Ο νους μας και οι πράξεις μας θα έπρεπε να είναι στην πανδημία, να προστατεύσουμε τον λαό μας και κυρίως τους πολλούς και φτωχούς, αυτούς που εκτίθενται πιο πολύ στη μόλυνση.
- Από τον Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
Δεν χρειάζεται να έχεις διδακτορικό στην επιδημιολογία για να καταλάβεις πως κινδυνεύουν περισσότερο όσοι στοιβάζονται στα μέσα μαζικής μεταφοράς και όχι όσοι είναι στο πίσω κάθισμα της θωρακισμένης λιμουζίνας τους ή κλεισμένοι στην Εκάλη να διασκεδάζουν στο play room. Αυτοί προστατεύονται μόνοι τους. Οφείλουμε να προστατεύσουμε τους πολλούς, αυτούς που «είναι εξαρτημένοι από τον μισθό τους» και συχνά πλέον δεν έχουν μισθό, να στηρίξουμε τον κοινωνικό ιστό, για να μη γίνουμε πεδίο Mad Max.
Παράλληλα και πάνω απ’ όλα πρέπει να είμαστε αφοσιωμένοι άγρυπνα στη φρούρηση της Πατρίδας. Χωρίς ελευθερία δεν υπάρχουν ούτε οικονομία ούτε υγεία, τίποτα. Η Ιστορία και η γεωγραφία μάς έφεραν πριν από αιώνες από τα βάθη της στέπας έναν κτηνώδη εχθρό, τον μπαμπά του ναζισμού και του φασισμού, ακόμη έναν ατιμώρητο γενοκτόνο, τον τουρκισμό, το κράτος-συμμορία. Στο Αρτσάχ, στη Λιβύη, στη Συρία ασκούνται με πραγματικά πυρά πάνω σε νέα θύματα, για να ετοιμαστούν εναντίον μας στη Θράκη, στο Αιγαίο, στην Κύπρο, αν νιώσουν πως τους παίρνει. Επί δεκαετίες, ενώ η τουρκική πολεμική βιομηχανία ήταν ήδη σε κατακόρυφη ανοδική πτήση, εμείς καταστρέφαμε τη δική μας, χρησιμοποιώντας την ως ΔΕΚΟ για διορισμούς, την υπονομεύσαμε και ύστερα την εγκαταλείψαμε, ώστε να διευκολυνθούν οι λεηλάτες της μίζας. Αγοράζαμε τα πάντα, συχνά με ημίψηλο «καπέλο», διότι, αν το φτιάξεις μόνος σου, δεν έχει μίζα.
Στη δε περίοδο της μνημονιακής λαίλαπας, μετά την επί χρόνια γενικότερη κακοδιαχείριση, η Εθνική Αμυνα έγινε το σύνηθες σφάγιο στον πάγκο του Γερμανού χασάπη. Κόψε από δω κι από εκεί, φτάσαμε να έχουμε τραγικές συνέπειες, με πολύτιμα οπλικά συστήματα καθηλωμένα λόγω έλλειψης ανταλλακτικών, ο εχθρός οπλίζεται ως τα δόντια κι εμείς αδρανοποιούσαμε εγκληματικά κάποια από αυτά που είχαμε ήδη και δεν παίρναμε νέα. Για εγχώρια κατασκευή θα σας πω και ένα με τον Τοτό, μια Γερμανίδα κόρη πάστορα, έναν φιλελέ και ένα ανακυκλωμένο κομμούνι. Πόντιο δεν θα έχει, διότι οι Πόντιοι είναι καλοί άνθρωποι και πατριώτες.
Τώρα τρέχουμε να καλύψουμε τα κενά, για τα οποία κανείς δεν πλήρωσε για την πολιτική του αδράνεια, λες και τη χώρα ήρθαν κάτι Κλίνγκον, την κυβέρνησαν ληστρικά και χαραμοφάικα κάμποσα χρόνια και μετά ξαναμπήκαν στο διαστημόπλοιο και φύγανε. Κανείς δεν φταίει, δεν είδε, δεν άκουσε. Ούτε τα ένθεν κακείθεν του πολιτικού φάσματος σκουπίδια που μας σούρνανε με το φρύδι σηκωμένο τα μύρια όσα για πολεμοκάπηλους, φασίστες, εθνικιστές κ.λπ. πληρώσανε. Το τελευταίο μόνο το θεωρώ παράσημο, αφού αυτό διατηρούσε ως χαρακτηρισμό για τον εαυτό του ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, τέτοιοι ήταν όλοι οι αγωνιστές της Εθνεγερσίας, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Πλαστήρας, ο Δραγούμης, ο Ιωάννης Μεταξάς, ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο Γεώργιος Γρίβας – Διγενής και άλλοι, που όσο να ‘ναι ήταν μεγαλύτερα πολιτικά μεγέθη από αυτό τον δύσοσμο πολτό ανακυκλωμένων κομμουνιστών, φλώρων, ψευτοπροοδευτικών, ανεπάγγελτων κίναιδων, υπαλλήλων των Γερμανών, της ευρωγραφειοκρατίας και οποιουδήποτε άλλου πλην του Εθνικού Συμφέροντος. Όλους μαζί να τους βάλεις στον αποχυμωτή, δεν βγάζεις ούτε μια στάλα τίμιου Ελληνα πατριώτη.
Αντί λοιπόν να είμαστε συγκεντρωμένοι σε αυτά, επί μέρες ασχολούμαστε με τα σώψυχα της Αριστεράς, που θέλει φιέστες εν μέσω πανδημίας, και την κόμπλα της ηγεσίας της Κεντροδεξιάς να βάλει αυτούς τους πουθενάδες στη θέση τους. Για να σας το κάνω λιανοτάρια, τουτέστιν φραγκοδίφραγκα, ο Κουτσούμπας και οι παραφυάδες του είναι σαν να διεκδικούν το «δικαίωμα» να περνάνε με κόκκινο, να πετάνε σκουπίδια στο δάσος, να παρκάρουν παράνομα, να παραβιάζουν τα όρια ταχύτητας, αν και οι μαζικές εκδηλώσεις μέσα στην πανδημία είναι κάτι πολύ χειρότερο.
Εάν ένας αστυφύλακας του είχε ζητήσει τα στοιχεία του και όλων όσους μάζεψε για να επιβάλει το πρόστιμο, απαιτώντας μετά τη διάλυσή τους με προειδοποίηση δύο λεπτών και σε περίπτωση άρνησης και αντίστασης βούταγαν τον Κουτσούμπα και όλη την κομπανία του από τον γιακά και τους κερνούσαν πούρα και ακριβοδίκαιη κρατική καταστολή, η κυβέρνηση θα κέρδιζε πολύ. Η ίση μεταχείριση μπροστά στον νόμο έχει κάτι το μαγικό, που φτάνει ως τον νου και την καρδιά και του πλέον αρνητικού και δύσπιστου πολίτη. Ποτέ δεν κατάλαβα αυτή την κόμπλα και τον «σεβασμό» προς την Αριστερά. Για ποιον λόγο; Γιατί πάντα διχάζει τη χώρα; Γιατί προσπάθησε ανεπιτυχώς και πραξικοπηματικά να καταλάβει την εξουσία, να επιβάλει σταλινική κομμουνιστική δικτατορία, να αποσπάσει με τα όπλα εθνικό έδαφος και να το δώσει σε ξένη δύναμη; Γιατί κατάφερε, αντί να μπούμε νικητές στο Βερολίνο και να διεκδικήσουμε την Κύπρο και τη Βόρειο Ήπειρο, να σφαζόμαστε και να ρημάζουμε τη χώρα μας για άλλα πέντε χρόνια, ενώ όλη η Ευρώπη ανοικοδομούνταν; Γιατί η Αριστερά είναι ο φορέας δογμάτων και πρακτικών που απέτυχαν παντού παταγωδώς, όλης αυτής της ιδεολογικής σύφιλης του μηδενισμού, του ανθελληνισμού, του ισλαμικού εποικισμού, της διάλυσης της Παιδείας, της οικογένειας, της εθνικής ταυτότητας; Γιατί είναι ιδεολογική μήτρα της τρομοκρατίας, συμπαραστάτης και ηθικός αυτουργός της; Για ποιο απ’ όλα αυτά τα «επιτεύγματα» της ιδεολογίας του ταξικού μίσους, της διχόνοιας, της καταστροφής κάμπτονται όλοι οι νόμοι μπροστά στη συνεχιζόμενη ανομία τους; Τους πείραξε το «κατσαρίδες» και το «παράσιτα». Ποιους; Αυτούς που όποιον διαφωνεί μαζί τους τον βαφτίζουν χρυσαυγίτη, νεοναζί, ρατσιστή, φασίστα, ταγματασφαλίτη. Το πολύ σαβουάρ βιβρ απέναντί τους βλάπτει σοβαρά την Πατρίδα. Έχουν ασκηθεί μεταξύ τους στις χυδαιότητες, στις ύβρεις και τις συκοφαντίες, βγάζοντας ο ένας τον άλλο «πράκτορα», «προδότη» και πολλά άλλα. Οπως βρίζονται μεταξύ τους, δεν τους έβρισε κανένας δεξιός ή κεντρώος. Μέχρι αυτιά έχουν κόψει ο ένας του άλλου. Είναι λάθος η μαλθακή αντιμετώπιση της ανομίας και της χυδαιότητας του λόγου της Αριστεράς, που υπερχειλίζει μίσος και συκοφαντία.
Κάποιοι από αυτούς είναι τα αληθινά φίδια που βγήκαν από το αβγό. Οχιές διμούτσουνες, «προοδευτικοί» με το ένα κεφάλι, σταλινικά καθάρματα με το άλλο, που μετέρχονται των πιο χυδαίων μεθόδων, μισούν τη γη που πατάνε. Κι εμείς που είμαστε… εξαρτημένοι από τη δουλειά μας ως ελεύθεροι επαγγελματίες ή μισθωτοί δεν έχουμε άλλο σπίτι από αυτή τη γη των πατέρων και των παππούδων μας. Δεν μπορούμε και ούτε θα θέλαμε να φύγουμε στην Εσπερία ή σε εξωτικούς προορισμούς για να ξεκοκαλίσουμε αυτά που ΔΕΝ κλέψαμε. Εδώ γεννηθήκαμε, εδώ ζούμε, εδώ ανατρέφουμε τα παιδιά μας, εδώ είναι οι τάφοι των προγόνων μας, στη γη αυτή που φυλάξαμε με τα όπλα κι έχει το αίμα και τον ιδρώτα των γεννητόρων μας στα σπλάχνα της, θα αναπαυτούμε κάποτε, με γλυκό μαξιλάρι μια καθαρή ελληνική συνείδηση. Αλλά σε αυτούς που ζουν σαν γύπες προσδοκώντας ελεεινά πολιτικά οφέλη θα απαντάμε στις χυδαιότητές τους ακόμη πιο σκληρά και όχι με τσάι, συμπάθεια και κουλουράκια κανέλας. Και όχι, δεν τους σεβόμαστε, όπως δεν σεβόμαστε κανέναν που απειλεί ή βλάπτει το σπίτι μας, την οικογένειά μας, τα αδέρφια μας.
Είναι πολύ δύσκολοι καιροί για να μη μιλάμε ντρέτα, με μισόλογα, δειλά και σκυφτά. Και απαιτούμε ισότιμη εφαρμογή του νόμου σε όλους. Αυτό είναι το αληθινά φιλελεύθερο. Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι μόνο πως έχει μια μηδενιστική και χυδαία Αριστερά. Είναι και πως έχει μια δειλή «Κεντροδεξιά», που απέχει παρασάγγας και από την αληθινή Δεξιά και από το αληθινό Κέντρο της Ιστορίας.
