Η εν ψυχρώ δολοφονία του δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ έχει σοκάρει όλη την κοινωνία. Συνάντησα τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη προκειμένου να ζητήσω τη γρήγορη εξιχνίαση της υπόθεσης. Με διαβεβαίωσε πως η Ελληνική Αστυνομία καταβάλλει κάθε προσπάθεια, ώστε να βρεθούν οι ένοχοι. Στην οικογένειά του εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια».
- Από τον Βασίλη Βέργη
Με αυτές τις αναρτήσεις ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεώρησε ότι εκπλήρωσε το καθήκον του ως πρωθυπουργός της χώρας. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Προφανώς ο κ. Μητσοτάκης εκτιμά ότι οι Έλληνες είναι πεπεισμένοι πως ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη θα εξιχνιάσει άμεσα τη στυγερή δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ και θα παραδώσει στη Δικαιοσύνη τους ενόχους.
Υπάρχει μια μικρή διαφορά ανάμεσα στα πιστεύω του πρωθυπουργού και των Ελλήνων πολιτών. Οι δεύτεροι θεωρούμε ότι εδώ και πολύ καιρό δεν κατοικούμε σε ένα ευνομούμενο ευρωπαϊκό κράτος, αλλά σε ένα ξέφραγο αμπέλι τύπου «Ευρωπαϊκού Μεξικού» ή «Κολομβίας», στο οποίο κάνουν σουλάτσο όποτε θέλουν φονιάδες, ληστές, απατεώνες. Και ο Ελληνας βρίσκεται στο έλεός τους.
Το κράτος θυμίζει τον παλιό πολιτευτή με την κλασική ατάκα: «Παρίσταμαι και χαιρετίζω». Είναι μάλλον προϊόν πολιτικού θράσους παρά ορθής πολιτικής κρίσης να ακούμε ότι ο κ. Μητσοτάκης ζήτησε από τον κ. Χρυσοχοΐδη να εξιχνιαστεί «γρήγορα» η δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ. Δεν του φτάνει, βλέπετε, να «εξιχνιαστεί», μας παρουσιάζει ως βούληση το «γρήγορα».
Προσέξτε: Δεν αμφισβητούμε σε καμία περίπτωση ότι οι υπεύθυνοι της Ελληνικής Αστυνομίας έχουν γυρίσει τον κόσμο ανάποδα τα τελευταία 24ωρα για να μπορέσουν να συλλέξουν όσα περισσότερα στοιχεία γίνεται γύρω από τη δράση των δολοφόνων. Το παρελθόν των κυβερνώντων είναι αυτό που μας κάνει πολύ δύσπιστους ως προς την αποτελεσματικότητα.
Μπορούν μήπως να μας θυμίσουν ο πρωθυπουργός και ο υπουργός του πόσο… γρήγορα εξιχνίασαν άλλες υποθέσεις, στις οποίες το θύμα είχε την τύχη να γλιτώσει και να ζήσει; Να χρησιμοποιήσω ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα: τη δολοφονική απόπειρα εναντίον του διαιτητή Θανάση Τζήλου στη Λάρισα. Μια υπόθεση την οποία η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας «κληρονόμησε» από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που επίσης… έπλεκε πουλόβερ όσο την είχε στα χέρια της. Μιλάμε για την επίθεση για την οποία υπάρχει ξεκάθαρο βίντεο, γνώση για το νοικιασμένο αυτοκίνητο, για τις «ταυτότητες» των εμπλεκόμενων, για, για, για… Μιλάμε για ΣΤΟΙΧΕΙΑ, όχι για πολιτικά «μπουρμπούτσαλα» που γράφει ο καθένας στο twitter ή στο facebook.
Αναφερόμαστε σε γεγονός της 19ης Δεκεμβρίου 2018. Για υπόθεση την οποία είχε στα χέρια της επί επτά μήνες η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και από τον Ιούλιο του 2019 η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Έχουν περάσει αισίως δυόμισι χρόνια. Και ΟΥΔΕΙΣ κάθισε στο εδώλιο. Το «γρήγορα» του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι σαν μοντέρνο αυτοκίνητο δίχως μπαταρία. Απέξω «φιγούρα», αλλά επί της ουσίας ούτε η μηχανή δεν μπορεί να ανάψει.
Ο Γιώργος Καραϊβάζ δολοφονήθηκε μέρα μεσημέρι έξω από το σπίτι του στον Άλιμο. Όχι μεσάνυχτα σε κάποια ερημική τοποθεσία, μακριά από τον «πολιτισμό». Η οικογένειά του θα κατεβαίνει κάθε μέρα τα σκαλιά του σπιτιού και θα βλέπει τον τόπο μαρτυρίου του ανθρώπου της. Ένας γολγοθάς, ένας σταυρός που δεν μπορεί να σηκώσει ανθρώπου νους.
Την ίδια ώρα η ελληνική κοινωνία κρατάει την ανάσα της έχοντας συνειδητοποιήσει ότι οιοσδήποτε μπορεί ανά πάσα στιγμή να αφαιρέσει μια ζωή δίχως κανέναν ενδοιασμό και κυρίως δίχως φόβο για τις συνέπειες. Το σουλάτσο των φονιάδων σε μια Ελλάδα «ξέφραγο αμπέλι» συνεχίζεται, διότι οι «επαγγελματικές» δολοφονίες ή οι απόπειρες δολοφονιών δεν οδηγούνται -μαζί με τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς- στα δικαστήρια και στη φυλακή, δεν δίδεται ποτέ το μήνυμα ότι εδώ υπάρχει ένα κράτος δίπλα στον πολίτη του και όχι ένας φαφλατάς με «socialmedia-κές» δηθενιές.
Εδώ και δύο χρόνια ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του έχουν πάρει στο μέγα θέμα της ασφάλειας τη μεσημεριανή τους… σιέστα στο «Μεξικό της Ευρώπης». Οταν και ΑΝ ξυπνήσουν, αν καταφέρουν –και μάλιστα «γρήγορα»- να εξιχνιάσουν τη δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ, εδώ είμαστε να τους αποδώσουμε τα εύσημα ως κοινωνία. Μέχρι τότε καλύτερα να δουλεύουν παρά να μιλάνε…
