Πριν από δύο εβδομάδες γευμάτισα με κορυφαίο κυβερνητικό παράγοντα την κρίση και την πληροφόρηση του οποίου εκτιμώ ιδιαιτέρως.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
«Έχουν κριθεί οι προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. Δεν γυρίζει το παιχνίδι! Πριν από τρεις εβδομάδες ο Τραμπ ήταν ακόμη “ζωντανός”, τώρα πια όχι. Θα κερδίσει ο Μπάιντεν καθαρά» μου είπε με κατηγορηματικότητα. Έτσι τον είχαν ενημερώσει ανεξάρτητες πηγές που εμπιστεύεται. Δεν αμφισβήτησα την εκτίμησή του, συνήθως οι προβλέψεις του είναι εύστοχες και με ακρίβεια.
Το μόνο που έκανα από τότε μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες στις ΗΠΑ χθες -επειδή ποτέ δεν κατάλαβα πώς μπορείς να μπεις στο μυαλό 200.000.0000 ανθρώπων 15 μέρες πριν από τις εκλογές και να είσαι σίγουρος τι θα κάνουν- ήταν να παρατηρώ με προσοχή τα ελληνικά συστημικά μέσα ενημέρωσης και τον τρόπο που κάλυπταν την καμπάνια. Τι είδα; Ενώ μετά το πρώτο ντιμπέιτ το κλίμα στα κανάλια, στο διαδίκτυο, στον Τύπο ήταν πανηγυρικό υπέρ του Μπάιντεν, αίφνης μετά το δεύτερο ντιμπέιτ, στο οποίο ο μεταμορφωμένος Τραμπ επικράτησε κατά κράτος σε θέματα οικονομίας και μετανάστευσης, το κλίμα άλλαξε.
Διέκρινα μια κάποια παγωμάρα. Ή και «αγωνία», για να χρησιμοποιήσω μια λέξη που είδα σε πρωτοσέλιδους τίτλους χθες. Ηταν κάτι που επισήμανα και σε κορυφαίο κομματικό παράγοντα της Ν.Δ., ο οποίος μου ζήτησε πρόβλεψη την παραμονή των εκλογών. Αυτή η αλλαγή κλίματος ήταν οδοδείκτης. Και φθάσαμε στη χθεσινή μέρα. Οπου ανοίγω τους δέκτες, διαβάζω διαδίκτυο, ακούω αναλυτές και οι προεδρικές εκλογές «δεν έχουν κριθεί». Δεν ξέρω αν κερδίζει επισήμως ο Τραμπ, αλλά δεν κερδίζει και ο Μπάιντεν. Με 10 μονάδες διαφορά, μάλιστα, όπως υποστήριζε προχθές το βράδυ στην ΕΡΤ ο γνωστός υπερφίαλος βουλευτής της Ν.Δ. που φέρει τον τίτλο του καθηγητή Διεθνών Σχέσεων.
Το πρόβλημα για την πατρίδα μας στην προκειμένη περίπτωση είναι διπλό, αφού, ανεξαρτήτως του τελικού νικητή, το αποτέλεσμα είναι οριακό: Το ελληνικό πολιτικο-επιχειρηματικο-μιντιακό κατεστημένο σύστημα αρνείται να παρακολουθήσει την κοινωνική διεργασία στις ΗΠΑ και κάνει μονίμως -και το 2016 και τώρα- το ίδιο λάθος: Την επιθυμία του, είδηση. Βεβαιότητα. Γεγονός. (Το πράττει βεβαίως και για τα ελληνικά πράγματα.) Είναι εντυπωσιακό να βλέπεις πώς συμφωνούν νεοφιλελεύθεροι τηλεοπτικοί σταθμοί, παραδοσιακές συντηρητικές εφημερίδες με τάχα άλλες κεντροαριστερές εφημερίδες στις προβλέψεις κατά Τραμπ.
Πώς «δεξιοί» πολιτικοί συμφωνούν με συριζαίους. Πώς ιδρύματα, όπως το ΕΛΙΑΜΕΠ, συμφωνούν με διπλωματικές Αρχές. Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα για όσους φέρουν δημόσιο αξίωμα. Οι εν λόγω αξιωματούχοι θα έπρεπε να τηρούν τα στοιχειώδη προσχήματα. Με δεδομένο ότι το παιχνίδι είχε «κριθεί», σύμφωνα με την εμπιστευτική ενημέρωση της κυβέρνησης, πολλοί στην Ελλάδα βιάστηκαν να ανακηρύξουν νικητή τον Μπάιντεν και αυτά δεν περνούν απαρατήρητα. Το «κρατικό» Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων έκανε ολόκληρο αφιέρωμα κατά του Τραμπ και υπέρ του Μπάιντεν προ εβδομάδος. Η δημόσια ΕΡΤ έγειρε την «πλάστιγγα» υπέρ του Μπάιντεν τη βραδιά των εκλογών. ευτυχώς που είχαν και τον οπαδό του Τραμπ Δημήτρη Απόκη στο πάνελ, ο οποίος προσπαθούσε να τους «ξυπνήσει» για το αμφίρροπον της αναμέτρησης.
Η καρδιά της κυβέρνησης επίσης -εδώ δεν θα πω ονόματα- είναι καιρό με τον Μπάιντεν και την «dream team» του, όπως την αποκαλούσαν ιδιωτικώς (Νίκολας Μπερνς, Τζέφρι Πάιατ κ.λπ.). Ευτυχώς που ορισμένοι κορυφαίοι συγκρατήθηκαν και διατήρησαν ζωντανούς τους διαύλους με τον υπουργό Εξωτερικών Μάικ Πομπέο. Για το κόμμα της Ν.Δ., τι να πω. Κάποτε σε παρελθούσες αναμετρήσεις έστελνε ανώτερα στελέχη της Γραμματείας Πολιτικού Σχεδιασμού παρατηρητές για να παρακολουθούν εκ των έσω την καμπάνια του αδερφού κόμματος των Ρεπουμπλικάνων και να μεταφέρουν καμιά ιδέα για τις ημέτερες εκστρατείες. Σήμερα αμφιβάλλω αν η Ν.Δ. διατηρεί έστω κάποια τυπική σχέση με το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων, περισσότερο είναι και εκτός Ελλάδος κεντροαριστερή Liberal, όχι Conservative.
Συντόνισα μια εκδήλωση του τοπικού παραρτήματος των Ρεπουμπλικάνων για το Μεταναστευτικό στην Αθήνα τον περασμένο Φεβρουάριο, κατόπιν προσκλήσεως του προέδρου τους Τζόναθαν Κωνσταντίνου, και κατά τύχη ευρέθη εκεί βουλευτής της Ν.Δ. ως ομιλητής, και μάλιστα όχι προσκείμενος στην ηγεσία. Προς τα έξω αν μιλάμε για αξιώματα, τι να πω επίσης.
Ενώ ο Αρχιεπίσκοπος Βορείου και Νοτίου Αμερικής Ελπιδοφόρος επισκέφθηκε αρχικώς τον πρόεδρο Τραμπ στον Λευκό Οίκο και επιχείρησε να αναπτύξει σχέση μαζί του, μέσω του Father Alex, μετά παρεσύρθη και εξετράπη: Παρέστη στις διαδηλώσεις Black Lives Matter κατά Τραμπ, με αφορμή τον θάνατο ενός μαύρου, ενώ χαιρέτισε με ομιλία του και το Συνέδριο των Δημοκρατικών. Οταν όμως έχεις να κάνεις με εξωτερική πολιτική, με τα βασικά συμφέροντα της χώρας σου και αν συνεχώς διαμαρτύρεσαι για τη σχέση του προέδρου των ΗΠΑ με τον Ερντογάν, τότε πρέπει να έχεις τη στοιχειώδη πρόνοια να μην εκδηλώνεσαι προτού ανακοινωθεί το τελικό αποτέλεσμα.
Πρέπει να επιδεικνύεις αυτοσυγκράτηση. Ακόμη και αν αυτός ο άνθρωπος, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, δεν σου «πάει», σου είναι αντιπαθής. Δεν γίνεται με συναισθήματα η πολιτική στη διεθνή σκηνή. Αλλα πράγματα έχουν προτεραιότητα. Περισσότερο φιλότουρκος από το διπλωματικό κατεστημένο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το οποίο χαράσσει πολιτική με βάση τα συμφέροντα της χώρας του και όχι τα συναισθήματα του προέδρου του, αποκλείεται να είναι κανείς στις ΗΠΑ άλλωστε.
Δυστυχώς, η συμπεριφορά του κατεστημένου συστήματος στην πατρίδα μας απέναντι στο μέγα γεγονός των προεδρικών εκλογών των ΗΠΑ έδειξε στην καλύτερη περίπτωση ανωριμότητα -αναφέρομαι στους νεοφώτιστους ενθουσιώδεις ηρακλείς- είτε σκόπιμο υπολογισμό. Κάποιων τα συμφέροντα και τα συμβόλαια στην ελληνική αγορά εξαρτώνται από τους Δημοκρατικούς. Ποιο εθνικό συμφέρον; Και αν εξετίθεντο απλώς οι ίδιοι, μικρό το κακό. Ούτε η πρώτη φορά ήταν ούτε και η τελευταία. Εκτίθεται η Ελλάς όμως. Χάσει-κερδίσει ο Τραμπ.
