Ας ξεκινήσουμε με ένα απλό ερώτημα: Αν στους καιρούς που ζούμε μια χώρα διέθετε έναν εξειδικευμένο επιστήμονα στον τομέα της επιδημιολογικής στατιστικής, και συγκεκριμένα τον κορυφαίο των κορυφαίων του κλάδου, που σταδιοδρομεί σε ένα από τα πιο φημισμένα πανεπιστήμια του πλανήτη, δεν θα κοίταζε να τον εκμεταλλευθεί; Δεν θα ζητούσε, αν μη τι άλλο, τη γνώμη του; Τη συμβουλή του; Τα φώτα του;
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Η απάντηση είναι προφανής. Όχι, όμως, στη χώρα του σύγχρονου Μωυσή. Εδώ, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Συμβουλευόμαστε μόνο όσους μας αποθεώνουν. Πρέπει πρώτα να υποβάλουν διαπιστευτήρια στην αυθεντία μας. Και μετά, έχει ο Θεός…
Ο καθηγητής του Στάνφορντ Γιάννης Ιωαννίδης έκανε δυστυχώς το λάθος, πριν από μερικά χρόνια, να αμφισβητήσει την αυθεντία του Μωυσή. Τόλμησε να πει, δηλαδή, ότι τα ράσα δεν κάνουν τον παπά και ότι το «βιογραφικό» που διαφήμιζε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Βουλή το έχει και μια…βοηθός γραμματέα σε ένα ευπρεπές αμερικανικό πανεπιστήμιο. Με την απλή διαφορά ότι αυτή δεν ξεκινά την καριέρα της ως διευθύντρια σε τράπεζα (όπου τη διόρισε ο μπαμπάς της)…
Είχε το «θράσος» ακόμη ο κ. Ιωαννίδης, σε εκείνη την «ανοιχτή επιστολή» του 2016 (που καθίσταται λίαν επίκαιρη και θα σας πρότεινα ανεπιφύλακτα μια προσεκτική ανάγνωση), να εξηγήσει στον Μωυσή ότι υπάρχουν τουλάχιστον 200.000 Έλληνες με καλύτερες ακαδημαϊκές περγαμηνές από τις δικές του, που σήμερα είναι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι. Και, τέλος, έκανε το κορυφαίο λάθος να θυμίσει στον σημερινό πρωθυπουργό ότι είναι πλέον αρχηγός ενός κόμματος που χρωστά πάνω από 100.000.000 ευρώ στον Ελληνα φορολογούμενο, και καλό θα ήταν να ξεκινήσει τα «θαύματα» από εκεί.
Ο σημερινός πρωθυπουργός, που δεν είναι καθόλου κομπλεξικός, έπειτα από αυτή την επιστολή, έβαλε τον καθηγητή οριστικά στη «μαύρη λίστα». Και, όταν έσκασε η πανδημία, ούτε του πέρασε από το μυαλό ότι η Ελλάδα διαθέτει τον «ειδικό των ειδικών».
Όταν ο καθηγητής Ιωαννίδης άρχισε να βγαίνει διεθνώς στο προσκήνιο, ο κ. Μητσοτάκης θεώρησε ότι μαζί του… έχει προηγούμενα. Προσπάθησε λοιπόν να βρει υποκατάστατα, όπως ο καθηγητής Χριστάκης του Γέιλ (εξαιρετικός επιστήμονας και αυτός, αλλά σε άσχετο αντικείμενο), και άρχισε να διαφημίζει τα αμερικανικά πτυχία του Τσιόδρα.
Αρχικά, οι επιλογές έδειχναν να τον δικαιώνουν. Παρά τα «ήξεις αφήξεις», τα «βάλτε μάσκα – βγάλτε μάσκα» και διάφορες άλλες αντιφατικές τοποθετήσεις των «ειδικών», το βαρύ περιοριστικό μοντέλο που εξαρχής επέλεξε, μαζί με τον βομβαρδισμό τρομολαγνείας από τα χορτασμένα κανάλια της «λίστας Πέτσα», δούλεψαν καλά. Θα ήταν πραγματικά άδικος κάποιος, αν ισχυριζόταν ότι η Ελλάδα δεν τα κατάφερε στο πρώτο κύμα της πανδημίας. Οι αριθμοί αποδεικνύουν ότι είχε καλύτερες επιδόσεις από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Και, ασφαλώς, αυτή η καλή «αφετηρία» δημιουργούσε ιδανικές προδιαγραφές για μια ακόμη καλύτερη συνέχεια.
Αμ, δε… Το πράγμα στράβωσε, όταν ακριβώς ο πρωθυπουργός, λειτουργώντας περισσότερο ως παγκόσμιος τουριστικός πράκτορας, όπως ακριβώς και σήμερα, άνοιξε τα σύνορα φωνάζοντας «Willkommen», με ένα περήφανο προσκλητήριο στην καρδιά του Αιγαίου.
Δυστυχώς, το «διάγγελμα της Σαντορίνης» αποτέλεσε το κύκνειο άσμα μιας μέχρι τότε επιτυχημένης προσπάθειας αναχαίτισης της πανδημίας. Και από τότε ακολούθησαν αλλεπάλληλα σοβαρά λάθη. Σήμερα η κυβέρνηση και τα φερέφωνά της έχουν την αναίδεια να ισχυρίζονται ότι η χώρα εξακολουθεί να τα πηγαίνει καλά σε υγειονομικό επίπεδο. Και, αν όχι καλά, καλούτσικα, βρε παιδί μου…
Για να τεκμηριώσουν αυτόν τον καταφανώς ψευδή ισχυρισμό, μάλιστα, επιστρατεύουν την πιο κουτοπόνηρη αλχημεία, ανακατεύοντας τα στοιχεία της «καλής περιόδου» με τις «πορτοκαλί» επιδόσεις του καλοκαιριού και τις τραγικές σημερινές, βγάζοντας έναν μέσο όρο απλής «μετριότητας».
Μόνο που αυτό αποτελεί συνειδητό εμπαιγμό του ελληνικού λαού. Από τον Νοέμβριο και μετά, που ενέσκηψε το δεύτερο κύμα της πανδημίας, η χώρα παρουσιάζει μία από τις χειρότερες υγειονομικές εικόνες σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Με 50 νεκρούς την ημέρα σε πληθυσμό 10.000.000 και τους διασωληνωμένους να νοσηλεύονται πλέον σε απλές κλίνες θαλάμων, η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη πεντάδα… από το τέλος. Και, σαν να μην έφταναν αυτά, οι άλλοτε «δοξασμένοι» ειδικοί φαίνεται ότι έχουν μπλέξει λίγο τις γραμμές τους. Χειρότερα και από μερικούς σεισμολόγους.
Υπάρχει επιπλέον η εντύπωση ότι ο πραγματικός αριθμός των κρουσμάτων υποεκτιμάται συστηματικά. Άντε να βγάλεις άκρη, όταν τη μία μέρα ο ΕΟΔΥ κάνει 12.000 τεστ, την επόμενη πενταπλάσια και τη μεθεπόμενη… όσα περισσεύουν! Απόλυτη παράνοια…
Χρειάζεται, φοβούμαι, σπάνιο πολιτικό ταλέντο -από αυτό που εγκαίρως ανίχνευσε ο Ιωαννίδης- για να διαχειριστείς μια κρίση με σχετική επάρκεια στην αρχή και στη συνέχεια, αντί να κεφαλαιοποιήσεις την επιτυχία, βελτιώνοντας ακόμη περισσότερο τις επιδόσεις σου, αίφνης να πέσεις στην τρίτη ερασιτεχνική κατηγορία.
Αυτό, λοιπόν, μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα: Είτε ότι επαναπαύθηκες στις δάφνες της πρώτης «επιτυχίας», έριξες το βάρος αλλού και τα (απολύτως προβλέψιμα) γεγονότα σε αιφνιδίασαν είτε ότι η πρώτη εκείνη «επιτυχία» ήταν απολύτως συγκυριακή και δεν οφειλόταν σε πολιτική επάρκεια.
Σε κάθε περίπτωση, επειδή ο Μωυσής κινδυνεύει, αντί να περάσει άβρεχτος την Ερυθρά Θάλασσα, να βρεθεί στον πάτο της, καλό θα ήταν να δείξει τη μεγαλοψυχία που τον διακρίνει και να καλέσει στο τηλέφωνο τον καθηγητή Ιωαννίδη, προκειμένου να τον συμβουλευτεί.
Γιατί ο τελευταίος απέδειξε, αν μη τι άλλο, ότι, εκτός από τα απαιτούμενα ράσα, ξέρει και να ψέλνει. Προέβλεψε μέχρι κεραίας το ελληνικό «Βατερλό» με τους 10.000 νεκρούς και είπε εγκαίρως τι πρέπει να γίνει. Ας ρίξει ο πρωθυπουργός λίγο τα μούτρα του για να πάρει μια γνώμη και από τον «ειδικό των ειδικών» που έχει την τύχη να διαθέτει η χώρα. Ο χρόνος τελειώνει…
