Η κυρία Ελισάβετ, που αφιέρωσε τη ζωή της στην προστασία των ζώων, τράβηξε μια εξαιρετική φωτογραφία που συμπυκνώνει όλη τη δύναμη και την ιερότητα της αγάπης για τη ζωή.
- Από τον Γιώργο Τράγκα
Εκεί, στα Χανιά, στο καταφύγιο ζώων, το φρικτά βασανισμένο πίτμπουλ όρθιο στην αγκαλιά του κτηνιάτρου που το χειρούργησε και το έσωσε. Με το κεφάλι σκυμμένο με ευγνωμοσύνη στο στήθος του. Φωτογραφία-γροθιά στο στομάχι για όλους τους «κανίβαλους» της εποχής μας που αρέσκονται να φθείρουν και να εξοντώνουν γενικά τη ζωή στον πλανήτη. Ακόμη μια φορά καταλάβαμε ότι ο άνθρωπος είναι πιο άγριος και αιμοχαρής από ένα πίτμπουλ, ένα λιοντάρι, μια τίγρη ή έναν καρχαρία. Ελπίζω, επιτέλους, να γίνει σύντομα κακούργημα η κακοποίηση των ζώων. Να χαρακτηριστούν εκ προμελέτης δολοφονία οι «φόλες» με δηλητήρια και γυαλιά που πετάνε στις άμοιρες και αθώες ψυχές των τετραπόδων εκείνοι που παριστάνουν τους «πολιτισμένους» ανθρώπους, τους δήθεν εκπροσώπους του Homo Sapiens. Η μόνη καλή είδηση των τελευταίων ημερών είναι ότι το πίτμπουλ επέζησε.
Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής έφερε ένα παραλήρημα ενθουσιασμού έξω από το Εφετείο, αλλά και καυτά ερωτήματα για το πώς γεννήθηκε αυτή η πολιτική δυσπλασία, η τερατογένεση, «το μωρό της Ρόζμαρι». Ασφαλώς δεν ήταν οπαδοί του ναζισμού οι 500.000 Ελληνες που ψήφισαν απωθητικές, βίαιες και χαμηλού πνευματικού προφίλ προσωπικότητες. Τραμπούκους, ρατσιστές, εξτρεμιστές και συνομιλούντες με στρατιωτικά παραγγέλματα.
Ούτε οπαδοί της Κου Κλουξ Κλαν ήταν μισό εκατομμύριο πολίτες του τόπου που έκλιναν πολιτικά υπέρ των αναμμένων πυρσών, των συνθημάτων «Αίμα και τιμή», και των επιθέσεων εναντίον φτωχών και πεινασμένων μεταναστών. Το σκιάχτρο της Χρυσής Αυγής επί σειράν ετών βόλεψε τους ριψάσπιδες του πολιτικού κατεστημένου που έφεραν τα Μνημόνια και την αναξιοπρεπή διαβίωση σε εκατομμύρια Ελληνες πολίτες.
Η πολιτικοοικονομική ελίτ δημιούργησε απέναντι στην αποκρουστική εικόνα της Χρυσής Αυγής το περίφημο «συνταγματικό τόξο», έτσι ώστε να κυβερνά αδιατάρακτα, νομοθετώντας υπέρ του Βερολίνου και σφαγιάζοντας τους Ελληνες, μετατρέποντας έτσι την ιστορική περιοχή σε προτεκτοράτο. Η εγκληματική επίθεση από πράκτορες στη Marfin και ο θάνατος των τραγικών υπαλλήλων της έδωσαν την ευκαιρία να απομακρυνθούν οι «Αγανακτισμένοι» από το Σύνταγμα. Έτσι, είχαν δύο πόλους που έσπρωχναν το εκλογικό σώμα αναπόφευκτα στο ευρωπαϊκό – συνταγματικό τόξο. Η Χρυσή Αυγή και το καθημερινό ξεσάλωμα των αντιεξουσιαστών στα Εξάρχεια. Οι δύο αυτοί «πόλοι» έδιναν σε 24ωρη βάση εικόνες με φωτιές, πυρσούς, μολότοφ και δακρυγόνα στα ελεγχόμενα και καθοδηγούμενα κυβερνητικά κανάλια, έτσι ώστε η πλειοψηφία των πολιτών να στρέφεται σε εκείνους που φώναζαν «Ναι» στη μετάλλαξη της ελληνικής γης σε γερμανική μπανανία.
Αποφάσισαν να εξουδετερώσουν αυτό το νεοναζιστικό μόρφωμα όταν οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι μπορεί να γίνει ακόμη και αξιωματική αντιπολίτευση! Έμαθα τότε όλο το παρασκήνιο από τους «κολλητούς» του Σαμαρά στο Μαξίμου. Τότε κινήθηκαν εναντίον της Χρυσής Αυγής, γιατί αποκλείστηκε η ιδέα της ευρείας πολιτικής σύμπραξης Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ στα πρότυπα του γερμανικού σχηματισμού CDU-SPD. Ούτε οι έξω ούτε οι μέσα επιθυμούσαν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Δηλαδή να είναι στα έδρανα της Βουλής αξιωματική αντιπολίτευση το μαύρο σκιάχτρο που έως τότε εξυπηρετούσε την εμπέδωση του Μνημονίου και την οικονομική κατοχή.
Φυσικά, πάντα υπήρχαν υπόγειες διαδρομές μεταξύ Ν.Δ. και Ακροδεξιάς. Μόνο η οικογένεια Καραμανλή απομάκρυνε (μετά τη Μεταπολίτευση) όλα τα χουντικά σταγονίδια και κατέβαλλε προσπάθειες να αναχαιτιστεί η ώσμωση με τους εξτρεμιστές της Ακροδεξιάς, τους κλώνους των Απριλιανών. Είχα αναλάβει ένα μέρος αυτού του απογαλακτισμού στην καραμανλική «Βραδυνή» και γι’ αυτό βρέθηκα σε λίστα προγραφών της οργάνωσης «Τετάρτη Αυγούστου» και μου επιτέθηκαν, τότε, ακροδεξιά έντυπα.
Επί Αντώνη Σαμαρά, και κυρίως επί οικογένειας Μητσοτάκη, υπήρξαν «μετεγγραφές» στη Ν.Δ. από τις παρυφές και τον χώρο του φασισμού, αλλά και του εθνομηδενισμού, αν λάβουμε υπόψη μας τις εμφανείς σχέσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη με τους Ροζάκηδες, τα μέλη του ΕΛΙΑΜΕΠ και την οργάνωση του Τζορτζ Σόρος. Πάντα υπήρχε η εκλογική πρακτική του δανεισμού ψήφων της Ν.Δ. από τη δεξαμενή της Ακροδεξιάς. Αυτό συνέβαινε και στις περιφερειακές εκλογές. Επίσης, πρέπει να σημειώσω σήμερα ότι διάσημοι Εβραίοι, εκπρόσωποι του εβραϊκού λόμπι, είχαν διαμαρτυρηθεί στο παρελθόν για τη συμμετοχή ακροδεξιών εκπροσώπων του αντισημιτισμού στα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. όσο και για την ανάληψη υπουργείων από αυτούς.
Ο γαμπρός της Χίλαρι Κλίντον (Εβραίος) Μαρκ Μεζβίνσκι είχε διαμαρτυρηθεί εντονότατα στον Αντώνη Σαμαρά για την υπουργοποίηση του Άδωνη Γεωργιάδη και του Μάκη Βορίδη. Είχε πει, μάλιστα, στο Μαξίμου την εξής φράση: «Εντάξει, ανεχθήκαμε τον Άδωνι Γεωργιάδη, αλλά όχι να βάλετε υπουργό και τον Μάκη Βορίδη». Από τότε καταβλήθηκαν προσπάθειες για να κατέβουν οι φωτογραφίες των δύο υπουργών από ισραηλινά σάιτ που τους ανέφεραν ως «αντισημίτες». Είναι γεγονός ότι έπειτα από δέουσες εξηγήσεις και «απολογίες», οι σχέσεις του κ. Γεωργιάδη αποκαταστάθηκαν και βελτιώθηκαν σημαντικά εκείνες του κ. Βορίδη.
Η πολιτική και η θέα της Χρυσής Αυγής προσέφεραν στην εμπέδωση του Μνημονίου, παρά τα αντιμνημονιακά «σαλπίσματα» του κ. Μιχαλολιάκου ή του κ. Κασιδιάρη. Άλλωστε, δεν είναι η μόνη εξτρεμιστική οργάνωση που αναπτύχθηκε λόγω των κοινωνικών ανισοτήτων στη γηραιά ήπειρο και λόγω του καθορισμού των πολιτών σε πολλές κατηγορίες. Στη Γερμανία ή στη Γαλλία είναι δύσκολο να θέσεις αυτές τις οργανώσεις εκτός νόμου, αν και πρωταγωνιστούν και εκεί σε βίαια επεισόδια και διαπράττουν έκνομες ενέργειες. Στην Ελλάδα απεδείχθη εύκολο, αν και αποτελεί όνειδος για ένα ευνομούμενο κράτος να απονέμει δικαιοσύνη στη μάνα ενός δολοφονημένου παιδιού έπειτα από επτά χρόνια από τη στιγμή της δολοφονίας και ύστερα από πεντέμισι χρόνια στα δικαστήρια. Ο Παύλος Φύσσας δεν κατάφερε μόνο να καταδικάσει τη Χρυσή Αυγή, αλλά φώτισε και τις νεοπλασίες της πολιτικής ζωής και της Δικαιοσύνης. Αν θέλουμε να τα λέμε όλα, αν θέλουμε να μην εθελοτυφλούμε, πρέπει να καταγράψουμε την πλήρη διαφωνία της εισαγγελέως όσον αφορά την απόφαση του σεβαστού δικαστηρίου.
Η εισαγγελέας, πρώτη υπεύθυνη για την καταγραφή των ενοχοποιητικών στοιχείων στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, πρώτη υπεύθυνη δικαστική άποψη για την τεκμηρίωση της δίωξης, πρότεινε την απαλλαγή από την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης. Δηλαδή βασίστηκε στο γεγονός ότι οι αδικοπραξίες που συνδέθηκαν στην κεντρική δικογραφία αποτελούσαν μεμονωμένα εγκλήματα τα οποία έπρεπε εδώ και χρόνια να έχουν δικαστεί και να έχουν αποδοθεί αυστηρές ποινές σε εγκληματίες και κακοποιά στοιχεία που ήταν μέλη της οργάνωσης. Η εισαγγελέας (και αυτό θα αποτελέσει βάση για την εφετειακή εξέλιξη της υπόθεσης) επέμεινε στην αθωωτική πρότασή της και μετά την καταδικαστική απόφαση της έδρας. Μάλιστα, είπε ότι, σεβόμενη την απόφαση, πρότεινε «αναλογικά» για τα ελαφρυντικά που έχουν ή δεν έχουν οι κατηγορούμενοι. Τούτο βέβαια δημιουργεί πρόβλημα δικαιοσύνης, διότι είναι αναντίστοιχο της εισαγγελικής αθωωτικής πρότασης η οποία πρότεινε μόνο ενοχή του Ρουπακιά.
Είναι σημαδιακό ότι όλα αυτά συμβαίνουν ενώ ο Ερντογάν κατάπιε την Αμμόχωστο, επιτέθηκε στην Αρμενία και μάλλον (σε πρώτη φάση) μοιράζεται με την Ελλάδα τον εναέριο χώρο του Αιγαίου, έπειτα από συμφωνία στα παρασκήνια της Ατλαντικής Συμμαχίας. Η επτάχρονη τυραννία των Απριλιανών οδήγησε στην επέμβαση του «Αττίλα» και τη διχοτόμηση του νησιού της Αφροδίτης. Η δεκάχρονη οικονομική τυραννία οδηγεί πάλι σε ακρωτηριασμό του Ελληνισμού.
Είτε στην Κύπρο είτε στο Αιγαίο. Η οικονομική ανέχεια, η βίαιη μετανάστευση των νέων στο εξωτερικό, η αποδυνάμωση όλων των στρατηγικών τομέων του κράτους, συμπεριλαμβανομένης της εθνικής άμυνας, και κυρίως ένα κλίμα ηττοπάθειας που δημιούργησαν ο Κώστας Σημίτης, ο Γιώργος Παπανδρέου και τώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης οδηγούν πάλι σε νέα εθνικά ερείπια. Τότε στο φόντο της καταστροφής ήταν τα πρόσωπα των Απριλιανών που περνούσαν νύχτα το κατώφλι του Κορυδαλλού. Τώρα είναι οι ηγέτες της Χρυσής Αυγής που «εξυπηρέτησαν» επί μία δεκαετία την εμπέδωση του Μνημονίου και της οικονομικής κατοχής. Η τιμωρία των νεοναζί είναι η ζάχαρη στο κινίνο των εθνικών συμβιβασμών και υποχωρήσεων.
