Οι παππούδες στις πλατείες και οι πιστοί στις εκκλησίες διασπείρουν κορωνοϊό. Όχι οι έποικοι που παίζουν κρίκετ στην Αθήνα
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Ο Γιάννης Παγώνης είναι ακρίτας. Ζει στις εσχατιές του Ελληνισμού· στο κέντρο της Αθήνας. Πριν από μερικές ημέρες απαθανάτισε το στιγμιότυπο στη φωτογραφία. Ομάδες Πακιστανών παίζουν κρίκετ και ποδόσφαιρο μπροστά από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το Πολυτεχνείο και την πλατεία Ομονοίας. Και να ‘ταν μόνο αυτό…
Όποιος αναλάβει το ρίσκο να περπατήσει στην περιοχή, είτε πρόκειται για πρωινή ώρα είτε μετά τη δύση του ηλίου, θα διαπιστώσει ότι οι Ελληνες εκεί αποτελούν ισχνή μειονότητα και η εγκληματικότητα είναι ο νόμος, ενώ ο κανονικός νόμος αποτελεί εξαίρεση. Στους κατοίκους εκείνου του σημείου του κέντρου πλειοψηφούν εισαγόμενοι Αραβες, Πακιστανοί, Αφγανοί, Ιρακινοί, Σουδανοί, Σομαλοί και άλλες φυλές και εθνότητες. Το ελληνικό στοιχείο στην καρδιά της πρωτεύουσας βρίσκεται σε αποδρομή. Πανηγυρίζουμε και καμαρώνουμε επειδή πέρυσι ο Εβρος άντεξε στην απόπειρα παραβίασης των συνόρων από τις ορδές που έστελνε ο Ερντογάν, ενώ η πρωτεύουσα της Ελλάδας έχει προ πολλού παραδοθεί σε αλλογενείς και αλλόθρησκους πληθυσμούς. Θα το έλεγε κάποιος και ειρωνικό. Για τους εποίκους υπάρχουν και επιδόματα και δωρεάν στέγαση και εξασφάλιση δικαιωμάτων και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και νομική κάλυψη και οτιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί και να ζητήσει κάποιος που ζει στις εσχατιές του κόσμου και αποφασίζει να έρθει στην Ελλάδα.
Μπροστά από τα όσια και τα ιερά μας, εν μέσω πανδημίας, γίνονται ματς ποδοσφαίρου και κρίκετ από ανέμελους πρόσφυγες, μετανάστες και λαθρομετανάστες, ενώ την ίδια στιγμή οι Ελληνες υποχρεώνονται να ζουν κλειδαμπαρωμένοι στα σπίτια τους, να στέλνουν SMS ακόμα και όταν πρόκειται να βγάλουν τα σκουπίδια ή να αγοράσουν φάρμακα, και χλευάζονται, καθυβρίζονται και συκοφαντούνται από την ανθελληνική εξουσία που τους απαγορεύει ακόμα και ανοίξουν τα μαγαζιά τους και να βγάλουν εισόδημα για να ζήσουν τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους.
Λίγη υπομονή ακόμα μας ζητούν να κάνουμε∙ μέχρι να σβήσει ολότελα ο Ελληνισμός στην κοιτίδα του.
