Ο σταθμάρχης που έγινε μπαούλο στο ξύλο από τους νεαρούς μιλόρδους θα είναι τυχερός αν δεν πάει φυλακή
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Οι ενθουσιασμοί και η οργή των Ελλήνων καταναλωτών ειδήσεων γεννιούνται στις αβύσσους της πραγματικότητας και ξεθυμαίνουν στις τηλεοπτικές παραλίες. Μόλις φτάσουν σε ανακριτές, εισαγγελείς και δικαστήρια ,δεν έχουν την ισχύ ούτε καν ξεθυμασμένου αναψυκτικού. Ο… νόμος είναι νόμος γαρ και πάντα πρέπει να τηρείται – ειδικά αυτός που ευνοεί τους παραβάτες. Τα παλικάρια, με τον πατέρα που καμαρώνει για τις επιδόσεις τους εις την αγγλικήν και τη μητέρα που ρίχνει τις ευθύνες για το περιστατικό στον ξυλοφορτωθέντα σταθμάρχη του μετρό, κυκλοφορούν ελεύθερα ανάμεσά μας. Τους επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι κι από δω πάν’ κι οι άλλοι. Τηρήθηκε και στη δική τους περίπτωση η παράδοση του νομικού μας πολιτισμού.
Στην Ελλάδα του νόμου, της τάξεως και της «δικαιοσύνης» ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου της «λίστας Λαγκάρντ» κυκλοφορεί ελεύθερος και χαμογελαστός, κοροϊδάρες! Το Χρηματιστήριο δεν ήταν σκάνδαλο, πελατάκια φορολογούμενοι. Για τα Ιμια ουδείς πήγε φυλακή, εθνικά υπερήφανοι ψηφοφόροι. Το ίδιο και για την υπόθεση Οτσαλάν. Στα έργα των Ολυμπιακών Αγώνων δεν ακούσαμε και δεν είδαμε κάνα σκάνδαλο, ω ανοιχτομάτηδες συνωμοσιολόγοι! Για το «Θεσσαλονίκη – Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997» ουδείς πήγε στο μπαλαούρο. Δολοφόνοι και έμποροι ναρκωτικών αποφυλακίζονται, κλέφτες που τους πιάνουν μια και δυο και τρεις δεν προφυλακίζονται.
Οι μόνοι που είναι φυλακισμένοι στη χώρα μας είναι οι εξουθενωμένοι πολίτες που, όποτε έχουν την ευκαιρία, στις εκλογές, αρνούνται το δικαίωμά τους να αποδράσουν. Επιλέγουν να βρίσκονται στο ίδιο κελί μιας χώρας μπανανία, την εξουσία της οποίας κατέχουν οι ξένοι και τη διαχείρισή της κληρονομούν οι γόνοι των ίδιων οικογενειών.
Η πολιτική τάξη της χώρας αντιμετωπίζει με ευνοϊκή νομοθεσία τους παραβατικούς, ίσως λόγω μιας ακατανίκητης, υποσυνείδητης ταυτίσεως με αυτούς και αίσθησης συναδελφικής αλληλεγγύης. Εδώ που τα λέμε, το να φεσώνεις μια χώρα με 400 δισ. ευρώ, να της μειώνεις τον πληθυσμό, να τη θέτεις υπό διεθνή κηδεμονία, να της κολοβώνεις τη γλώσσα, να της γκριζάρεις τα σύνορα και να την ετοιμάζεις για ολοκληρωτική διάλυση αποτελεί εγκληματική συμπεριφορά εξαιρετικά μεγάλης κλίμακας. Οπότε γιατί να νομοθετήσεις αυστηρά για τους μικρομεσαίους εγκληματίες; Όμοιος στον όμοιο που λένε…
