O κορωνοϊός έχει σταματήσει τη ζωή, τουλάχιστον στην Ελλάδα, και όλοι ασχολούνται με τα μέτρα, την καραντίνα και τις τρομερές οικονομικές συνέπειες σε ολόκληρη την κοινωνία. Είναι σαφώς ένα σοβαρό θέμα, το οποίο επιφέρει μια κρίση.
- Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Από την άλλη, έχει εργαλειοποιηθεί και πολιτικά, ώστε να μην ασχολούμαστε με τίποτε άλλο. Έχουμε ξεχάσει την κρίση με την Τουρκία, τις απελάσεις που έπρεπε να γίνουν, αλλά δεν γίνονται, τις αθρόες αποδόσεις ασύλου, τις δημιουργίες μουσουλμανικών χωριών, που θα ονομάζονται «ανοιχτές δομές», την αύξηση του μουσουλμανικού πληθυσμού στη χώρα μέσω των αφίξεων λαθρομεταναστών. Την ώρα που οι ευρωπαϊκές χώρες εστιάζουν στον κορονοϊό, η Ε.Ε. τους… ράβει κουστουμάκι για το Μεταναστευτικό, προωθώντας νέο σύμφωνο για τη μετανάστευση και το άσυλο.
Ουδέποτε κατάλαβα γιατί οι χώρες πρέπει να έχουν κοινή πολιτική μετανάστευσης και ασύλου, όπως και κοινή πολιτική άμυνας στο εν λόγω θέμα, από τη στιγμή που δεν έχουν τις ίδιες ανάγκες σε μετανάστες, δεν δέχονται τις ίδιες πιέσεις και δεν έχουν και την ίδια ιστορική διαδρομή. Δεν κατανοώ, π.χ., γιατί τα σύνορά μας δεν πρέπει να τα φυλάει ο Στρατός αλλά η Αστυνομία, γιατί δεν επιτρέπονται επαναπροωθήσεις όταν μπαίνουν συνεχώς ξεχειλισμένες βάρκες με αγνώστους από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, γιατί αφαιρέθηκαν οι νάρκες στα σύνορα, όταν δίπλα μας έχουμε την Τουρκία και όχι την Ελβετία – η οποία ουδέτερη Ελβετία παρεμπιπτόντως έχει αξιόλογο στράτευμα και τη μεγαλύτερη πολιτοφυλακή στον κόσμο. Για ποιον λόγο η χώρα μας πρέπει να δίνει λογαριασμό στο Λουξεμβούργο και στη Σουηδία για το πώς θα φυλάει τα σύνορά της; Και για ποιον λόγο είναι υποχρεωμένη να δέχεται, να φροντίζει, να νομιμοποιεί και να χρηματοδοτεί τα εκατομμύρια Αφροασιατών που θέλουν να έρθουν στην Ευρώπη;
Με το νέο σύμφωνο, το οποίο ακόμα μία φορά διατυπώνει τα γνωστά ευχολόγια περί ενίσχυσης της φύλαξης των συνόρων και περί αποτροπής, οι ΜΚΟ που «διασώζουν» λαθρομετανάστες δεν θα διώκονται. Η Ε.Ε., δηλαδή, από τη μια, θέλει να αποτρέψει τη διακίνηση λαθρομεταναστών, από την άλλη, ορίζει να μην πειράζουν τις «καλές» ΜΚΟ, που κάνουν «διασώσεις», διότι είναι «νομική υποχρέωση και ηθικό χρέος». Το τι «διασώσεις» κάνουν πολλές ΜΚΟ το έχουμε διαπιστώσει μέσα από τις εκθέσεις των ελληνικών αστυνομικών Αρχών και τις διώξεις που τους έχουν γίνει. Ακόμα και ο υπουργός Μηταράκης βγήκε και κατήγγειλε συγκεκριμένες ΜΚΟ που συνεργάζονταν με την Τουρκία και έφερναν στην Ελλάδα Σομαλούς, από «νομική υποχρέωση και ηθικό χρέος» προφανώς. Τι ακριβώς κάνουν όλες αυτές οι αλλοδαπές ΜΚΟ στη χώρα και γιατί υποχρεούμαστε να τις ανεχόμαστε στο ελληνικό έδαφος, ενώ έχουν έναν πολύ περίεργο ρόλο; Πολιτική αδιαφορία ή πολιτική σκοπιμότητα; Αυτό είναι το ερώτημα.
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
