Μεγάλη εντύπωση μου έκανε συζήτηση που έκανα πρόσφατα με φίλη ψυχολόγο.
- Από τον δρα Απόστολο Κρητικόπουλο
Μου ανέφερε συγκεκριμένα ότι τους τελευταίους 14 μήνες είχε 1.842 συνεδρίες με 50 ευρώ κατά μέσο όρο καθεμία, χρήματα χωρίς απόδειξη τα περισσότερα και πως αυτό έχει βελτιώσει υπέρμετρα τα οικονομικά της. Οι περισσότεροι πελάτες που έχει (κοντά στο 50%) είναι νέα παιδιά, κάτω των 18 ετών, ενώ κάποια από αυτά είναι ακόμα και μαθητές πρώτης γυμνασίου. Η πίεση που αισθάνονται από την κλεισούρα της απόλυτης καραντίνας και η ολοκληρωτική παύση των κοινωνικών σχέσεων που είχαν με συνομηλίκους τους στο σχολείο έχουν προκαλέσει στα Ελληνόπουλα υπέρμετρο στρες και άγχος, με προφανή αύξηση των ψυχολογικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν.
Η ψυχολόγος μού ανέφερε ακόμα ότι πολύ μικρά παιδιά είχαν αυτοκτονικούς ιδεασμούς και πως δύο περιπτώσεις αναγκάστηκε να τις στείλει σε εξειδικευμένο παιδοψυχίατρο και συντονισμένα κατέληξαν να δώσουν στα παιδιά αγχολυτικά και ψυχοφάρμακα ώστε να τα ανακουφίσουν από τις αυτοκτονικές εμμονικές σκέψεις και την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή που τα βασάνιζε.
Μεγάλη θλίψη με έπιασε καθώς άκουγα τη φίλη ψυχολόγο να μου εξιστορεί αυτές τις περιπτώσεις. Κατάλαβα πόσο τραγικά έχει πληγεί η νεολαία μας από την κατάσταση της συνεχόμενης και απόλυτης καραντίνας. Δύο σχολικές χρονιές έχουν χαθεί και το υπουργείο Παιδείας έχει ουσιαστικά μετατραπεί σε υπουργείο Τηλεκπαίδευσης και Παιδικής Μοναξιάς. Σκεφτείτε τα λυκειόπαιδα που πέρυσι ήταν στη δευτέρα λυκείου και φέτος στην τρίτη!
Τι φρίκη για τα πιο καθοριστικά χρόνια της εφηβείας σου, εκεί που καθορίζεσαι ως κοινωνικό ον και δημιουργείς σχέσεις με παντοτινούς φίλους, ενώ συμβαίνουν και τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα με το άλλο φύλο, τι οδύνη που θα είναι να διανύεις αυτή την τόσο καθοριστική περίοδο της ζωής σου φυλακισμένος σε ένα διαμέρισμα λόγω του lockdown!
Η Πολιτεία πού βρίσκεται σε όλη αυτή την υπέρμετρη πίεση που δέχεται η νεολαία μας, με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στην ψυχοσύνθεσή τους και τα φοβικά σύνδρομα που θα αναπτυχθούν στο μέλλον; Πόσο έχει σταθεί δίπλα στα παιδιά; Εχει αφουγκραστεί τα προβλήματά τους; Η αρωγή που έχει δοθεί είναι επαρκής; Αμφιβάλλω ειλικρινά. Ούτε καν ακούμε για το συγκεκριμένο πρόβλημα από τις διάφορες «επιτροπές ειδικών» ή ψυχιατρικές ενώσεις.
Είναι τεράστιες οι ευθύνες που έχουμε εμείς, η παλαιά γενιά, για τις ψυχολογικές ζημιές στη νεολαία μας και ας προσπαθούμε να κρύψουμε το κεφάλι μας στην άμμο.
