Η αγαπημένη λέξη της Αριστεράς, του Κέντρου και της γενικότερης προοδευτικίλας, δηλαδή της ανοησίας ενδεδυμένης τον μανδύα της προόδου, είναι ακροδεξιός.
- Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Δεν συμφωνείς με τις παλαβομάρες των συριζαίων; Είσαι ακροδεξιός. Ονομάζεις εποικισμό τον εποικισμό, την πληρωμένη δηλαδή εγκατάσταση αλλοδαπών συγκεκριμένης θρησκείας και κουλτούρας; Το κάνεις γιατί είσαι ακροδεξιός. Διαμαρτύρεσαι γιατί η περιουσία σου και η ζωή σου έχουν καταστραφεί από τη λαθρομεταναστευτική πολιτική; Αφού είσαι ακροδεξιός, αυτά θα λες. Σε ενοχλεί που στο κέντρο της Αθήνας δεν έχεις ποιότητα ζωής, δεν μπορείς να απολαύσεις τις πλατείες σου, δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις με ασφάλεια; Μα είναι πράγματα αυτά που λες, ακροδεξιέ; Ασκείς κριτική σε όσους παρέχουν αλληλεγγύη μόνο σε συγκεκριμένες ομάδες και αυτό κατόπιν αμοιβής; Παλιάνθρωπε ακροδεξιέ. Δεν σε ενόχλησε η προβολή εικόνων του Στρατού και της Παναγίας στο κτίριο της Βουλής; Μόνο ένας ακροδεξιός δεν θα είχε πρόβλημα.
Μπορώ να αναφέρω άπειρες περιπτώσεις που πολίτες με νοημοσύνη και αξιακό κώδικα χαρακτηρίζονται ως ακροδεξιοί από ανήθικους, ανόητους και εντελώς παράλογους τύπους, μόνο και μόνο γιατί δεν συμφωνούν με τις γελοίες απόψεις τους. Οι συκοφάντες είναι άνθρωποι που προφανώς είτε δεν γνωρίζουν επαρκώς την ελληνική γλώσσα είτε σκοπίμως παρακάμπτουν το γεγονός ότι το άκρο σημαίνει βία. Το άκρο δεν σημαίνει αυτό που είναι αντίθετο από τις δικές μας απόψεις, αλλά αυτό που ασκεί βία για να επιβάλλει τις απόψεις του. Το να στολίζουν διάφοροι, εντελώς σκόπιμα, τον κόσμο ως ακροδεξιό, γιατί διαφωνούν μαζί του τύποι που πιστεύουν ότι ο γάιδαρος πετάει, δεν είναι απλά γελοίο. Είναι και επικίνδυνο.
Η ακροδεξιά ή η ακροαριστερά ή η ριζοσπαστική αριστερά -άκρο είναι και αυτό- έχουν τάγματα εφόδου, ομάδες που τραμπουκίζουν με τον άλφα ή βήτα τρόπο. Ο τραμπουκισμός δεν έχει να κάνει μόνο με τη σωματική άσκηση βίας. Τα απειλητικά μηνύματα, οι καταδρομικές επιχειρήσεις σε κατοικίες ή χώρους εργασίας, ο διαδικτυακός διασυρμός είναι βία. Δεν μπορεί πολιτικοί χώροι που καταφεύγουν σε αυτές τις μεθόδους και βρίσκονται και εντός Κοινοβουλίου να χαρακτηρίζουν πολίτες ως ακροδεξιούς, γιατί αυτό βολεύει το αφήγημά τους. Τι ακριβώς είναι ακροδεξιό; Το να μπαίνουν εκατομμύρια μουσουλμάνοι σε ευρωπαϊκές χώρες και να ανησυχούν οι λαοί ευλόγως και για τη συμβίωση μαζί τους και για την επιβίωσή τους είναι ακροδεξιό; Τι το ακραίο έχει η λογική αυτή σκέψη; Το να αντιμετωπίζεις κριτικά τα παράλογα που μας σερβίρουν είναι ακροδεξιό;
Πίσω από την ευκολία με την οποία αποδίδονται απεχθείς χαρακτηρισμοί σε ιδεολογικούς αντιπάλους βρίσκεται η ένδεια επιχειρημάτων της προοδευτικίλας. Δεν έχουν τι να πουν, δεν έχουν την ικανότητα να σκεφτούν, έχουν μάθει πέντε λέξεις και με αυτές μιλούν.
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
