H δεύτερη φάση της μάχης κατά του κορονοϊού στην πατρίδα μας δεν θα ομοιάζει σε τίποτε με την πρώτη. Η ατμόσφαιρα πειθαρχίας, κατανόησης και υπακοής που επικρατούσε στην ελληνική κοινωνία την περασμένη άνοιξη ανήκει εδώ και καιρό στο παρελθόν.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Τη θέση της έχουν καταλάβει η κόπωση, ο εκνευρισμός, ο θυμός, η αμφιβολία, το άγχος, η αβεβαιότητα, η αμφισβήτηση, η ανασφάλεια. Και τούτο πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους τους πρωταγωνιστές.
Θα σταθώ σήμερα στον προσηνή καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα, ο οποίος εσχάτως με ευθύνη και της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης αλλά και του ίδιου του τού εαυτού κινδυνεύει να είναι ο πρώτος που θα μπει στο κάδρο της αντιπαράθεσης.
Πιθανόν και να πληρώσει ένα μάρμαρο που δεν του αναλογεί εξ ολοκλήρου. Η κυβέρνηση έκανε το λάθος να ζητήσει τη στήριξή του με non paper από πρόθυμα μέσα ενημέρωσης, τα οποία με φανατισμό νεοφώτιστου τα δημοσίευσαν μαζί με το τρέχον ρεπορτάζ. Εκθέτοντάς τον. Η αντιπολίτευση, στην προσπάθειά της να βγει από τα αδιέξοδά της, έθεσε με ευκολία τον καθηγητή στο στόχαστρο για μια αναφορά του σχετικά με τα μέσα μεταφοράς. Μέγα θέμα! Και ο ίδιος τέλος με τη γενικότερη τοποθέτησή του στην πρώτη δημόσια εμφάνισή του ύστερα από καιρό έκανε πολλούς να τον παρατηρούν προσεκτικά, με άλλο μάτι και υπό γωνία.
Θεωρώ ότι το πρώτο βάρος της ευθύνης για να μην μπει η επιστήμη στο κέντρο της αντιπαράθεσης μεταξύ της πολιτικής το έχει ο ίδιος ο καθηγητής. Ειδικώς αν πρέπει με τον μειλίχιο τρόπο που διακρίνει τις δημόσιες παρεμβάσεις του να «υπηρετεί» εν τέλει αποφάσεις, με τις οποίες είχε ριζική διαφωνία στο παρασκήνιο όλους τους μήνες που μεσολάβησαν μετά την άρση του πρώτου lockdown. Στις δημοκρατίες οι ειδικοί εισηγούνται, αλλά τις αποφάσεις τις λαμβάνουν οι πολιτικοί. Οι ειδικοί δεν έχουν καμία δουλειά να «στρώνουν» με τις τοποθετήσεις τους το χαλί επί του οποίου πατούν οι πολιτικοί.
Η ατμόσφαιρα που επικρατούσε στην Ελλάδα την περασμένη άνοιξη και επέτρεπε στον κύριο Τσιόδρα εκτός από το ταλέντο του στην Ιατρική να ξεδιπλώνει ελέω της λαϊκής του καταγωγής και το επικοινωνιακό ταλέντο του επισκεπτόμενος είτε οίκους ευγηρίας είτε καταυλισμούς Τσιγγάνων ή το νοσηλευτικό προσωπικό του Θριασίου δυστυχώς δεν υπάρχει πια. Και η απογευματινή ενημέρωση σε εθνικό δίκτυο δεν προσφέρεται πλέον για γενικότερες φιλοσοφικές προσεγγίσεις, για απαγγελία Ελύτη, για αναφορές στην Πρωτομαγιά και σε αγαπημένα ιταλικά τραγούδια, για δάκρυα και συγκίνηση για τους γέροντες. Τω καιρώ εκείνω ο κόσμος άκουγε. Τα λόγια του κυρίου Τσιόδρα ήταν πράγματι βάλσαμο στην καρδιά του.
Η εικόνα του στο ψαλτήρι της εκκλησίας στα Σπάτα ανάσα και ανακούφιση. Τώρα, όμως, αμφίβολο. Ο κόσμος δεν ακούει. Θέλει αποτελέσματα και τη ζωή του πίσω. Μολονότι αναγνωρίζω στον κύριο Τσιόδρα ότι ξέρει καλά τον Ελληνα, ώστε να απευθύνεται στο φιλότιμό του (συνείδηση) και όχι στην πειθαρχία με το μαστίγιο, είμαι βέβαιος ότι αυτή η τακτική δεν θα «πιάσει» όσο στο παρελθόν. Δεν είναι δουλειά του καθηγητή άλλωστε να είναι ο «γητευτής» των Ελλήνων. Για άλλον λόγο τοποθετήθηκε στην επιτροπή.
Δύο επισημάνσεις από την τελευταία του παρέμβαση. Είπε δήθεν αδιάφορα ότι έχει να πάει καφετέρια από τον περασμένο Φεβρουάριο. Για τον εαυτό του ομιλούσε, όχι για τους άλλους. Δεν επέβαλε σε κανέναν κάτι. Ωστόσο, ένας έξυπνος τρίτος καταλάβαινε αμέσως ότι έδινε γραμμή: Μακριά από τα καφέ. Και ένας πιο έξυπνος ακόμη καταλάβαινε ότι προετοίμαζε γλυκά την απόφαση του πρωθυπουργού για το λουκέτο στην εστίαση.
Δεν χρειάζονται αυτά. Αυτό είναι το πρώτο που έχω να παρατηρήσω. Το αρνητικό. Μαζί με αυτό που του ξέφυγε, ότι είναι «αδύνατον να αγοραστούν νέα λεωφορεία», και έδωσε πάτημα στον ΣΥΡΙΖΑ να του επιτεθεί. Σφάλμα και αυτό. Δεν είναι δουλειά ενός καθηγητή να γνωμοδοτεί επί αυτών.
Το δεύτερο που έχω να επισημάνω είναι το θετικό. Δεν ξέρω πόσο συγκίνησαν οι αναφορές του κυρίου Τσιόδρα για τον φασισμό και την 28η Οκτωβρίου, αλλά το βέβαιον είναι ότι έχει αξία ο τρόπος με τον οποίο απευθύνθηκε στους Ελληνες. Με έναν τρόπο μοναδικό εξήγησε ότι οι περιορισμοί που θα μας επιβληθούν λαμβάνονται χάριν της ελευθερίας μας. Πρέπει να έχεις μοναδικό ταλέντο για να συσκευάσεις με πειθώ την απαγόρευση με την ελευθερία. Ομολογώ, τα κατάφερε.
Επειδή στους μήνες που έρχονται η αξιοπιστία της πολιτικής ίσως δεχτεί ισχυρά πλήγματα, με αποτέλεσμα αυτή να μην μπορεί να αποταθεί με πειθώ στους πολίτες, ο κύριος Τσιόδρας έχει ένα μεγάλο χρέος: να προστατέψει το προσωπικό του κεφάλαιο εμπιστοσύνης που οικοδόμησε με τους Ελληνες. Υπό προϋποθέσεις μπορεί να είναι ο μόνος που θα μπορεί να απευθυνθεί με αξιοπιστία στον κόσμο. Αρκεί να μην κάνει λάθη όπως στη συνέντευξη τις προάλλες. Και, βεβαίως, να απαγορεύσει στην κυβέρνηση να κάνει χρήση του ονόματός του στα non papers της. Δεν έχει ανάγκη προστατών ο κύριος Τσιόδρας. Ακόμη και στα λάθη του έχει αποδείξει ότι μπορεί να προστατεύει τον εαυτό του μόνος. Χωρίς το ιππικό.
