Οι Έλληνες ειδήμονες της χασούρας κοουτσάρουν τον Αμερικανό πρόεδρο στην τέχνη της πανωλεθρίας
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Έχει κατηγορηθεί για πολλά και από πολλούς ο Ντόναλντ Τραμπ. Αυτό είναι καλό, διότι με την περίπτωσή του μάθαμε τι είναι προοδευτικό και τι αναχρονιστικό, τι εστί ρατσισμός και τι αντιρατσισμός, τι είναι φασισμός και τι δημοκρατία. Η αντίπερα όχθη του ηγέτη της υπερδύναμης διεύρυνε πολύ τα όρια της δημοκρατίας -πέρασε ακόμα κι αυτά τα μέχρι πρότινος αδιαπέραστα τείχη του Άδη. Ακόμα κι οι νεκροί ψήφισαν Μπάιντεν (με φανατισμό, μάλιστα) στις πρόσφατες εκλογές. Αν μη τι άλλο είναι η αποθέωση της δημοκρατικής διαδικασίας να μη χάνεις τα εκλογικά σου δικαιώματα μετά την εκδημία από τον μάταιο τούτο κόσμο. Γιατί να μην ψηφίσεις, ακόμα και από το Επέκεινα, τον δημοκρατικό υποψήφιο της αρεσκείας σου; Γιατί να μην ασκήσει αυτό το εκλογικό δικαίωμά σου ο πλησιέστερος δισεκατομμυριούχος Αμερικανός καναλάρχης ή μεγαλομέτοχος εταιρίας πληροφορικής ή αστέρας του Χόλιγουντ; Για ποιον λόγο να ανακηρύσσεται πρόεδρος των ΗΠΑ από τους πολίτες που ψηφίζουν, ύστερα από τους εκλέκτορες και τέλος από το Κογκρέσο; Γιατί να χάνεται πολύτιμος χρόνος και να μην καταπολεμηθεί η γραφειοκρατία με την ανακήρυξη του προέδρου από το CNN, το CNBC, το Reuters και τους «New York Times»;
Κι οι δικοί μας; Πού τους βάζεις τους δικούς μας, τους ανθρώπους που ξέρουν να χάνουν; Αυτοί είναι γκραν μετρ στη χασούρα. Ηττήθηκαν διπλωματικά και επικοινωνιακά ακόμα κι από χώρες όπως η Αλβανία και τα Σκόπια και τώρα, ορθότατα, μέμφονται τον εκ συνηθείας και κατά συρροήν νικητή Ντόναλντ Τραμπ, λέγοντας με φωνή γεμάτη αγανάκτηση και περιφρόνηση ότι «δεν ξέρει να χάνει». Μέγα το σφάλμα του κυρ Ντόναλντ να μην πάρει έναν σύμβουλο δικό μας, από τους καλούς, τα τεφαρίκια που ξέρουν να διοργανώνουν πανωλεθρίες, να διδαχθεί πώς να χάνει.
Τελικά, δεν φαίνεται ότι έχει ιδιαίτερη όρεξη να μάθει την τέχνη της ήττας ο Τραμπ. Φοβάται μην τυχόν και του γίνει κακό συνήθειο κι έπειτα δεν θα μπορεί να το κόψει. Καλή ώρα, όπως έγινε με εμάς.
