Το κύριο αποτέλεσμα της πολιτικής διαχείρισης της πανδημίας είναι η οικονομική εξαθλίωση του πληθυσμού.
- Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά
Τα μικρά καταστήματα κλείνουν, η ανεργία φουντώνει, η οικονομική δραστηριότητα εξαϋλώνεται. Οι κερδισμένοι είναι η παγκοσμιοποίηση, οι ελίτ και οι πολιτικοί που συνειδητοποίησαν ότι το ισχυρότερο όπλο καταστροφής της μεσαίας τάξης και της «πρεκαριατοποίησης» της κοινωνίας είναι ο φόβος. Οι συνεχείς περιορισμοί της ελεύθερης διακίνησης των πολιτών, η απαγόρευση των οικονομικών δραστηριοτήτων και η ποινικοποίηση της εργασίας φαίνεται ότι θα αποτελέσουν την κανονικότητα, με την προϋπόθεση ότι θα εμπεδωθεί στη συλλογική συνείδηση ο φόβος. Ενα έτος συστηματικής καλλιέργειας του φόβου συνετέλεσε στην αφαίρεση ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων από τη μεσαία τάξη και τη μεταφορά του στις τσέπες κάποιων δισεκατομμυριούχων. Καθίσταται λοιπόν φανερό ότι η διαχείριση της πανδημίας έχει οικονομικά κίνητρα και, συνεπώς, οι πολιτικές αποφάσεις έχουν οικονομικό υπόβαθρο και σχεδιάζονται από ένα συντονιστικό κέντρο ελέγχου.
Το 2015, το οικονομικό φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας δρομολόγησε την ίδρυση του παγκόσμιου κέντρου «πολιτικού συντονισμού και διαχείρισης μελλοντικών πανδημιών» (Coalition for Epidemic Preparedness Innovations-CEPI) υπό τη διεύθυνση του R. J. Hatchet. Το κέντρο, μεταξύ άλλων, χρηματοδοτήθηκε με 480.000.000 δολάρια από τον Bill Gates, έναν από τους λίγους δηλαδή που εν μέσω πανδημίας αύξησαν την περιουσία τους κατά μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια. Ο πρόεδρος του CEPI δεν είναι τυχαίο πρόσωπο. Τη δεκαετία του 2000 ήταν σύμβουλος του υπουργού Aμύνης των ΗΠΑ Donald Rumsfeld, με αποστολή να παρουσιάσει στην κυβέρνηση Μπους «μεθόδους στρατιωτικοποίησης και ελέγχου της κοινωνίας».
Ο Hatchet, όμως, παρά τα νέα του καθήκοντα, ποτέ δεν ξέχασε την αρχική του αποστολή. Σε τηλεοπτική ομιλία στις 6 Μαρτίου 2020, στο Κανάλι 4, επεσήμανε «τη σχέση μεταξύ Covid-19 και πολέμου». Έτσι, λοιπόν, έθεσε στη διάθεση των οικονομικών ελίτ τη γνώση που είχε αποκτήσει την περασμένη δεκαετία στις τακτικές έλεγχου της κοινωνίας. Η CEPI, μεταξύ των άλλων σκοτεινών δραστηριοτήτων της, χρηματοδότησε την επιστημονική έρευνα του Neil Ferguson, καθηγητή Επιδημιολογίας στο Imperial College. Ο Ferguson ήταν υπεύθυνος για το καθολικό απαγορευτικό στη Βρετανία, επειδή έπεισε τη βρετανική κυβέρνηση για φανταστικές εκατόμβες θανάτων. Εχοντας διαψευστεί από τα γεγονότα, αποδέχθηκε ότι «έκανε λάθος» και το 2020 παραιτήθηκε από τη θέση συμβούλου της βρετανικής κυβέρνησης. Το λάθος του Ferguson θα μπορούσε να ήταν ένα τυχαίο γεγονός μέσα στο σύνολο των χιλιάδων λαθών που συμβαίνουν καθημερινά σε ανάλογες περιπτώσεις.
Όμως, η «έρευνα» του Ferguson χρηματοδοτήθηκε με την εισήγηση της Alice Gast, διευθύντριας του Imperial College, η οποία, όλως τυχαίως, ήταν συνεργάτρια του Hatchet στην Αμερική μετά την 11η Σεπτεμβρίου, σε πρόγραμμα της αμερικανικής κυβέρνησης που αφορούσε την «κινητοποίηση των επιστημόνων εναντίον της τρομοκρατίας». Έτσι, και πάλι, όλως τυχαίως, οι πρώην συνεργάτες του Donald Rumsfeld φαίνεται ότι επανδρώνουν τα σημαντικότερα κέντρα ελέγχου της παγκόσμιας συμπεριφοράς. (Οι Rumsfeld – Cebrowski ήταν οι εισηγητές της αναγκαίας καταστροφής των κρατικών δομών και της επικράτησης του χάους σε χώρες του Τρίτου Κόσμου, ώστε να υπερτονιστεί και να διατηρηθεί η παντοδυναμία των ΗΠΑ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εφαρμογής του δόγματος απετέλεσαν η Συρία, η Μέση Ανατολή, το Αφγανιστάν και η Αραβική Άνοιξη.) Αν αναλύσουμε το ποσοστό θανάτων από την πανδημία ανά εκατομμύριο πληθυσμού, θα διαπιστώσουμε ότι χώρες που έχουν επιβάλει καθολικό περιορισμό στην οικονομία έχουν τα ίδια ποσοστά θνησιμότητας με τη Σουηδία, που δεν έχει κανέναν περιορισμό. (Η Σουηδία και η Αγγλία έχουν μέχρι σήμερα 1.195 και 1.634 θανάτους ανά εκατομμύριο πληθυσμού, αντίστοιχα.) Οι αριθμοί, λοιπόν, αποδεικνύουν ότι δολίως καλλιεργείται ο φόβος της πανδημίας από τις πολιτικές ελίτ, επειδή φαίνεται ότι δρομολογείται η «ολική επαναφορά» που θα αναπαράγει τις φεουδαρχικές δομές και πολιτικές συμπεριφορές και που φαίνεται ότι εφαρμόζονται με επιτυχία και στην Ελλάδα.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ., μέσα σε ένα νοσηρό περιβάλλον φόβου και οικονομικής καταστροφής, έχει αναγάγει την αρρώστια και τον θάνατο σε κυρίαρχη ιδεολογία. Εν μέσω πανδημίας επιδιώκει να χορηγήσει στους 500.000 συνταξιούχους που δημιούργησε η ανικανότητά της συντάξεις ύψους 384 ευρώ. Με αυτό το επιδοματικό ποσό, οι συνταξιούχοι καλούνται να διαχειριστούν τις επιπτώσεις της ληστείας των κόπων μιας ζωής άνευ αντιδράσεων. Ταυτόχρονα, η πανδημία επιτρέπει στη Ν.Δ. να «μπολιάζει» τις τοπικές κοινωνίες με «ισλαμικό σπέρμα», ενώ οι θάλασσες κινδυνεύουν να παραδοθούν αθορύβως και χωρίς πολιτικό κόστος στην Τουρκία. Η πανδημία αποτελεί το απόλυτο πολιτικό όπλο ελέγχου και, συνεπώς, θα είναι για πάντα μαζί μας, έστω και αν κάποτε μας απαλλάξει από τη φυσική της παρουσία.
*Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
