Βρε, βρε, καλώς τα παιδιά… Κι αναρωτιόμουν πότε θα σκάσουν τα «μαντάτα», τώρα που υποτίθεται ότι μπαίνουμε στην «αρχή της εξόδου».
- Από τον Βασίλη Βέργη
Μαζί με το πρώτο άνοιγμα του λιανεμπορίου και την προετοιμασία για το καλοκαίρι μάς ήρθαν τα «νέα» από το Μαξίμου. Προφανώς όχι από τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά από το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Το Βήμα» του Βαγγέλη Μαρινάκη.
Ενημερωθήκαμε, λοιπόν, από το ρεπορτάζ ότι ο Κωστής Χατζηδάκης μάς ετοιμάζει αλλαγές. Σε απλή μετάφραση, έναν «εργασιακό κορωνοϊό»! Κι αυτός με «καταβολές» από την Κίνα, μόνο που θα μας χτυπήσει με «οικονομική πνευμονία».
«Αλλάζουν όλα στην εργασία» ο πρωτοσέλιδος τίτλος της ιστορικής εφημερίδας, με τη… διευκρίνιση ότι ο κ. Χατζηδάκης «ανατρέπει την εργατική νομοθεσία του 1982»! Στην αρχική ανάγνωση, δηλαδή, τρως το πρώτο βαρέλι παγωμένο νερό και ψάξε τρόπο να συνέλθεις. Αμ, δε που θα συνέλθεις! Να δεις τι σου έχω για μετά…
Ολα τα λεφτά είναι η φράση «ευελιξία στην απασχόληση»! Κάθε φορά που πέφτει στο τραπέζι -πόσο μάλλον ως σχέδιο νόμου τον Μάιο- αντιλαμβάνεσαι ότι έχει βγει ο χάρος παγανιά και παίρνει κεφάλια. «Ευελιξία στην απασχόληση» σημαίνει ότι για τους εργοδότες δεν… αρκούν οι 24 ώρες της ημέρας και για τους εργαζομένους πως το 8ωρο θα αποτελεί πολύ καλό «ζέσταμα» για ξεκίνημα της δουλειάς, το 16ωρο μια συμπαθητική σοδειά και το 1 ευρώ μεροκάματο μια θαυμάσια νομισματική ένωση με περιοχές της Κίνας, δίχως να ξεκαθαρίζεται αν σε εμάς θα προσφέρεται και μια κούπα ρύζι!
«Με ατομικές συμβάσεις η διευθέτηση του χρόνου εργασίας» συνεχίζεται το «μαστίγωμα» του εργαζομένου από τις πληροφορίες στο πρωτοσέλιδο. Οχι απλώς σαν κι αυτές τις συμβάσεις που μπήκαν στις ζωές μας επί Μνημονίων, καταργώντας τις συλλογικές, και σε αρκετούς κλάδους υφίστανται έως σήμερα.
Αντιλαμβάνεστε ότι πλέον μιλάμε για κανονική «γαλεροποίηση». Με το «κομμάτι» θα σε έχουν, αγαπητέ εργαζόμενε. Θα μπορούν… ευέλικτα να σου κάνουν μια σύμβαση δύο τριών ημερών. Αν δεν είσαι υπάκουο παιδί, αν δεν δουλεύεις τουλάχιστον 16 ώρες επί 7 ημέρες την εβδομάδα, αποδεχόμενος προφανώς να αμείβεσαι με τα ψίχουλα από το τραπέζι του κάθε επιχειρηματία, δεν θα έχεις τύχη.
«Να περάσει ο επόμενος». Και ο επόμενος, και ο επόμενος. Μέχρι να δημιουργήσουν μια γενιά στο DNA της οποίας θα μπολιαστεί αυτού του είδους η «εργασιακή συνείδηση». Δουλεύω, δουλεύω, δουλεύω και κάποια στιγμή πεθαίνω. Στο μεσοδιάστημα δεν ζω!
Ο Κωστής Χατζηδάκης είναι ο ιδανικός «λαγός» αυτής της ιστορίας. Στο κατάλληλο… τάιμινγκ, δηλαδή εν μέσω πανδημίας, όπου ο κόσμος «ζει» με την επαιτεία των 534 ευρώ και δεν ξέρουμε πόσα μαγαζιά θα αντέξουν να ξανανοίξουν και πού θα εκτιναχθεί η ανεργία, είναι έτοιμος να περάσει ένα νομοσχέδιο, ώστε η δουλειά που θα «προσφέρεται» να είναι τόσο… ευέλικτη όσο για να αμείβεται με ευρώ-ψίχουλα μηνιαίως. Οχι δουλειά, αλλά δουλεία!
Θα μπορούν πλέον και διά νόμου να σου πουν «αν τα θες, τόσα είναι, σκλάβε. Αν δεν τα θέλεις, τράβα πέθανε, να περάσει ο επόμενος άνεργος». Ετσι γίνονται οι καλές «δουλειές» στην εποχή της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Τακτοποιημένα πράγματα, όχι αστεία, Ελληνα.
Και το… προαναγγέλλουν για τον Μάιο, δηλαδή μέσα στον επόμενο μήνα. Fast track. Τρέχει να… προλάβει ο «ευέλικτος» Κωστής Χατζηδάκης! Μη του φύγει η γαλέρα και μετά πώς θα απολογηθεί σε εκείνους οι οποίοι ετοίμασαν το σχέδιο για να το υλοποιήσει εκείνος.
Το ερώτημα είναι πλέον πολύ απλό: Θα καθίσουμε με σταυρωμένα τα χέρια να διαλύσουν τις ζωές μας; Ή θα τους απαντήσουμε, ως κοινωνία, όπως τους ΑΞΙΖΕΙ; Χωρίς καμία… ευελιξία!
