Η Νέα Τάξη Πραγμάτων επελαύνει απρόσκοπτα, ασελγώντας βιαίως προς τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματά μας, ποδοπατώντας ιταμώς και την υπερκείμενη του νόμου συνταγματική έννομη τάξη, άνευ ετέρου τινός, μολαταύτα σύμπας ο νομικός κόσμος αλλά και οι δικαστικές Αρχές εθελοτυφλούν και κωφεύουν εκκωφαντικά, συμπράττοντας διά παραλείψεως ως προς το ανοσιούργημα της επιβαλλομένης καθείρξεώς μας, υποθάλποντας, εν άλλοις λόγοις, τη διολίσθησή μας ως σιδηροδέσμια πλέον κοινωνία προς μια πρωτόφαντη απολυταρχία.
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά
Η καταχρηστική εφαρμογή της προσχηματικής νομιμότητας υπό τον μανδύα «της κίβδηλης κατάστασης εξαίρεσης», ήτοι της προσωρινής αναστολής των ατομικών δικαιωμάτων μας αλλά και της ίδιας της ζωής μας, εν ονόματι της αορίστου νομικής έννοιας της δημόσιας υγείας τείνει να παγιωθεί ως κανόνας, πειθαναγκάζοντας παντί τρόπω την ευρεία μάζα, και ιδία διά της καθεστωτικής έμμισθης τηλοψίας, ίνα εθιστεί προς τη μονιμότητα του άκρως επικίνδυνου αυτού αντιδημοκρατικού φαινομένου της παθητικής παραδοχής και συνάμα της απεμπολήσεως παντός καίριου δικαιώματος υγιούς αντιδράσεώς της, δίκην της συντεταγμένης υποδαύλισης της ρητορικής κινδυνολογίας περί της υγείας των πολιτών.
Μια διττά φαρισαϊκή κυβέρνηση, η οποία δεν υποστηρίζει οικονομικά τις επαγγελματικές ομάδες των οποίων η ίδια ηδονικά αναστέλλει την επαγγελματική δραστηριότητα επί τρεις συναπτούς μήνες, ένεκεν του εγκλεισμού, ενώ παράλληλα ψηφίζει ανενδοίαστα να εκδικάζονται, εν μέσω πανδημίας, εσπευσμένα οι υποθέσεις του νόμου Κατσέλη, απαλλοτριώνοντας, συν τοις άλλοις, το θεμελιώδες συνταγματικό δικαίωμα των πολιτών περί δίκαιης δίκης (άρθρο 20, παρ. 2), διότι καταργείται η διά μαρτύρων και διά ζώσης επ’ ακροατηρίω διαδικασία, επιβαρύνοντας καθ’ ον τρόπον έτι περαιτέρω τον πολίτη με τον ελλοχεύοντα κίνδυνο εκπλειστηρίασης των περιουσιακών στοχείων του.
Εις τις ως άνω συνθήκες ανασφάλειας δικαίου, εις ένα κατάφωρα άδικο και μη χρηστό κράτος, ο πολίτης βαίνει, πελιδνός και καθημαγμένος, εις κινούμενη άμμο, παντελώς εγκαταλειμμένος, ενώ έχει κονιορτοποιηθεί οιοσδήποτε στέρεος θεσμός υποστήριξής του, παρά ταύτα η κυβέρνηση ακκίζεται ιλαροτραγικά ότι ενδιαφέρεται διά την υγεία των πολιτών.
Το κράτος εξαπολύει επίθεση, διώκει ποινικά τους αντιφρονούντες προς τη «θεάρεστη δήθεν συμμόρφωση» με έκνομα και άλογα μέσα ποινικής καταστολής και αστυνομικής βίας, κατά παράβαση της ακροτελεύτιας διατάξεως του Συντάγματος, ήτοι την επιτομή του συνταγματικού πατριωτισμού (άρθρο 120, παρ. 2 και 4), κατακρημνίζοντας παν ψήγμα νομιμότητας, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν με τα οιονεί στρατόπεδα συγκεντρώσεως, όπου εξοστρακίζονταν και εκτοπίζονταν οι αντιρρησίες προς την αδιαμφισβήτητη αυθεντία του δεσποτικού και σιδηρούν καθεστώτος.
Το βασανιστικό ερώτημα το οποίο αναφύεται είναι: Ενδημούμε ραγιάδες με αλυσίδες, ψιττακίζοντας υποσυνείδητα τη φαιά προπαγάνδα των καθεστωτικών ΜΜΕ, κατ’ επιταγήν των κελευσμάτων των υπερεθνικών ιθυνόντων νοών, μετά αγαστής συμπνοίας των εγχώριων εντολοδόχων διαπρύσιων κηνσόρων της παγκόσμιας επανεκκίνησης του κόσμου, ή ανανήπτουμε και διεκδικούμε την αυτονομία της ζωής μας;
Οι απαντήσεις έχουν ήδη δοθεί, αρκεί να καταδυθούμε στον θησαυρό της ελληνορθοδόξου παραδόσεώς μας: «Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις…» (Πράξεις Αποστόλων, 5, 29).
Αντιγόνη: «Ου γαρ τι νυν τε καχθές, αλλ’ αεί ποτε / ζη ταύτα, κουδείς οίδεν εξ ότου ‘φάνη» (Σοφοκλέους «Αντιγόνη», στ. 456-457).
Σωκράτης: «Εγώ μεν ουν, ω Ιππία, το αυτό αποδείκνυμι νόμιμόν τε και δίκαιον είναι…» Και ο Ιππίας: «Αλλά, μα τον Δι’, έφη, ω Σώκρατες, ου μοι δοκώ ταναντία γιγνώσκειν οις είρηκας περί του δικαίου».
Απ. Παύλος: «Πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαις υποτασσέσθω. Ου γαρ εστίν εξουσία ει μη υπό Θεού· αι δε ούσαι εξουσίαι υπό του Θεού
τεταγμέναι εισίν. Ώστε ο αντιτασσόμενος τη εξουσία τη του Θεού διαταγή ανθέστηκεν· οι δε ανθεστηκότες εαυτοίς κρίμα λήψονται» (Ρωμ., ιγ΄ 1 επ.).
Εν κατακλείδι, έχουμε περιέλθει σε μια δυνητική κατάσταση πολιορκίας, όπου η παγκόσμια ελίτ έχει χαράξει τη στρατηγική της, και ημείς, ως ανήμπορα στρατιωτάκια, δέον όπως ακολουθήσουμε τους προπάτορές μας, με σκοπούμενο αποτέλεσμα τη διάσωση της ελευθερίας και της αξιοπρέπειάς μας, το γεν νυν έχον, υπέρ πάντων ο αγών!
