«Συνάντησα κι ευτυχισμένους Τσιγγάνους» ονομαζόταν μια ταινία του Αλεξάνταρ Πέτροβιτς, που γυρίστηκε το 1967. Όχι, δεν είναι αντιστασιακή κατά της «χούντας». Μέχρι τώρα τουλάχιστον.
- Από τον Χρήστο Μπολώση
Τη θυμήθηκα την Κυριακή του Αγίου Βαλεντίνου, καθώς έβλεπα ευτυχισμένα, κυρίως νεαρά, ζευγαράκια να κυκλοφορούν με τις μάσκες τους αγκαλιασμένα τρυφερά, αφού είχαν «πλυθεί» με αντισηπτικά, γιατί ο κ. Χρυσοχοΐδης καραδοκεί. Τονίζω το «νεαρά ζευγαράκια», γιατί εκεί είναι η δροσιά και ο έρωτας.
Στα μεστωμένα ζευγάρια δεν είναι έρωτας. Είναι αγάπη και στοργή. Μην τα μπερδεύουμε τα πράγματα. Όπως δεν μπορώ να πω πως δεν ξαφνιάστηκα ευχάριστα βλέποντας στη «δημοκρατία» τη φωτογραφία του κ. Πατέλη, του επικεφαλής του οικονομικού γραφείου του συμπολίτη μας κ. Μητσοτάκη, με τον σύντροφό του. Και κάπου μ’ επηρέασε. «Ρε, θες να ‘χουν δίκιο;» Κύριε Φιλιππάκη, τι λέτε, αν σας φέρω μια φωτογραφία που είχα βγάλει αγκαλιά με τον Μήτσο απ’ τα Σεπόλια, έχω πιθανότητες να φάω τη θέση του Δημήτρη του Ριζούλη;
