Zούμε εντός της σκέψης του Θεού, αλλά οι δικές μας σκέψεις διαμορφώνουν τα προσωπικά σύμπαντά μας. Όλα πάνω στον δικό μας κόσμο είναι γεννήματα των σκέψεών μας
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Το ρεύμα της γνώσης κατευθύνεται προς μια μη μηχανική πραγματικότητα. Το Σύμπαν αρχίζει να μοιάζει περισσότερο με μια σπουδαία σκέψη παρά σαν μια μεγάλη μηχανή. Ο νους δεν φαίνεται πλέον να είναι τυχαίος εισβολέας στον κόσμο της ύλης… Θα έπρεπε μάλλον να τον χαιρετίσουμε ως δημιουργό και κυβερνήτη της σφαίρας της ύλης». Sir James Hopwood Jeans (1877 – 1946), «The Mysterious Universe», Cambridge University Press, Cambridge: 1930, σελ. 137
Ο James Jeans ήταν μια από τις σημαντικότερες μορφές των θετικών επιστημών του 20ού αιώνα. Οι θεωρίες που διατύπωσε από την κατάρτιση και την πείρα του στα πεδία της Φυσικής, της Αστρονομίας και των Μαθηματικών οδήγησαν και αυτούς τους τομείς αλλά και τον φιλοσοφικό στοχασμό ένα βήμα ακόμα πιο κοντά στην αλήθεια στον ιδανικό στόχο που κινούμαστε εντός του, αλλά πάντοτε μας διαφεύγει…
Ο James Jeans στο «The Mysterious Universe» (στα ελληνικά έχει κυκλοφορήσει με τον τίτλο «Μυστηριώδες Σύμπαν») συνδέει άμεσα τη σκέψη με την ύλη. Από την πρώτη εκπηγάζει η δεύτερη κι όχι τ’ αντίστροφο. Η ίδια η φύση του σύμπαντος εξαρτάται από τον «παρατηρητή» και τον τρόπο που εκείνος αντιλαμβάνεται τον κτιστό κόσμο.
Εμείς οι παρατηρητές ζούμε εντός της σκέψης του Θεού αλλά οι δικές μας σκέψεις διαμορφώνουν τα προσωπικά σύμπαντά μας. Όλα πάνω στον δικό μας κόσμο είναι γεννήματα των σκέψεών μας. Τα κτίρια, τα οχήματα, τα φράγματα, τα τεχνητά νησιά, οι περίτεχνες μηχανές, τα πυρηνικά όπλα, όλα πέρασαν πρώτα ως ηλεκτρομαγνητικοί παλμοί και βιοχημικές μεταβολές από τα εγκεφαλικά κύτταρά μας κι έπειτα δομήθηκαν με ύλη και ενέργεια.
Η ίδια η προσωπικότητα, οι προτιμήσεις και οι αντιπάθειές μας, οι ροπές και οι συνήθειές μας, πάλι στον νου γεννήθηκαν. Πρέπει να προσέχουμε πολύ με τι είδους «τροφές» ταΐζουμε το συνειδητό και το υποσυνείδητό μας. Κάθε σκέψη τρίτου που αποφασίζουμε να «καταναλώσουμε» ή να ενσωματώσουμε στο δικό μας σύμπαν πρέπει να είναι εξονυχιστικά ελεγμένη για την ποιότητα, την ακρίβεια και τη χρησιμότητά της.
Η παράδοσή μας σε σκέψεις τρίτων αντενδείκνυται για τους σώφρονες, εκείνους που δεν έχουν τον εαυτό τους για πέταμα και τον χρόνο τους για χάσιμο. Το πεδίο όπου οι ζωές παραδίδονται αμαχητί σε σκέψεις τρίτων είναι το νεκροταφείο της προσωπικότητας αλλά και του ανθρώπινου πολιτισμού, γενικά. Οποιος ζει με δανεικές λέξεις, σκέψεις, εντυπώσεις και πεποιθήσεις δεν παράγει δικές του. Γίνεται εργαλείο για τη γιγάντωση άλλων «εγώ», που συχνά αποδεικνύονται νοσηρά.
Μπορεί κάποιος να αφιερώνει χρόνο και προσπάθεια για να αφομοιώσει τα πνευματικά προϊόντα άλλων, αλλά ποτέ δεν πρέπει να λησμονεί την υποχρέωσή του να δημιουργεί. Να μην περιορίζεται μόνο στο να αντιδρά αλλά να δρα. Τα άτομα και οι ομάδες ανθρώπων πάντοτε έχουν στραμμένο το βλέμμα στους δημιουργούς.
Μια από τις παγίδες του «νέου γενναίου» ψηφιακού κόσμου μας είναι η ατελείωτη παραμονή των θαμώνων των διαδικτυακών καφενείων σε «πηγαδάκια», όπου η αποκλειστική δραστηριότητά τους είναι να σχολιάζουν τα έργα και τις ημέρες τρίτων -συνήθως εκείνων που εμφανίζονται ως «ισχυροί» και «ξεχωριστοί».
Οι ημέρες, οι ώρες, οι μήνες και τα χρόνια δισεκατομμυρίων ανθρώπων πηγαίνουν στράφι σε γκρινιάρικους μηρυκασμούς για το πόσο «άδικοι» είναι οι «άλλοι» και πόσο «δίκαιοι» είμαστε «εμείς». Η πλάνη είναι πολλαπλή. Ούτε οι «άλλοι» είναι στ’ αλήθεια «άλλοι» ούτε αυτούς που ορίζουμε ως «εμείς» είμαστε «εμείς». Φυσικά, ούτε οι «άλλοι» έχουν απολύτως «άδικο» ούτε «εμείς» είμαστε οι «δίκαιοι». Οι ταυτίσεις και οι αντιπαλότητες που στήνονται από τους εμφανείς και αφανείς παραγωγούς των μαζικών εντυπώσεων είναι κάλπικες.
Αντί για γκρίνιες, άσκοπους αλλά και κούφιους τσακωμούς και ατέρμονη αναπαραγωγή χαμηλών συναισθηματικών συχνοτήτων καλύτερη η δημιουργία. Όλοι μπορούν να δημιουργήσουν κάτι: ισχυρή και ανεξάρτητη προσωπικότητα, αρμονική οικογένεια, έργο τέχνης, επιχείρηση, συλλογικότητα, οτιδήποτε θα αφήσει ένα θετικό σημάδι στην κοινωνία.
Αν φτιάξουμε το έσω μας, τις σκέψεις μας, θα βελτιωθεί και το περιβάλλον μας. Αρκεί να ξεφύγουμε από τα πνευματικά δεσμά που μας κρατούν παγιδευμένους στα σύμπαντα των άλλων, εκείνων που υποτίθεται ότι πολεμάμε.
