Συγχωρέστε με, αλλά, όπως επιμένει να παρουσιάζει ο πρωθυπουργός την ελληνική συμμετοχή στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης, είναι σαν να φύτρωσε ξαφνικά το «λεφτόδεντρο» στη Φρανκφούρτη και ετοιμάζεται η θεία Ούρσουλα να μας πνίξει στο χρήμα.
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Είπαμε ότι η κυβέρνηση έχει άμεση ανάγκη τόνωσης της εικόνας της, αλλά αυτού του είδους η χοντροκομμένη προπαγάνδα αποτελεί την πιο ακραία εκδοχή λαϊκισμού, από αυτόν που στηλιτεύει σε κάθε ευκαιρία ο κ. Μητσοτάκης.
Καταρχάς για ποια 60 δισ. ευρώ επιδοτήσεων μιλάμε, δεν έχω ειλικρινά καταλάβει. 18 δισ. είναι τα «τζάμπα», δηλαδή οι επιχορηγήσεις, που κι αυτές είναι υπό αίρεση. Αλλα 12 δισ. αφορούν δάνεια (από τα χρήματα των φορολογουμένων) και τα υπόλοιπα είναι… μόχλευση. Δηλαδή αέρας! Φούσκα. Που σήμερα υπάρχει, αύριο δεν υπάρχει.
Ένα το κρατούμενο, λοιπόν. Μιλάμε μόλις για 18,2 δισ. ευρώ «δωρεάν» βοήθεια με ορίζοντα τουλάχιστον πέντε ετών που δεν ισοσκελίζουν ούτε όσα έχασε η ελληνική οικονομία στη διάρκεια της πανδημίας. Τα δάνεια δεν τα συζητώ. Είναι για τους ολίγους και εκλεκτούς, αλλά στο τέλος θα επιβαρύνουν τις τσέπες όλων, αφού θα έρθουν να προστεθούν στον ήδη δυσβάσταχτο λογαριασμό δημόσιου χρέους. Όσο για τη «μόχλευση», δηλώνω αναρμόδιος. Μπορεί να τα ξέρει καλύτερα ο Σκυλακάκης από την εποχή που διαχειριζόταν τα μυστικά κονδύλια του υπουργείου Εξωτερικών.
Πάμε τώρα και στην ουσία. Θα γίνουμε ξαφνικά όλοι πλούσιοι; Θα λύσουμε μονομιάς το πρόβλημα μιας δεκαετίας αφόρητης οικονομικής ξηρασίας που ξεκίνησε με τα Μνημόνια; Ασφαλώς και όχι.
Προσέξτε εδώ τι γίνεται. Αν δεν αρέσει στην Ούρσουλα ένα έργο υποδομής, απόλυτα αναγκαίο για την ελληνική οικονομία, επειδή, ας πούμε, μπορεί να «θίγει τρίτους», να έχει γεωπολιτικές προεκτάσεις ή να διευκολύνει επενδυτική παρουσία Κινέζων ή Ρώσων, βγαίνει εκτός λίστας. Ήδη κάποια από τα έργα που αρχικά προτάθηκαν για ένταξη στο πακέτο βοήθειας αποσύρθηκαν παρασκηνιακά επειδή η Κομισιόν διεμήνυσε ότι δεν θα περάσουν. Επομένως, ό,τι εγκριθεί θα εξυπηρετεί σίγουρα τις προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Βερολίνου, αλλά όχι απαραίτητα τις δικές μας.
Οι περισσότεροι από εμάς ούτε θα το καταλάβουμε αυτό το πακέτο ανάκαμψης. Πέρα από κάποια έργα υποδομής, που κι αυτά θα γίνουν επιλεκτικά, οι υπόλοιποι πόροι θα κατευθυνθούν μόνον εκεί που θέλει η Γερμανία. Στον ψυχωτικό, οικονομικά ατελέσφορο και από πάσης απόψεως (ακόμη και της περιβαλλοντολογικής) αμφιλεγόμενο στόχο να γίνει η Ευρώπη έως το 2050 «κλιματικά ουδέτερη», εκμηδενίζοντας τις εκπομπές ρύπων.
Τη γερμανική λοιπόν αυτή ψύχωση, η οποία αποτελεί και διακηρυγμένο στόχο της παγκοσμιοποίησης, καθώς την εφαρμόζει με συνέπεια τώρα και η κυβέρνηση Μπάιντεν στις ΗΠΑ, θα την πληρώσουμε εμείς. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Αλλά κι από αυτά τα έργα που θα επιδοτηθούν, ποιοι ακριβώς θα επωφεληθούν οικονομικά; Πρώτες και καλύτερες, οι μελετητικές εταιρίες που λυμαίνονται το ΕΣΠΑ και τα άλλα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Χωρίς αυτές δεν πας πουθενά. Αποτελούν τον αθέατο «προαγωγό» της υπόθεσης. Για να έχει τύχη η ευρωπαϊκή χρηματοδότηση ενός επενδυτικού εγχειρήματος, πρέπει να περάσει από τα δικά τους διόδια. Αυτές ξέρουν πώς θα φτιάξουν το περιτύλιγμα για να εγκριθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες των Βρυξελλών.
Τα γραφεία αυτά φύτρωσαν στο τέλος της δεκαετίας του ’80 και γιγαντώθηκαν επί Σημίτη καθώς στελεχώθηκαν με «σημαίνουσες» προσωπικότητες της παρέας των εκσυγχρονιστών. Τα ίδια σήμερα κάνουν κουμάντο. Έχουν μάθει να «διαβάζουν» τι θέλει η Εσπερία και να εξυπηρετούν τις προτεραιότητές της. Σε κατευθύνουν από μόνα τους και φυσικά εισπράττουν γι’ αυτό παχυλές προμήθειες επί του ποσού της χρηματοδότησης.
Ένας λόγος που οι Γερμανοί πεισματικά αρνήθηκαν το ευρω-ομόλογο ήταν ότι σε αυτήν την περίπτωση οι εθνικές κυβερνήσεις θα μπορούσαν να επενδύσουν τα χρήματα όπως εκείνες νομίζουν. Σύμφωνα με τις ανάγκες κάθε χώρας. Αμ, δε. Με αφορμή την πανδημία, που στην Αμερική αντιστοίχως πυροδότησε ένα πακέτο οικονομικής ενίσχυσης μερικών τρισ., το Βερολίνο μόλις και μετά βίας ενέκρινε ένα πρόγραμμα 750 δισ., με το οποίο θέλει πρωτίστως να εξυπηρετήσει δικές του ανάγκες. Να επιστρέψουν τα χρήματα, δηλαδή, στη γερμανική οικονομία.
Σε αυτή τη συγκυρία, λοιπόν, οι ανάγκες της Γερμανίας είναι συγκεκριμένες: Πράσινη οικονομία και ψηφιακή μετάβαση. Δηλαδή ανανεώσιμες, καθαρά καύσιμα, ηλεκτροκίνηση και ψηφιακή αναβάθμιση. Οσοι καταπιάνονται με τέτοια θα φάνε τη μερίδα του λέοντος από το πακέτο ανάκαμψης. Για τους υπόλοιπους, υπάρχει… γλαρόσουπα.
Άλλο ένα κρίσιμο ερώτημα είναι: Παράγει η Ελλάδα τίποτα από αυτά που θέλουν οι Γερμανοί; Όχι! Μόνο ήλιο, μελτέμι και εύφορους κάμπους διαθέτει. Ε, ωραία. Αντί για αμπέλια και ελαιόδεντρα, θα στήσουμε μεταλλικούς καθρέφτες για «καθαρό» ηλεκτρικό ρεύμα. Στις ραχούλες θα βάλουμε τις εισαγόμενες ανεμογεννήτριες, αλλά υπάρχει και η θάλασσα. Εκεί τι θα στήσουμε; Α! Το βρήκαμε κι αυτό: Πλωτά αιολικά πάρκα!
Προσωπικά μού προκαλεί σύγκρυο η προοπτική γιγάντιων αιολικών μονάδων όπως αυτές που υπάρχουν στις αφιλόξενες σκανδιναβικές θάλασσες, στο δικό μας μοναδικό Αιγαίο. Να ανοίγεις το παράθυρο στο νησί και αντί για το απέραντο γαλάζιο να βλέπεις τα φτερά της ανεμογεννήτριας. Αυτά, όμως, θα επιδοτηθούν. Να βάλουμε τα χέρια μας να βγάλουμε τα μάτια μας για να έχει ρεύμα από ανανεώσιμες ο Γερμανός και να έχουμε κι εμείς περίσσευμα για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα που θα εισάγουμε από εκείνους.
Πουθενά δεν είδα στο πρόγραμμα ανασυγκρότησης τις λέξεις «ανασυγκρότηση ελληνικής βιομηχανικής παραγωγής» ή «ενίσχυση εξαγωγικού προσανατολισμού του πρωτογενούς τομέα».
Μα υπάρχει ελληνικό βιομηχανικό προϊόν; Θα σας αναφέρω ένα μόνο παράδειγμα. Υπάρχει ελληνική εταιρία που αυτήν την περίοδο κατασκευάζει ρομπότ απολύμανσης για την εξουδετέρωση του κορονοϊού και άλλων παθογόνων οργανισμών που ταξιδεύουν στον αέρα.
Η αποτελεσματικότητα της συσκευής έχει ελεγχθεί από το δικό μας Παστέρ και φτάνει σε εξαιρετικά υψηλά ποσοστά. Αντί, λοιπόν, να ενθαρρύνει τέτοιου είδους προληπτικές υγειονομικές δράσεις σε όλους τους κλειστούς χώρους, ενισχύοντας έτσι ένα ελληνικό προϊόν, η κυβέρνηση παραγγέλνει δεκάδες εκατομμύρια κινεζικά τεστ αμφίβολης χρησιμότητας και κάνει πλούσιους τους μεσάζοντες.
Έχετε, λοιπόν, εσείς ελπίδα ότι θα προνοήσουν οι κυβερνώντες για τον μέσο Ελληνα στο πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα ανάκαμψης; Ούτε να το σκέφτεστε. Ο προσανατολισμός της χώρας είναι σαφής και υπαγορεύεται έξωθεν. Φθηνές τουριστικές υπηρεσίες, αποθήκευση μεταναστών και ατελείωτα «πάρκα» ανανεώσιμων για να βολεύεται η Γερμανία. Δεν υπάρχει κάτι άλλο, μη γελιέστε.
