Η προδοτική συμφωνία θα λειτουργήσει ως εργαλείο εκχώρησης όσων «μακεδονικών» χαρακτηριστικών παραδώσαμε στους Σκοπιανούς, προς όφελος της Βουλγαρίας
- Από τον Γιάννη Χ. Κουριαννίδη
«Αν χρειαστεί, θα στείλω ένα Σύνταγμα του Μηχανικού να απομακρύνει μνημεία και επιγραφές που δεν ανταποκρίνονται στα ιστορικά γεγονότα» δήλωσε ο Βούλγαρος υπουργός Αμυνας Κραζιμίρ Καρακατσάνοφ, μόλις μία ημέρα μετά την επέτειο της 11ης Οκτωβρίου, κατά την οποία οι Σκοπιανοί τιμούν τους νεκρούς τους από την εισβολή βουλγαρικών στρατευμάτων στη χώρα τους το 1941, όταν η Βουλγαρία βρισκόταν στο πλευρό των Γερμανών.
Ο σκληρός εθνικιστής πολιτικός, με τις πιθανότατα ελληνικές ρίζες σύμφωνα με όσα δηλώνει το επώνυμό του (αν και ο ίδιος το αρνείται κατηγορηματικά), έκανε αυτή την πρωτοφανή δήλωση οργισμένος επειδή η κυβέρνηση των Σκοπίων επιμένει να τιμά αυτή την ημερομηνία και μάλιστα παρόλο που, όπως είπε πρόσφατα ο Ζ. Ζάεφ, «τα βουλγαρικά στρατεύματα ήρθαν στη χώρα μας ως φίλοι»!
Κι αν κάποιοι θεωρούν ότι όλα αυτά έχουν αναφορά σε ένα μακρινό παρελθόν που δεν είναι ικανό να επηρεάσει τις σημερινές εξελίξεις, διαψεύδονται από την πρόσφατη ενέργεια της Σόφιας να μπλοκάρει την ενταξιακή διαδικασία των Σκοπίων στην Ε.Ε., αρνούμενη να αποδεχτεί «μακεδονική» εθνική ταυτότητα και «μακεδονική» γλώσσα για τους Σκοπιανούς, που τόσο απλόχερα τους έδωσε η προηγούμενη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. με την προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών και την οποία «σέβεται και εφαρμόζει» η σημερινή κυβέρνηση Μητσοτάκη. Για την ενέργεια αυτή της Βουλγαρίας κανονικά θα έπρεπε να χαιρόμασταν, αν όμως είχαμε πράξει κι εμείς ως χώρα τα δέοντα για την υπεράσπιση των εθνικών μας συμφερόντων και της ιστορικής μας κληρονομιάς.
Πώς να χαρεί κανείς όμως και γιατί; Επειδή δώσαμε την ευκαιρία στη Βουλγαρία να υπερασπιστεί την ιστορική αλήθεια (ότι δηλαδή οι Σκοπιανοί δεν είναι Μακεδόνες); Ή επειδή δώσαμε το δικαίωμα στους Βουλγάρους να διατυπώσουν με κάθε επισημότητα τη δική τους παραϊστορική εκδοχή (ότι δηλαδή όλοι οι Σκοπιανοί είναι Βούλγαροι);
Όποιος δεν ανιχνεύει πίσω από την εξέλιξη αυτή τις βάσεις για μια ενδεχόμενη αναζωπύρωση του βουλγαρικού εθνικισμού, τότε μάλλον δεν δείχνει να έχει αντίληψη της βαλκανικής πραγματικότητας. Η Βουλγαρία ποτέ δεν έπαψε να οραματίζεται το εφήμερο «μεγαλείο» της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου, όταν στο προάστιο αυτό της Κωνσταντινούπολης η τσαρική και η οθωμανική αυτοκρατορία συμφώνησαν στη δημιουργία ενός βουλγαρικού κράτους που περιλάμβανε, εκτός από τη σημερινή Βουλγαρία, σχεδόν το σύνολο της Μακεδονίας μας αλλά και περιοχές της Βορείου Ηπείρου, της Αλβανίας, της Σερβίας και της Ανατολικής Θράκης.
Είναι δεδομένο βεβαίως ότι το μεγαλύτερο τμήμα του σλαβόφωνου πληθυσμού των Σκοπίων είναι βουλγαρικής καταγωγής και με αναπτυγμένα φιλοβουλγαρικά αισθήματα. Για τον λόγο αυτόν και είναι πολύ πιθανό να υποχωρήσει ο Ζάεφ στο θέμα του εορτασμού της 11ης Οκτωβρίου, με κάποιον συμβιβασμό του τύπου «μακεδονική εθνότητα βουλγαρικής καταγωγής». Ο,τι χειρότερο δηλαδή, αφού με τον τρόπο αυτόν η Συμφωνία των Πρεσπών θα λειτουργήσει ως εργαλείο εκχώρησης των όποιων «μακεδονικών» χαρακτηριστικών παραδώσαμε στους Σκοπιανούς πλέον στους Βουλγάρους! Μα, αυτός δεν ήταν εξαρχής ο σκοπός του βουλγαρικού κομιτάτου και των εγκλημάτων του σε βάρος του μακεδονικού Ελληνισμού;
Όσο πιο γρήγορα μας γίνει συνείδηση ότι η ανοχή στην προδοσία, αλλά και στον «σεβασμό» της, αφήνει ένα γεωπολιτικό κενό στην περιοχή μας, το οποίο, όπως είναι φυσικό, θα τρέξουν να πληρώσουν κάπηλοι της Ιστορίας και επιβουλευτές της εθνικής μας ακεραιότητας, τόσο λιγότερο επώδυνες θα είναι οι συνέπειες για την πατρίδα μας.
