Στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι ευρωπαϊκές χώρες αποφάσισαν να δώσουν ένα τέλος στο αιματοκύλισμα και να συνεργαστούν όλες μαζί για την ειρήνη και την ευημερία
- Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Σε αυτό το πλαίσιο δημιουργήθηκαν το Συμβούλιο της Ευρώπης, η Ευρωπαϊκή Ένωση και σε παγκόσμιο επίπεδο ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, με σκοπό τη διασφάλιση της ειρήνης.
Για ακατανόητους λόγους οι οργανισμοί αυτοί αποφάσισαν κάποια στιγμή ότι η ήπειρος αυτή οφείλει να δεχτεί εκατομμύρια ανθρώπους από υπανάπτυκτες χώρες, οι οποίες, όλως τυχαίως, ήταν κυρίως μουσουλμανικές. Για να μην υπάρξουν αντιδράσεις από τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, φρόντισαν να δημιουργήσουν πρώτα όλο το ιδεολογικό πλαίσιο πάνω στο οποίο θα βασίζονταν η πολιτική τους και η προπαγάνδα τους.
Επινοήθηκαν λέξεις, όπως η ισλαμοφοβία, ξεθάφτηκαν άλλες, όπως ο ρατσισμός, η ξενοφοβία και ο ναζισμός, προστέθηκε η αλληλεγγύη, χωρίς να αναφερθεί ότι αυτή γινόταν με το αζημίωτο, βαφτίστηκαν πρόσφυγες όλοι οι παράνομα εισελθόντες και η οποιαδήποτε φωνή λογικής ονομάστηκε ρητορική μίσους. Πάνω σε αυτό το μοτίβο στήθηκε ένα αφήγημα του παραλόγου, όπου εν ολίγοις οι Ευρωπαίοι έπρεπε να ζουν σε μία ζούγκλα, να προσποιούνται ότι ζουν σε έναν Παράδεισο και όσοι έφερναν αντιρρήσεις ήταν φασίστες, ναζιστές, ακροδεξιοί ρατσιστές, «δολοφονούνταν» ως προσωπικότητες και σε πολλές περιπτώσεις διώκονταν και δικαστικά.
Οι οργανισμοί αυτοί τις τελευταίες δεκαετίες πρωτοστάτησαν στον αγώνα, στην υπεράσπιση και εντέλει στη νομιμοποίηση ουσιαστικά της λαθρομετανάστευσης στην Ευρώπη, η οποία αφορούσε κυρίως μουσουλμάνους. Με το πρόσχημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που φαίνεται να ισχύουν μόνο για όσους εισέρχονται παράνομα σε ευρωπαϊκό έδαφος, καταπατήθηκαν βάναυσα τα δικαιώματα και τα κεκτημένα των γηγενών.
Ιδεολογικά στρατευμένοι σε αυτό το αφήγημα υπήρξαν η Αριστερά, οι σοσιαλιστές, οι οικολόγοι και ένα κομμάτι που έχει αυτοχαρακτηριστεί φιλελεύθερο για άγνωστους λόγους, αφού είναι σαφώς αριστερό ως κομμουνιστικό και ως εκ τούτου καθόλου φιλελεύθερο. Η φασιστική ισλαμοαριστερά λοιπόν και τα παρακλάδια της, οργανωμένα πολλές φορές σε ΜΚΟ, think tanks, ιδρύματα πολιτισμού, πολέμησαν κάθε λογική φωνή και αδιαφόρησαν παντελώς για τους κινδύνους που επέφερε η αθρόα λαθρομετανάστευση και εγκατάσταση εκατομμυρίων μουσουλμάνων στις ευρωπαϊκές χώρες. Πολλοί το είδαν ως ευκαιρία πλουτισμού και βάφτισαν την απληστία τους «ανθρωπιά» δείχνοντας το πιο απάνθρωπο πρόσωπό τους στους συμπολίτες τους. Τώρα που πέφτουν ωστόσο κεφάλια Ευρωπαίων, κυριολεκτικώς και καθόλου μεταφορικώς, τώρα που αθώοι άνθρωποι πληρώνουν με τη ζωή τους τις πολυπολιτισμικές αρλούμπες όλων αυτών, τις θεωρίες ότι θα συνυπάρξει το φονταμενταλιστικό Ισλάμ με τις ευρωπαϊκές αξίες, τώρα παριστάνουν τους λυπημένους. Ή κάνουν ότι δεν ακούν. Στη Γαλλία βλέπουμε το μέλλον της Ευρώπης. Ήρθε η ώρα να αλλάξουν οι πολιτικές της λαθρομετανάστευσης. Γιατί το κεφάλι μας το θέλουμε στη θέση του.
Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών, Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
