Η Μούσα κοντεύει να εξεγερθεί. Ο Κούλης της απαγορεύει να βγει βόλτα μετά τις 9, αν δεν συνοδεύεται από… σκύλο!
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Είσαι «φιλελεύθερος»
κι εγώ ο ανελεύθερος.
Τα μίντια ταΐζεις,
κορόιδο με νομίζεις.
Κούλη μας μπορώ να βγω;
Πότε θες να περπατώ;
Να βγω πάλι στα μπαλκόνια;
Να χειροκροτώ αιώνια;
Χίλια κάνεις διαγγέλματα,
ΦΕΡΜΠΟΤΕΝ, παραγγέλματα.
Ολα τα απαγορεύεις
και υποταγή γυρεύεις.
Η Ελλάδα έγιν’ άβατο.
Το πλοίο πάει άπατο.
Κλείνεις την οικονομία
και δεν θα μας μείνει μία!
Βάζεις τα παπαγαλάκια
να μας κάνουν τα μαγκάκια.
«Μα τι θέλει και βολτάρει;»,
βρίζει το τηλεπ@πάρι.
Λαομίσητα μαρκούτσια
γλείφτες με μυαλά κουκούτσια
τα ρέστα μας γυρεύετε
κι όλο ζητιανεύετε.
Θέλετε κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα.
Κι από το παιδί το γάλα.
Του φτωχού το ξεροκόμματο.
Το φως απ’ τον αόμματο.
Τέλειωσε το μπικικίνι
Βλέπω Τσιόδρα, Μαγιορκίνη
τους κοιτάω και ξερνάω
Θε μου, πόσο δεν τους πάω…
Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή
σε μοστράρουν στην τιβί
για θανάτους να μιλάς
κι όλους πια μας χολοσκάς.
Πέμπτη, Σάββατο και Τρίτη
μούσια του αρχιμανδρίτη.
Αυτός φταίει και κολλάμε
εις τις εκκλησιές που πάμε!
Κούλη σού φταίει ο λαός.
Τούτος είν’ ο σκοτεινός,
ο αιώνιος ο φταίχτης
ο χαμένος πάντα παίχτης.
Δεν σου φταιν’ οι Αφγανοί
ούτε οι Πακιστανοί
που βολτάρουνε παντού
στην Αθήνα – Κατμαντού.
Δεν σου φταίνε οι συνάξεις
«Κουκουέδες, τι να πράξεις;»
κι άμα παν’ στο Εφετείο
ειν’ πολλοί, δεν είναι δύο…
Τους ανήμπορους μπορείς
πάντα να τους τιμωρείς,
πρόστιμα πολλά τους βάζεις
κι ύστερα, σκληρά τους κράζεις.
Αν είναι, όμως, χιλιάδες
θα σε κάνουν δυο παράδες
Κούλη γόνε αυταρχικούλη
καταντήσαμ’ όλοι δούλοι…
