Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από την παρακαταθήκη των προγόνων του. Ο κ. Δένδιας αποκάλυψε ότι ο πατέρας του έλεγε πως κατάγονται από την ένδοξη οικογένεια Σπηρομήλιου, από την ηρωική Χειμάρρα, που πρωτοστάτησε στους εθνικούς αγώνες.
- Από τον Σάββα Καλεντερίδη
Την περασμένη Πέμπτη είδαμε τον Νίκο Δένδια στην Αγκυρα να απαντά στις προκλήσεις του Τούρκου ομολόγου του Μεβλούτ Τσαβούσογλου με τρόπο που όχι μόνο ικανοποίησε, αλλά έκανε και υπερήφανους τους περισσότερους Ελληνες ή, καλύτερα, τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων, όπως προκύπτει από τα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το μόνο θέμα που δεν έθεσε ο κ. Δένδιας ήταν αυτό της αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο, ενώ θα ήταν μάλλον καλύτερα να μην αναφερθεί στη «λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας», γιατί αυτό θα οδηγήσει στην καταστροφή την Κύπρο.
Δόγμα της Ελλάδας και της Κύπρου πρέπει να είναι η απελευθέρωση των κατοίκων του νησιού, Ελλήνων και Τούρκων, από την τουρκική κατοχή, ώστε να μπορέσουν να ζήσουν ελεύθερα και σε καθεστώς ασφάλειας, το οποίο διασφαλίζεται με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Πάμε τώρα πίσω στα της Αγκυρας. Η συνάντηση αυτή ήταν καταδικασμένη να αποτύχει. Και τη χαρακτηρίζω «αποτυχημένη», γιατί οι υπουργοί Εξωτερικών συναντώνται για να λύσουν προβλήματα και όχι για να προσθέσουν στα υφιστάμενα προβλήματα. Και η συνάντηση της Αγκυρας μάλλον πρόσθεσε ή, για την ακρίβεια, περιέπλεξε προβλήματα.
Όσο για τη συνέντευξη Τύπου, από τεχνοκρατικής άποψης, αυτή κι αν ήταν μεγάλη αποτυχία, ασχέτως αν έδωσε την ευκαιρία στον Ελληνα υπουργό Εξωτερικών να θέσει δημοσίως και με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τις ελληνικές θέσεις, κάτι που εξ αντικειμένου μάλλον απέφευγαν να πράξουν επί σειρά ετών οι προκάτοχοί του.
Η παράθεση επιχειρημάτων από πλευράς του Χειμαρραίου Νίκου Δένδια έμοιαζε με ηχηρές σφαλιάρες, που έπεφταν η μία μετά την άλλη, στις παρειές του Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Μάλιστα, θα έλεγε κανείς ότι οι σφαλιάρες αυτές ακούστηκαν έως τις Βρυξέλλες, οι οποίες ευθύνονται για την αποτυχία της συνάντησης.
Οι Βρυξέλλες -και στο βάθος το Βερολίνο- επέβαλαν αυτή τη συνάντηση αλλά και τη μελλοντική Μητσοτάκη – Ερντογάν, αφού πρώτα άνοιξαν τον δρόμο με τις διερευνητικές.
Ο λόγος για τον οποίο οι Βρυξέλλες – Βερολίνο επιδίωξαν τον ελληνοτουρκικό διάλογο ήταν ο εξής: Η Κύπρος και η Ελλάδα, δράττοντας την ευκαιρία που τους πρόσφερε η Τουρκία με τις πειρατικές ενέργειές της στην οριοθετημένη ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα της Κύπρου και στη μη οριοθετημένη αλλά ελληνική, με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, μετέφεραν το θέμα στα όργανα της Ε.Ε., μετατρέποντας έτσι το πρόβλημα σε έναν μεγάλο βαθμό σε ευρωτουρκικό.
Αυτό δεν άρεσε στην Άγκυρα, όπως δεν άρεσε και στις Βρυξέλλες – Βερολίνο. Ηταν βαρύ φορτίο για την κυρία Μέρκελ και τον κ. Μπορέλ. Αυτός ήταν και ο λόγος που ήθελαν να αποτινάξουν αυτό το φορτίο από τις πλάτες τους και να το ξαναφορτώσουν στις πλάτες της Ελλάδας μέσω των διερευνητικών και των συναντήσεων των ΥΠΕΞ και των Μητσοτάκη – Τσαβούσογλου.
Η Τουρκία είχε έναν επιπλέον λόγο να επιδιώκει τον «διάλογο» με την Ελλάδα. Ο «διάλογος» με την Ελλάδα ήταν προϋπόθεση να ανοίξει ξανά ο δρόμος για την Ευρώπη. Και η Τουρκία θέλει επειγόντως να τα βρει με την Ευρώπη, αφενός μεν για να έχει ερείσματα στην «πολυμερή διάσκεψη για την ανατολική Μεσόγειο» και, αφετέρου, για να αντισταθμίσει το κενό που έχει δημιουργηθεί με την αποχώρηση Τραμπ και την ανάληψη της εξουσίας από τον Μπάιντεν.
Όμως, για να αρχίσει ο διάλογος, έπεσε να πέσουν οι τόνοι, να δοθεί τέλος στην κρίση διαρκείας που προκάλεσε η Τουρκία με τις πειρατικές ενέργειές της.
Έως εδώ, θα μπορούσε να πει κανείς, όλα καλά ή σχεδόν καλά. Άλλωστε, ποιος δεν θέλει τον διάλογο ή, μάλλον, ποιος μπορεί να αρνηθεί τον διάλογο; Όμως εδώ έγινε ένα λάθος και από τις Βρυξέλλες και από την Αθήνα (κυρίως από την Αθήνα).
Ενώ η επισπεύδουσα πλευρά ήταν η Τουρκία, δεν τέθηκαν οι κατάλληλοι όροι και οι προϋποθέσεις που θα λειτουργούσαν αποτρεπτικά σε σκηνές όπως αυτές που βίωσαν οι διαπραγματευτές στα κλειστά δωμάτια αλλά και ο… Τσαβούσογλου στη συνέντευξη Τύπου.
Ο μοναδικός όρος που τέθηκε ήταν η απόσυρση του «Oruc Reis», του «Μπαρμπαρός» και του «Γιαβούζ» από τις ελληνικές θάλασσες.
Αυτό όμως έδωσε στην Τουρκία την εντύπωση ότι η Ε.Ε. δεν ενοχλείται από τις άλλες διεκδικήσεις της και αυτό θεωρήθηκε από την Αγκυρα ως πράσινο φως των Βρυξελλών να συνεχίσει όλες τις άλλες προκλήσεις εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου, ακόμα και μετά την έναρξη των διερευνητικών επαφών.
Πάνω σε αυτό το υπόβαθρο οι Τούρκοι διαπραγματευτές αλλά και ο κ. Τσαβούσογλου ξεδίπλωσαν το σύνολο των απαράδεκτων και εξωφρενικών διεκδικήσεών τους έναντι της Ελλάδος στις συναντήσεις της Αγκυρας, γεγονός που έβγαλε από τα ρούχα του τον κ. Δένδια, για να απαντήσει κι αυτός με τη σειρά του με τον τρόπο που το έπραξε, κάνοντας υπερήφανους όλους τους Ελληνες. Η στάση Δένδια, επαναλαμβάνουμε, ήταν σωστή και καταγράφεται στις πλέον θετικές εμφανίσεις Ελληνα υπουργού Εξωτερικών τις τελευταίες δεκαετίες.
Όμως δεν είναι αρκετή για να αντιμετωπιστεί η τουρκική επιθετικότητα.
Μάλιστα, θα έχει ενδιαφέρον να ζητήσει από το ΕΛΙΑΜΕΠ μια έκθεση, που ελπίζουμε να μην την αφήσει να διαρρεύσει από τον προσωπικό του λογαριασμό ο κ. Ντόκος στην τουρκική πρεσβεία στις Βρυξέλλες προτού τη διαβάσει ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών, για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί ριζικά η τουρκική επιθετικότητα.
Να δούμε τι θα πουν τα ξεφτέρια του ΕΛΙΑΜΕΠ στον κ. Δένδια και για τη στάση του στην Αγκυρα. Ειδικά αυτό το κομμάτι της έκθεσης θα έχει ενδιαφέρον.
Τιμή και δόξα στους ξεχασμένους ήρωες της Χειμάρρας, που μας τους ξαναθύμισε ο κ. Δένδιας με τη στάση του.
