Από τη μια, η κυβέρνηση υποτίθεται ότι «στηρίζει» φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις με τα «επιδόματα Covid», από την άλλη, στην καρδιά της πανδημίας περνάει τον Πτωχευτικό Κώδικα, αφήνοντας πλέον στα… δόντια των τραπεζών τους δύστυχους πολίτες.
- Από τον Βασίλη Βέργη
Είναι προφανές ότι μόλις αρχίσει η ρευστοποίηση των περιουσιών και «χτυπήσουν» οι «κόκκινες» κατασχέσεις πρώτης κατοικίας, θα γίνει στη χώρα πανικός. Δεν γνωρίζουμε, φυσικά, πόσο… μέρος του πανικού θα δούμε από τις τηλεοπτικές ειδήσεις, οι οποίες έχουν πρωτίστως το βλέμμα τους στραμμένο στα «θέλω» της κυβέρνησης, και όχι των πολιτών… Είναι ξεκάθαρο όμως ότι, ευρισκόμενοι στα πρόθυρα του 2021, μπορούμε ξεκάθαρα να επαναλάβουμε -έπειτα από 127 χρόνια- την ιστορική φράση του Χαρίλαου Τρικούπη (10 Δεκεμβρίου 1893) στη Βουλή των Ελλήνων: «Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν»!
«Επτωχεύσαμεν» σε πολιτική ηθική (καιρό τώρα), σε υποτιθέμενες αντιστάσεις στις επιθυμίες θεσμών, τραπεζών, ξένων funds, συνολικά όλων των «λύκων», που την τελευταία δεκαετία επιθυμούσαν να κατασπαράξουν ό,τι είχε απομείνει από τη τραυματισμένη σάρκα των Ελλήνων.
Τα περιβόητα «κόκκινα» δάνεια θα πάρουν πλέον και επισήμως το χρώμα του αίματος των πολιτών, που θα αναγκαστούν να ρευστοποιήσουν την περιουσία τους, θα δουν τα όνειρα και τους κόπους μια ζωής να γίνονται θρύψαλα στον βωμό των κυβερνητικών νόμων. Ως συνήθως (ξανα)νίκησαν οι τράπεζες και οι «μεγαλοκαρχαρίες».
Την ίδια ώρα όμως, δυστυχώς, δεν «επτωχεύσαμεν» από Covid. Αντίθετα, εδώ υπάρχει τέτοιο… πλεόνασμα κρουσμάτων, που πλέον οδηγεί τον φόβο στην υψηλότερη κλίμακα από την έναρξη της πανδημίας. Ακόμη βρισκόμαστε στο φθινόπωρο και ο αριθμός «1.000» στα ημερήσια κρούσματα κάνει την κατάσταση ιδιαίτερα φοβιστική – έως τρομακτική…
Εδώ και δύο μήνες γράφουμε σε τούτη τη «γωνιά» ότι τα αποσπασματικά μέτρα δεν θα μπορούσαν να έχουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Από τη στιγμή που η κυβέρνηση άφησε τον κόσμο στο έλεος του κορονοϊού, με χιλιάδες να στοιβάζονται καθημερινά στα μέσα μαζικής μεταφοράς, όλα τα υπόλοιπα μοιάζουν με «ασπιρίνες» στην προσπάθεια καταπολέμησης της νόσου.Υπάρχει, φυσικά, και τεράστιο ποσοστό προσωπικής ευθύνης. Βλέπεις περιπτώσεις επιχειρηματιών οι οποίοι κρατούν κρυφά τη λειτουργία των μαγαζιών τους μετά τα μεσάνυχτα, στα οποία εκατοντάδες θαμώνες συνωστίζονται διασκεδάζοντας, και αναρωτιέσαι έως πού μπορεί να φτάσει η αναλγησία.
Ας παραδεχτούμε ρεαλιστικά ότι ακόμη και τα καλύτερα μέτρα να πάρει μια κυβέρνηση (πόσο μάλλον από τη στιγμή που… έχασε την μπάλα στο ξεκίνημα του δεύτερου κύματος), αν δεν υπάρξει η συνείδηση της προσωπικής ευθύνης καθενός εξ ημών, ουσιαστικό αποτέλεσμα δεν θα έρθει. Και η οικονομία δεν αντέχει άλλο γενικό lockdown.
Το σωτήριο εμβόλιο μπορεί να βρίσκεται στο κατώφλι μας, όμως έως τότε υπάρχει μπροστά μια δύσκολη, επίπονη και άκρως επικίνδυνη διαδρομή. Συμπολίτες μας πεθαίνουν καθημερινά, οι ΜΕΘ γεμίζουν επικίνδυνα, αλλά υπάρχουν ακόμη… αρνητές του Covid και αντιρρησίες για τη χρησιμότητα της μάσκας ή για την ανάγκη αποφυγής συνωστισμού.
Υπάρχουν πραγματικά στιγμές στις οποίες αναρωτιέσαι πού τελειώνει η αναισθησία και πού αρχίζει η επικίνδυνη βλακεία. Η οποία δεν ξέρω αν καταπολεμείται με βαρύ χρηματικό πρόστιμο, όμως τουλάχιστον εκεί θα «πονέσει» κάποιους περισσότερο. Αφού το να απευθυνθείς στο μυαλό τους δεν λειτουργεί, μια και αυτό «απουσιάζει»…
