Κυρίως τα τελευταία δύο χρόνια η Τουρκία ζει το νεοοθωμανικό της όνειρο, άλλοτε δημιουργώντας στρατιωτικές βάσεις και αποικιοποιώντας φιλικές προς αυτήν μουσουλμανικές χώρες, άλλοτε εισβάλλοντας σε ξένες χώρες με τον στρατό της και με τρομοκράτες τζιχαντιστές, άλλοτε υπογράφοντας εντελώς παράλογες και παράνομες συμφωνίες οριοθέτησης και άλλοτε εισβάλλοντας στην υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ ξένων χωρών.
- Από τον Σάββα Καλεντερίδη
Αυτή η επερέκταση και υπερέκθεση της Τουρκίας ευνοήθηκε κυρίως από τρεις εξωγενείς παράγοντες.
Ο ένας ήταν η μείωση σε μεγάλο βαθμό της ΕΝΕΡΓΟΥ παρουσίας των ΗΠΑ στην ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, σε συνδυασμό με την τουλάχιστον… περίεργη σχέση που είχε αναπτύξει ο μέχρι σήμερα πρόεδρος των ΗΠΑ με τον Ερντογάν αλλά και με τον Πούτιν. Σχέση που έφτασε ως το σημείο να προδώσει όχι μόνο τους Κούρδους αλλά και τα ίδια τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή, προς χάριν της Τουρκίας και της Ρωσίας.
Ο δεύτερος παράγοντας ήταν η αμέριστη οικονομική, πολιτική και επικοινωνιακή, κυρίως μέσω του Al Jazeera, υποστήριξη που παρείχε το Κατάρ στο νεοοθωμανικό εγχείρημα του Ερντογάν, σε όλα τα μέτωπα που άνοιξε στον περίγυρό της η Τουρκία, σε συνεργασία με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Ο τρίτος παράγοντας, κυρίως σε ό,τι αφορά την επιθετική πολιτική που εκδήλωσε η Τουρκία στην ΑΟΖ της Κύπρου και την υφαλοκρηπίδα της Ελλάδας, ήταν το πάγωμα των γεωτρήσεων και η προσωρινή αποχώρηση των ενεργειακών γιγάντων -ExxonMobil, Total, Eni- από την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, λόγω της κρίσης στον πετρελαϊκό τομέα, κρίση που επιδεινώθηκε με την εμφάνιση του κορονοϊού και της επακολουθήσασας πανδημίας.
Όλοι οι παραπάνω παράγοντες δημιούργησαν ένα εξαιρετικά ευνοϊκό περιβάλλον για την Τουρκία, η οποία βρήκε το πεδίο ελεύθερο και έπαιζε όπως ήθελε τα νεοοθωμανικά της παιχνίδια.
Όμως, όπως γίνεται με όλα τα όνειρα, φαίνεται ότι το νεοοθωμανικό όνειρο, τουλάχιστον όπως το έζησε ο Ερντογάν τα τελευταία δύο χρόνια, αν δεν τελειώνει, αλλάζει δραματικά, για τους παρακάτω λόγους:
Πρώτον, ο Τραμπ αποτελεί πλέον παρελθόν όπως όλα δείχνουν, κυρίως η τοποθέτηση από τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν του εξαιρετικού διπλωμάτη καριέρας Brett H. McGurk στη θέση του υπεύθυνου για θέματα Μέσης Ανατολής στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ.
Σημειώνεται ότι ο Brett H. McGurk, διπλωμάτης καριέρας, δικηγόρος και ακαδημαϊκός που υπηρέτησε σε ανώτερες θέσεις εθνικής ασφάλειας υπό τους προέδρους Τζορτζ Μπους, Μπαράκ Ομπάμα και Ντόναλντ Τραμπ, ήταν ο ειδικός προεδρικός απεσταλμένος για τον Παγκόσμιο Συνασπισμό για την Καταπολέμηση του ISIS και παραιτήθηκε όταν ο Τραμπ πρόδωσε τις ΗΠΑ και τους Κούρδους, συνεργαζόμενος με τον συνεργάτη του ISIS και σφαγέα των Κούρδων Ερντογάν. Υπογραμμίζουμε ότι η τοποθέτηση του Brett H. McGurk σήμανε συναγερμό στην Αγκυρα, αφού αυτό δηλώνει και την πολιτική που θα ακολουθήσει ο Μπάιντεν στο Κουρδικό, το οποίο, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ, αποτελεί το σοβαρότερο πρόβλημα της Τουρκίας.
Δεύτερον, το Κατάρ, το οποίο ήταν απομονωμένο από τον αραβικό κόσμο και κυρίως από τις πέντε χώρες του Κόλπου, οι οποίες του είχαν επιβάλει εμπάργκο, επέστρεψε στην αγκαλιά των… αδελφών Αράβων και ετοιμάζεται να συνάψει σχέσεις με το Ισραήλ. Αυτό γίνεται γιατί είναι σε εξέλιξη ένα mega-σχέδιο του Ισραήλ, το οποίο έχει την αμέριστη υποστήριξη του εβραϊκού λόμπι στις ΗΠΑ, με ό,τι αυτό σημαίνει για την εξωτερική-ενεργειακή πολιτική της Ουάσινγκτον με όλες τις κυβερνήσεις.
Αυτό το mega-σχέδιο προβλέπει τη μεταφορά του φυσικού αερίου του Κατάρ, αλλά και των ενεργειακών αποθεμάτων των αραβικών χωρών του Κόλπου με αγωγούς μέσω Σαουδικής Αραβίας και Ιορδανίας στο Ισραήλ, το οποίο θα καταστεί τερματικός σταθμός και ενεργειακός κόμβος. Από τις ακτές του Ισραήλ το φυσικό αέριο θα διοχετεύεται στον East Med για να μεταφερθεί, μαζί με το φυσικό αέριο της ανατολικής Μεσογείου, στην Ευρώπη, η οποία δεν θα εξαρτάται πλέον σχεδόν αποκλειστικά από το ρωσικό φυσικό αέριο.
Άρα, δεδομένων των παραπάνω, θα πρέπει να θεωρείται περίπου αδύνατον το Κατάρ να συνεχίσει να στηρίζει, τουλάχιστον με τον τρόπο που το έκανε μέχρι τώρα, τη Μουσουλμανική Αδελφότητα αλλά και τα παράλογα επεκτατικά σχέδια της Τουρκίας, η οποία θα χάσει τον ΜΟΝΑΔΙΚΟ αξιόλογο σύμμαχο που είχε στο νεοοθωμανικό της εγχείρημα.
Τρίτον, η περίοδος που το «αλώνι» της αν. Μεσογείου ήταν ελεύθερο και η Τουρκία… αλώνιζε ανενόχλητη μάλλον τελειώνει. Η ExxonMobil / Qatar Petroleum έχει ανακοινώσει ότι επιστρέφει στην αν. Μεσόγειο και θα πραγματοποιήσει γεωτρήσεις στο Οικόπεδο 10 της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ αναμένεται να πράξουν το ίδιο και οι Total και Eni, σύμφωνα με πρόσφατη δήλωση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη.
Ο Ερντογάν, ο Τσαβούσογλου και ο Ακάρ έχουν δηλώσει επανειλημμένα ότι «κανένα σχέδιο εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων της αν. Μεσογείου, στο οποίο δεν συμμετέχει η Τουρκία, δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί». Να δούμε το επόμενο διάστημα αν έχουν τα κότσια να στείλουν τις φρεγάτες τους, που είναι παλιολαμαρίνες μπροστά στις αμερικανικές, γαλλικές – ιταλικές φρεγάτες, ή αν θα κάνουν την… πάπια κάπου εκεί στον κόλπο της Αττάλειας, όπως κάνει το «Oruc Reis» το τελευταίο διάστημα!
Ανακεφαλαιώνοντας, η Τουρκία ξύπνησε απότομα από το νεοοθωμανικό της όνειρο και είδε ξαφνικά τη μεγάλη εικόνα μπροστά της, όπως προσπάθησα να την περιγράψω παραπάνω.
Είδε ότι είναι σε εξέλιξη το mega-σχέδιο, από το οποίο αυτοαποκλείστηκε η Τουρκία του Ερντογάν, για τους ίδιους ηλίθιους λόγους που αυτοχειριάζονται όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, για τους ίδιους λόγους που είχαν καβαλήσει καλάμι ο Σαντάμ Χουσεΐν και ο Καντάφι.
Και τώρα που είδαν ότι αυτοαποκλείστηκαν τρέχουν να «επισκευάσουν» τις σχέσεις τους με τη Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τη Γαλλία, την Ελλάδα, τον Μπάιντεν.
Η Κύπρος και η Ελλάδα πρέπει να προσέξουν, γιατί οι «αρχιτέκτονες» του mega-σχεδίου θέλουν να συμπεριλάβουν και την Τουρκία, και το όχημα για να το πράξουν θα είναι η Πολυμερής Διάσκεψη για την ανατολική Μεσόγειο.
Θα ήταν αυτοκτονία αν δεχτούμε να συμμετέχουν στην πολυμερή ισότιμα Ελληνες και μουσουλμάνοι της Κύπρου, ως κοινότητες, εξαφανίζοντας την Κυπριακή Δημοκρατία.
Αυτό δεν θα μας το συγχωρήσει η Ιστορία.
Επίσης, θα ήταν αυτοκτονία αν δεχόμασταν να συμμετέχει η Τουρκία, χωρίς να έχει ακυρώσει το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, το οποίο είναι η ταφόπλακα του Ελληνισμού.
Αυτά για σήμερα, θα επανέλθουμε στο θέμα, για την περίπτωση που δεν έγιναν κατανοητές οι ευκαιρίες αλλά και οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν.
Καλή χρονιά.
