Ρώτησα προσφάτως έναν κορυφαίο αναλυτή της χώρας μας, πεπειραμένο, με άριστη γνώση των διεθνών τεκταινομένων, πού αποδίδει την «αποτυχία» της Αννας Διαμαντοπούλου να εκλεγεί γενική γραμματέας του ΟΟΣΑ.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Τυπικώς είχε όλες τις προϋποθέσεις: κυβερνητική εμπειρία, θητεία επιτρόπου, καλή μαρτυρία από τις αγορές, ενώ είναι και η σειρά της Ευρώπης να καταλάβει τη θέση έπειτα από τη μακρά θητεία του Μεξικανού Άνχελ Γκουρία. Η απάντησή του ήταν τέτοια, που οδήγησε σε ευρύτερα συμπεράσματα. «Μην το ψάχνεις! Καλώς έπραξε και απεσύρθη η Αννα! Η Ελλάς δεν ανήκε ποτέ στον σκληρό πυρήνα της Δύσης, γι’ αυτό και ποτέ δεν εμπιστεύτηκαν σε Ελληνα κορυφαία θέση! Θυμάσαι τις διαρροές πως θα γίνει γενικός γραμματέας του ΟΗΕ ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης; Θυμάσαι τις διαρροές πως αναλαμβάνει θέση ο Σημίτης στην Ευρώπη; Προσφάτως το ίδιο δεν συνέβη με τον Σαμαρά; Τόσα χρόνια παλαιά μέλη της Ένωσης, πλην του χαρτοφυλακίου της Μετανάστευσης και του Περιβάλλοντος, πήραν ποτέ οι επίτροποί μας κάτι σημαντικό; Τη θάλασσα και τα ψάρια μάς ανέθεταν και τώρα τον… ευρωπαϊκό τρόπο ζωής!» Ρώτησα τον ληξίαρχο της διπλωματίας τι φταίει!
«Μα είναι απλό» απάντησε ως εισαγωγή και άρχισε: «Τα αξιώματα ανατίθενται είτε σε Σκανδιναβούς είτε σε Ιβηρες ή σε αξιωματούχους πρώην ανατολικών κομμουνιστικών χωρών -Βουλγάρους, Ρουμάνους, Πολωνούς, Λιθουανούς- γιατί είναι είτε συνεργάσιμοι είτε εκβιάσιμοι!» Δεν είχε κι άδικο. Βουλγάρα η νέα διευθύντρια του ΔΝΤ, Ρουμάνα η Βελκουλέσκου της τρόικας. Δανός ο Τόμσεν. Νορβηγός ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ. Πορτογάλος ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ. Ισπανός και αριστερός ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Σολάνα στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας. Βέλγος ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Πολωνός ο προκάτοχός του.
Ο ληξίαρχος επανήλθε: «Για θυμήσου! Όποιος ήταν απείθαρχος διεσύρθη μετά την αφυπηρέτησή του. Δεν αποκαλύφθηκε ότι ήταν ναζί ο Αυστριακός γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Βάλντχαϊμ μόλις έληξε η θητεία του; Να δεις τι θα αποκαλυφθεί για τα παιδικά χρόνια της Μέρκελ, αν οι Γερμανοί συνεχίσουν το “φλερτ” με τους Ρώσους». Αυτοί είναι οι κανόνες, λοιπόν. Για τα διεθνή αξιώματα επιλέγονται κατά βάση σοσιαλδημοκράτες που ανήκουν στο σκληρό πυρήνα του συστήματος. Η Διαμαντοπούλου είχε το ένα, αλλά δεν είχε το άλλο. Ο ληξίαρχος είχα όμως κέφια. «Κοίτα πώς εργάζεται το διεθνές σύστημα στην πατρίδα μας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Επειδή θεωρεί την Ελλάδα αριστερή σε ψυχή, συνήθως συνεργάζεται με το Κέντρο και όχι με τη Δεξιά. Θυμήσου: τη μακρά συνεργασία του με τους Παπανδρέου, Γεώργιο, Ανδρέα και ΓΑΠ. Τον Σημίτη. Τον Τσίπρα. Παρά τις διακυμάνσεις στις σχέσεις, αυτοί τους φέρνουν εις πέρας τις αποστολές! Ο Σημίτης τη Μαδρίτη, ο Γιώργος το ΔΝΤ, ο Τσίπρας τις Πρέσπες! Μόλις ο ewsbreak.gr/tag/kyriakos-mitsotakis/έκανε να τα βρει με τον Μιλόσεβιτς, τον προέγραψαν. Το πώς έγινε λίγη σημασία έχει. Για τον νεότερο Καραμανλή περιττεύει να σου πω».
Ομολογώ πως έφυγα σοφότερος από τη συνάντησή μου με τον πεπειραμένο ληξίαρχο της διπλωματίας μας. Με αφορμή μια ερώτηση για την ακριβοθώρητη Αννα Διαμαντοπούλου, της οποίας τη θέση διεκδικεί η… Σουηδή Μάλστρομ, απόλαυσα ένα εξαιρετικό και συνοπτικό μάθημα ελληνικής και διεθνούς Ιστορίας. Όχι πως δεν το υποψιαζόμουν! Αλλά η συμπύκνωση ήταν εντυπωσιακή. Γιατί πέρα από τα πρόσωπα αντιλαμβάνεσαι πώς βλέπουν την Ελλάδα και τι μας επιφυλάσσουν για το εγγύς μέλλον αν δεν συμμορφωθούμε με τις υποδείξεις. Δυστυχώς, με ορισμένα διαλείμματα στην Ιστορία της η Ελλάς κατά βάθος δεν υπήρξε ποτέ ανεξάρτητη χώρα.
