Ο πρύτανης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών κύριος Μπουραντώνης δεν διασύρθηκε από τους αναρχικούς επειδή είναι «νεοφιλελεύθερος», όπως τάχα ισχυρίστηκαν αυτοί που του επιτέθηκαν.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Οι οποίοι δεν πρέπει να είναι καν φοιτητές του Οικονομικού Πανεπιστημίου – το οποίο είναι γνωστότερο στην ελληνική κοινωνία ως ΑΣΟΕΕ. Ο πρύτανης «κτυπήθηκε» για να λάβει από τώρα, που βρίσκεται στην αρχή της θητείας του, ένα ισχυρό προειδοποιητικό μήνυμα. Μήνυμα ότι πρέπει να ανεχτεί εντός του κτιρίου της ΑΣΟΕΕ (το οποίο αποτέλεσε ορμητήριο για τα Δεκεμβριανά του 2008 κατά της κυβέρνησης Καραμανλή) την ύπαρξη και δράση ομάδων που κινούνται στο περιθώριο του νόμου.
Ομάδων οι οποίες ήταν δεκαετίες τώρα εγκατεστημένες μέσα στις καταλήψεις της περιοχής από τις οποίες αποβλήθηκαν μετά τις επεμβάσεις της ΕΛ.ΑΣ. επί Χρυσοχοΐδη και τώρα αναζητούν χώρο. Ποιος νεοφιλελευθερισμός και πράσινα άλογα, λοιπόν; Αυτό που αποδείχθηκε αλλά κανείς δεν έχει την τόλμη να καταθέσει στον δημόσιο διάλογο ήταν ότι στις καταλήψεις του κέντρου των Αθηνών και των περιχώρων γίνονταν μικρομπίζνες: Από μπίζνες με μετανάστες και μωρομάνες που πλήρωναν ενοίκιο, έως διακίνηση, όπλα κ.λπ.
Η Αριστερά, παρά τις κατά καιρούς προσπάθειες του τέως υπουργού Δημοσίας Τάξεως Νίκου Τόσκα να περιορίσει την ανομία στην περιοχή, τελικώς ανεχόταν όλη αυτή την κατάσταση. Η λειτουργία της ελεύθερης αγοράς σε αυτή την περιοχή -για να μιλήσουμε με όρους… φιλελευθερισμού- αντισταθμιζόταν από την απουσία των αναρχικών ομάδων από τον δρόμο. Με την ανοχή στην ανομία ο ΣΥΡΙΖΑ εξασφάλιζε την κοινωνική ειρήνη.
Και όταν καμιά φορά επιχειρείτο να επιβληθεί στοιχειώδης τάξη, ο πρώτος που ελάμβανε το μήνυμα -όπως ο πρύτανης Μπουραντώνης προχθές- ήταν ο υπουργός Επικρατείας Αλέκος Φλαμπουράρης. Η οικία που διατηρεί στην περιοχή των Εξαρχείων έγινε στο παρελθόν στόχος επανειλημμένων επιθέσεων. Σήμερα οι στόχοι είναι ενδεχομένως άλλοι, αλλά, επειδή είναι δύσκολα προσεγγίσιμοι, επελέγη ο «προσιτός» κύριος πρύτανης προκειμένου να εκτονωθεί στο πρόσωπό του το μένος για τη λήξη καταλήψεων δεκαετιών.
Σίγουρα λοιπόν δεν ήταν οι «νεοφιλελεύθερες» απόψεις του πρύτανη αιτία για την επίθεση που δέχτηκε. Ωστόσο υπάρχει στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο κάτι που ευρύτερα ενοχλεί την Αριστερά, όχι τις συγκεκριμένες ομάδες. Η πρώην ΑΣΟΕΕ σήμερα είναι ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Ευρώπης σε επίπεδο ανθρωπίνου δυναμικού. Και καθηγητικού και φοιτητικού. Το επίπεδό της είναι πολύ υψηλό. Η οργάνωση της λειτουργίας της, που άρχισε επί του σοσιαλδημοκράτη πρυτάνεώς της Εμμανουήλ Γιακουμάκη και συνεχίζεται από τον νέο φιλελεύθερο πλην ανεξάρτητο πρύτανη κύριο Μπουραντώνη είναι όλα όσα πολεμά η Αριστερά από τη Μεταπολίτευση έως σήμερα.
Στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών οι καθηγητές αξιολογούνται από τους φοιτητές τους για τη διδασκαλία τους. Για έτη πολλά πρώτος στην αξιολόγηση ήταν ο νυν βουλευτής Επικρατείας της Ν.Δ. Χρήστος Ταραντίλης.
Το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών είναι διασυνδεδεμένο με την αγορά εργασίας. Οι καλύτεροι απόφοιτοί του απορροφώνται αμέσως από μεγάλες επιχειρήσεις που χρειάζονται υψηλού επιπέδου επιστημονικό δυναμικό.
Το Οικονομικό Πανεπιστήμιο δέχεται χορηγίες από ιδιώτες-κολοσσούς. Μια ματιά στην εφημερίδα του «ΟPA NEWS», που τυπώνεται στο χαρτί αλλά μπορεί να την ανεύρει κανείς στο διαδίκτυο σε PDF, αρκεί για να διαπιστώσει ποιες μεγάλες επιχειρήσεις στηρίζουν το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο. Το Οικονομικό Πανεπιστήμιο έχει επίσης δυνατό κοινωνικό προφίλ. Εργάζεται ως κοινότητα με δράσεις στην Κοινωνία των Πολιτών. Με έμφαση στο περιβάλλον.
Στην εφημερίδα του θα εντοπίσει κανείς πρωτότυπες έρευνες για τη φτώχεια, σαν αυτή που έγραψε ο καθηγητής Πάνος Τσακλόγλου προτού υπουργοποιηθεί.
Στην εφημερίδα του θα βρει ειδήσεις του τύπου «με 41 Start Up Careers και 350 υποψηφίους διεξήχθη η μεγάλη διαπανεπιστημιακή Start Yp Career Day». Στην εφημερίδα του θα βρει άρθρα για τη σημασία της «ανιδιοτέλειας και της προσφοράς». Στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο οι φοιτητές και οι φοιτήτριες μετέχουν σε ευρωπαϊκούς διαγωνισμούς -marketing ο τελευταίος- και αποσπούν επαίνους, βραβεία και τιμητικές διακρίσεις. Στο Οικονομικό λειτουργεί εξαιρετικό μεταπτυχιακό με δίδακτρα. Οπως μου έλεγε διδάσκων του, αν κρατήσεις τους ανθρώπους και πετάξεις τα κτίρια και τα οργανωτικά προβλήματα, έχεις ένα από τα καλύτερα δημόσια πανεπιστήμια της Ευρώπης.
Νησίδα αριστείας. Η οποία δείχνει τον δρόμο για το μέλλον: ισχυρά αυτόνομα από το κράτος δημόσια ΑΕΙ με μειοψηφική συμμετοχή του ιδιωτικού τομέος. Μεικτά. Με δυο λόγια, πανεπιστήμια όπως το Οικονομικό, το Πανεπιστήμιο Πειραιώς (ΠΑ.ΠΕΙ.) και άλλα με έντονη κινητικότητα χαλάνε την πιάτσα για την ελληνική Αριστερά.
Κτυπούν τη μετριοκρατία και ανοίγουν την επετηρίδα. Αποδεικνύουν ότι η αξιολόγηση ή η συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα χάριν του δημοσίου συμφέροντος δεν είναι κάτι το δαιμονικό ή το αντιλαϊκό. Είναι κάτι που αποδίδει.
-Ακούω ότι η κυβέρνηση εξετάζει συντηρητικές λύσεις για την προστασία του ήδη νομοθετημένου ασύλου, όπως η σύσταση άοπλου σώματος φύλαξης πανεπιστημίων -παλαιά ιδέα της Μαριέττας Γιαννάκου- ή και η καθιέρωση κάρτας εισόδου στα ΑΕΙ. Δεν νομίζω ότι είναι αυτή η τελική λύση! Αυτή είναι λύση με ημερομηνία λήξεως: Τη ρίψη της πρώτης μολότoφ.
Έχουμε αναρωτηθεί γιατί το υπουργείο Παιδείας που βρίσκεται στο Μαρούσι ή το ΠΑ.ΠΕΙ. που βρίσκεται στον Πειραιά ελάχιστες φορές έγιναν στόχος; Η απάντηση είναι απλή. Διότι βρίσκονται μακριά από τον αστικό ιστό και αυτός που επιθυμεί να κάνει επεισόδια υπολογίζει τον κίνδυνο να συλληφθεί στη διαδρομή.
Δεν είναι εύκολη η διαφυγή. Ενώ αν κτυπήσει τη Νομική, την ΑΣΟΕΕ, το Πολυτεχνείο, εύκολα σε χρόνο dt μπορεί να βρει κρησφύγετο στην καρδιά των Εξαρχείων. Αν έχουμε λοιπόν τους επιστήμονες καθηγητές που μας αξίζουν, αν έχουμε τους φοιτητές που μας αξίζουν και δεν έχουμε τα κτίρια, τότε μία είναι η λύση: η αντιπαροχή.
Το κράτος μπορεί να ζητήσει από κατασκευαστικές εταιρίες τη δωρεάν ανέγερση σύγχρονων campus με εστίες στην Αττική, έξω από το κέντρο των Αθηνών, και με την εξαίρεση εμβληματικών κτιρίων που συνδέονται με τη νεότερη ελληνική Ιστορία (Πολυτεχνείο) να παραχωρήσει στις εταιρίες τα οικόπεδα για χρήση γης και ανέγερση πρώτης κατοικίας στο κέντρο των Αθηνών.
Αυτή είναι η λύση: Δεν μπορεί να ευδοκιμήσουν το έγκλημα και η ανομία μακριά από τα ιστορικά άντρα του ελευθεριακού χώρου. Αντιθέτως, μπορεί σε περιβάλλον ηρεμίας και ειρήνης να ευδοκιμήσουν η επιστήμη, η έρευνα και η αριστεία. Ξέρω βεβαίως ότι είναι πρόταση με μακροπρόθεσμο ορίζοντα, αλλά, αν αναλογιστεί κανείς το μοντέλο που προτείνεται, όχι και τόσο.
Γενικότερα, τα υπουργεία, οι δημόσιες υπηρεσίες και τα ΑΕΙ πρέπει να φύγουν εκτός κέντρου. Και δημόσιος χώρος θα ελευθερωθεί και η πόλη θα ησυχάσει.
Και, ναι, αυτή η λύση είναι και φιλελεύθερη και αξιοκρατική και με ισχυρή κοινωνική διάσταση. Καθώς θα αναζωογονηθούν οι τοπικές οικονομίες φτωχών δήμων της Περιφέρειας Αττικής.
