Τα ΜΜΕ εδώ και 9 μήνες έχουν κατακλυστεί από γιατρούς – λοιμωξιολόγους, πνευμονολόγους κ.λπ.
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Ολοι μιλούν για τον κορωνοϊό και την «επιστήμη». «Η επιστήμη», λένε εν χορώ, «θα σώσει τον κόσμο» (αυθύπαρκτη είναι η επιστήμη, κάτι σαν οντότητα ή… αδέσποτη λάμψη στα μυαλά των ανθρώπων). Ο Θεός καταργήθηκε από το λεξιλόγιο των δημοσιογράφων, των «ειδικών», των πολιτικών∙ είναι άφαντος στη δημόσια σφαίρα.Παρακολουθώντας γιατρούς να σπένδουν φράσεις στον βωμό της επιστήμης και να έχουν λησμονήσει τον Θεό, θυμήθηκα τον Λεωνίδα Παπασταματίου και τη συνέντευξη που παραχώρησε στη «δημοκρατία» (25/07/2020) για την κυκλοφορία της αυτοβιογραφίας του, που τιτλοφορείται «Δυο ζωές σε μία – Ενας θάνατος για δύο».*
Ο Λεωνίδας Παπασταματίου είναι καθηγητής Χειρουργικής, γνωστός στους φίλους του ως «χειρουργός Τοξότης». Σε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 50 ετών, που διήρκεσε η σταδιοδρομία του, πραγματοποίησε περισσότερες από 20.000 επεμβάσεις, σώζοντας πολλές εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, ζωές.
Αναφερόμενος στις επεμβάσεις που πραγματοποίησε, είπε: «Εχω λάβει μέρος (όχι μόνο ως πρώτος χειρουργός, αλλά και ως βοηθός τα παλαιότερα χρόνια, αλλά και τα τελευταία που βοήθησα τους συναδέλφους), σε περισσότερες από 20.000. Σταμάτησα να μετράω. Είναι καταγεγραμμένα στην αυτοβιογραφία, αλλά όχι με λεπτομέρειες. Στο δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας, πόσους έσωσα, καταρχάς ο Θεός τούς έσωσε, εγώ ήμουν το εκτελεστικό όργανο. Το νούμερο είναι μεγάλο, δεν μπορώ να αναφέρω, είναι χιλιάδες ίσως ή μερικές εκατοντάδες».
Εχουμε, λοιπόν, στον ίδιο επιστημονικό κλάδο δύο στάσεις ζωής. Η μία μάς υπόσχεται ότι «η επιστήμη θα σώσει τον κόσμο». Η άλλη πλευρά της όχθης λέει ότι ο Θεός σώζει. Οι γιατροί είναι τα εκτελεστικά όργανα της θείας βούλησης. Καθένας μπορεί να επιλέξει με ποια πλευρά επιθυμεί να ταυτιστεί. Είναι θέμα κοσμοαντίληψης και ανατροφής.
* Η αυτοβιογραφία του κ. Παπασταματίου, η οποία τιτλοφορείται «Δυο ζωές σε μία – Ενας θάνατος για δύο», είναι μια από τις συναρπαστικότερες καταγραφές απομνημονευμάτων που έχω διαβάσει. Ο συγγραφέας δεν αξιοποιεί το συγγραφικό χάρισμά του για να ωραιοποιήσει τα έργα και τα λόγια του. Είναι ειλικρινής, ακριβής, απροσχημάτιστος. Αξίζει να διαβάσετε αυτό το βιβλίο.
