσης είναι αυτή. Η δομή της επαχθούς συμφωνίας. Πάμε τώρα στη δεύτερη. Στα οφέλη και στην αποδοχή της συμφωνίας από τον λαό. Ακόμη και αυτό το ΕΛΙΑΜΕΠ, το οποίο έχει γνωστές θέσεις, «ομολογεί» ότι ακόμη και σήμερα η συμφωνία απορρίπτεται από τον λαό. Δεν γίνεται δεκτή η εκχώρηση του όρου «Μακεδονία». Αν και οι Ελληνες βομβαρδίζονται εδώ και δυόμισι χρόνια από τα κυρίαρχα ΜΜΕ καθημερινώς με τον τρέχοντα όρο «Βόρεια Μακεδονία», δημοσκόπηση του ΕΛΙΑΜΕΠ έδειξε ότι σε ποσοστό άνω του 50% ακόμη και σήμερα αντιδρούν.
Και δεν έδειξε μόνο αυτό. Εδειξε και κάτι άλλο: Οτι σε ποσοστό 70% οι Ελληνες θεωρούν ότι η Ελλάς δεν κέρδισε τίποτε χειροπιαστό από τη Συμφωνία των Πρεσπών. Πράγματι. Αν εξαιρέσει κανείς το ζήτημα του FIR που αναμηρυκάζει διαρκώς ο ΣΥΡΙΖΑ, ποιο είναι το κέρδος; Οτι εμφανίστηκε ο Ζάεφ με τις πλάτες των ΗΠΑ στην Αθήνα και ζήτησε να μετάσχει στην κοινοπραξία του λιμένος της Αλεξανδρούπολης; Αυτό είναι το κέρδος; Οτι εκτός από το όνομα, κερδίζουν και την έξοδο στο Αιγαίο κάποιοι που ονειρεύονται τη «Μακεδονία του Αιγαίου» και έχουν ολόκληρη αλυτρωτική θεωρία για τους «Αιγαιάτες Μακεδόνες»; Θα έπρεπε να ντρέπεται ο αρχιτέκτων της συμφωνίας όταν τολμά να τα αμφισβητεί αυτά δημοσίως. Από τη στιγμή, λοιπόν, που ακόμη και αυτό το ΕΛΙΑΜΕΠ ομολογεί ότι η συμφωνία «πέρασε» μεν, αλλά ο λαός δεν τη χωνεύει και δεν βλέπει ποια τα οφέλη, υπάρχουν άραγε και απορίες γιατί επικαλούμαι στις δημόσιες παρεμβάσεις μου τα αποτελέσματα της έρευνας του ΕΛΙΑΜΕΠ;
Υπάρχει και μια τρίτη δέσμη ερωτημάτων όμως, καταλυτική. Η Αριστερά εκχώρησε με άνεση από την αρχή της διαπραγμάτευσης στα τέλη του 2017 -να μην ανοίξω το στόμα μου και τρέχουν μερικοί μερικοί- και τη μακεδονική γλώσσα και τη μακεδονική εθνότητα. Αλήθεια, τώρα που η Βουλγαρία θέτει εγγράφως στην Κομισιόν ζήτημα αναθεώρησης «μακεδονισμού», αναθεώρησης «μακεδονικής εθνότητας», αναθεώρησης «μακεδονικής γλώσσας» επί ποινή διακοπής των ενταξιακών διαπραγματεύσεων των Σκοπίων με την Ε.Ε., πώς αλήθεια νιώθουν οι εν Ελλάδι πεφωτισμένοι θεωρητικοί των Πρεσπών; Υπερήφανοι; Καμαρωτοί; Ήρεμοι; Πώς νιώθουν που κάνοντας οι Βούλγαροι όσα δεν έκαναν εκείνοι τους εξευτελίζουν, ναι, ενώπιον των ιστορικών του μέλλοντος; Νομίζουν ότι με ένα ατυχές «ιστορική συμφωνία» ξεχάστηκαν όλα; Συγχωρούνται όλα; Οτι η Ιστορία δεν θα γράψει;
Καταλήγω: Χωρίς αμφιβολία, αυτή η ιστορική εκκρεμότητα που δέσμευε την ελληνική εξωτερική πολιτική έπρεπε να κλείσει. Με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Αλλά μπορούσε να κλείσει πολύ καλύτερα και πολύ επωφελέστερα για το συμφέρον του έθνους. Αντί να αξιοποιηθεί το βέτο του Βουκουρεστίου για να πεταχθούν στον κάλαθο οι απαιτήσεις για την εθνικότητα και τη γλώσσα, η Ελλάς έσπευσε να τις αποδεχθεί δίδοντας αλυτρωτικό περιεχόμενο στη σύνθετη ονομασία. Μελλοντικώς. Μακάρι να μην αξιωθεί η γενιά μας, μα και αυτοί που έβαλαν την υπογραφή τους κάτω από κείμενο που προσβάλλει τους αληθινούς Μακεδόνες να ζήσουν τα επίχειρα, με την έγερση ζητήματος αναγνώρισης μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα. Μακάρι! Αλλά το θέμα, αντί να κλείσει, έμεινε ανοικτό.
