Στην νεότερη διοικητική μας ιστορία τρεις φορές έχει νομοθετηθεί ακαταδίωκτο κρατικών αξιωματούχων και αυτές όχι πάντοτε στην ίδια μορφή.
- του Μανώλη Κοττάκη
Η πρώτη το 1994 όταν το νεοσύστατο ΑΣΕΠ του αείμνηστου – με τιμούσε με την φιλία του- Σάκη Πεπονή είχε ασκήσει ποινικές διώξεις εναντίον διοικητών ΔΕΚΟ για παράνομες προσλήψεις. Αλλά η Χαριλάου Τρικούπη είχε άλλες απόψεις. Μέσα σε μια συνεδρίαση ψηφίστηκε, μεσάνυχτα βαθιά, τροπολογία με την οποία αίρονταν το αξιόποινο των παράνομων πράξεων των Διοικητών και έπαυαν οι διώξεις πριν φθάσουν στο ακροατήριο. Επρόκειτο ας πούμε για ακαταδίωκτο προχωρημένης μορφής. Είχε ασκηθεί μεν η δίωξη αλλά δεν πρόλαβε να παράγει έννομα αποτελέσματα: Δικαστική ετυμηγορία.
Η δεύτερη φορά που νομοθετήθηκε το ακαταδίωκτο ήταν επί ΣΥΡΙΖΑ κατόπιν απαιτήσεως της τρόικα όταν συστάθηκε το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεως Δημόσιας Περιουσίας (ΤΑΙΠΕΔ). Επειδή αρχικά υπήρχε απροθυμία συμμετοχής ξένων αξιωματούχων εμπειρογνωμόνων στα διοικητικά του συμβούλια οι «Τόμσεν» της εποχής επέβαλαν με ντιρεκτίβα το ακαταδίωκτο για να βρουν πρόθυμους αλλοδαπούς να «βγάζουν» στο σφυρί την περιουσία του ελληνικού δημοσίου. Το θράσος τους εκείνες τις εποχές έφθασε στο σημείο να απαιτούν ως προαπαιτούμενο από την ελληνική κυβέρνηση την αθώωση από την ελληνική δικαιοσύνη του διοικητή της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου για να ολοκληρώσουν την αξιολόγηση και να δώσουν το πράσινο φως εκταμίευσης της δόσης.
Η τρίτη φορά που νομοθετείται διοικητικό ακαταδίωκτο είναι τώρα. Ιδία πρωτοβουλία. Η διάταξη που ψηφίσθηκε από την εθνική αντιπροσωπεία, ορίζει ότι «τα μέλη της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας της Δημόσιας Υγείας έναντι του κορωνοϊού, της Επιτροπής Αντιμετώπισης Έκτακτων Συμβάντων Δημόσιας Υγείας και της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών, δεν ευθύνονται, δεν διώκονται και δεν εξετάζονται για γνώμη που διατύπωσαν, ή ψήφο που έδωσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Δίωξη επιτρέπεται μόνο για συκοφαντική δυσφήμιση ή εξύβριση».
Η διάταξη συνοδεύθηκε από επιχειρηματολογία καρμπόν Βουλευτών και ιατρών ότι έτσι να προστατεύονται οι επιστήμονες από την δικομανία των ψεκασμένων και των αρνητών εναντίον τους και ότι περίπου τα αυτά ισχύουν και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
Θα ήθελα πολύ να είναι έτσι, αλλά μερικές λεπτομέρειες στην διάταξη και άλλα δεδομένα μας λένε το ακριβώς αντίθετο. Κατ αρχάς ψεκασμένοι και αρνητές – αν και δεν μου αρέσει ο χλευαστικός και ελιτίστικος τρόπος εκφοράς πολιτικού λόγου- υπάρχουν από την πρώτη στιγμή που άρχισε η πανδημία. Και αυτοί ελάχιστες φορές στράφηκαν εναντίον επιστημόνων. Πιθανότερο είναι να έκαναν μήνυση στον Γκέιτς παρά σε Έλληνα ιατρό. Τρελοί είναι αλλά είναι και πατριώτες.
Νομικώς όμως ναι! Ο κίνδυνος υπάρχει θεωρητικώς εδώ και ένα χρόνο. Ερώτημα λοιπόν:
Γιατί άραγε η κυβέρνηση δεν νομοθέτησε ακαταδίωκτο από πέρυσι;
Από το καλοκαίρι;
Από το Νοέμβριο, που χάθηκε το τόπι στην Θεσσαλονίκη;
Και εν πάση περιπτώσει, ας δεχθώ ότι οι συμμετέχοντες στην Επιτροπή Λοιμωξιολόγων (εκ των 32 μόνο οι 2 έχουν ειδικότητα λοιμωξιολόγου) έχουν ανάγκη να προστατευθούν από μηνύσεις, κακόβουλες πράξεις και ποινικές διώξεις . Σύμφωνοι. Η διάταξη που διαβάσαμε παραπάνω λέει όμως ότι τα μέλη των επιτροπών «δεν εξετάζονται για γνώμη που διατύπωσαν ή για ψήφο που έδωσαν … ». Απαλλάσσονται δηλαδή και από την ιδιότητα του μάρτυρα σε δικαστήρια, εξεταστικές επιτροπές της Βουλής ή και προανακριτικές επιτροπές της Βουλής!
Ερώτημα και πάλι:
Διώκεται ο μάρτυς κατά τον ποινικό μας κώδικα και κατά τον κώδικα ποινικής δικονομίας; Προφανής η απάντησις: Όχι! Και μόνο εξ αυτού του λόγου η διάταξη είναι πολιτικά και νομικά προβληματική.
Τι συμβαίνει κατά την γνώμη μας; Τι τρέχει; Τι συνέβη στο παρασκήνιο;
Δύο ζητήματα ουσίας. Η διάταξη ψηφίσθηκε τέσσερις ακριβώς μέρες μετά την αποκάλυψη των απόρρητων πρακτικών συνεδριάσεων της επιτροπής λοιμωξιολόγων (κυριακάτικη δημοκρατία) από τα οποία προκύπτει ότι παρενέβαιναν αγάρμπως στην λειτουργία της συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα, Υπουργοί, για να επιβάλλουν κυβερνητικές επιθυμίες τους.
Όταν λοιπόν με νόμο απαλλάσσονται οι ιατροί από την ιδιότητα του μάρτυρα σε πιθανές δίκες ή σε πιθανές εξεταστικές επιτροπές της Βουλής με αντικείμενο διερευνήσεως κατ αρχάς τις πολιτικές ευθύνες πολιτικών προσώπων, τότε αυτοί που εξασφαλίζουν το ακαταδίωκτο δεν είναι οι ιατροί. Κατά βάση είναι οι αναφερόμενοι στα πρακτικά πολιτικοί.
Οι οποίοι-πιθανολογώ- έγραψαν με τα χεράκια τους μια ωραία τροπολογία για να απαλλαγούν από την θεωρητική βάσανο να δίνουν εξηγήσεις στο μέλλον επί τη βάσει μαρτυρικών καταθέσεων λοιμωξιολόγων, οι οποίοι άλλα τους έλεγαν να κάνουν και άλλα έκαναν τελικώς.
Η τροπολογία γράφτηκε για να εξαφανίσει τις νομικές συνέπειες των πρακτικών!
Μη νομίζετε ότι όλα αυτά είναι αστεία. Χάθηκαν ζωές. Και αν κάποιος συγγενής και όχι κάποιος ψεκασμένος ζητούσε τον λόγο από την πολιτεία επειδή δεν τήρησε τις εισηγήσεις των ιατρών, τα πράγματα θα ήταν ζόρικα.
Συμπέρασμα πρώτο λοιπόν: Το ακαταδίωκτο νομοθετήθηκε μετά την αποκάλυψη των πρακτικών και στόχο είχε κυρίως την προστασία των πολιτικών, δευτερευόντως των ιατρών.
Πέραν αυτών υπάρχει και ένα γενικότερο θέμα: Η ΝΔ είναι ένα φιλελεύθερο κόμμα. Πιστεύει στο κράτος δικαίου και στην διάκριση των εξουσιών. Πιστεύει στις αρχές του διαφωτισμού. Αυτό υποτίθεται την ξεχωρίζει από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι σχέση έχει άραγε η ψηφισθείσα διάταξη με όλα αυτά;
Εν προκειμένω η νομοθετική εξουσία παρενέβη προληπτικά στο πεδίο δράσης της δικαστικής και της πέρασε χειροπέδες με την εντολή: «Αν σου φθάσει μήνυση κατά μέλους της Επιτροπής Εμβολιασμών ή Λοιμωξιολόγων, δεν ακουμπάς! Την στέλνεις στο αρχείο!».
Κάτι ανάλογο δεν έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Ποινικό Κώδικα; Κατά τον ίδιο τρόπο το Κοινοβούλιο απεμπόλησε την ειδική δωσιδικία του κατά μελών κυβερνήσεων και Βουλευτών . Διότι αν τυχόν αντιπολίτευση καταθέσει πρόταση συστάσεως εξεταστικής ή προανακριτικής επιτροπής, η Επιτροπή που θα συσταθεί δεν θα έχει υπόθεση λόγω ελλείψεως μαρτύρων!
Στην πραγματικότητα λοιπόν η Βουλή κατήργησε τον εαυτό της!
Και η γεύση που έμεινε στην μεγάλη κοινωνία στο άκουσμα της κακόηχης λέξης «ακαταδίωκτο» είναι ότι η πολιτική μας τάξη ρύθμισε απαραδέκτως και επιλεκτικώς τα του οίκου της. Αν όμως υπάρχει κατά το Σύνταγμα ισότης απέναντι στον νόμο, αυτό δεν σημαίνει πως υπάρχει και ανισότητα στην παρανομία. Οι φτωχοδιάβολοι στο εδώλιο και οι ελίτ στο απυρόβλητο!
Σε όλη την Ευρώπη η συστημική κεντροδεξιά φθείρεται. Δεν είναι ανάγκη να συμβεί το ίδιο και εδώ. Αρκεί η πολιτική να μην πυροβολεί τα πόδια της.
ΥΓ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταψήφισε το ακαταδίωκτο. Αποχώρησε. Έχοντας ανοικτή την προανακριτική για τον Παππά, επέλεξε να μην ενοχλήσει. Προσδοκώντας στον μεγάλο συμψηφισμό. Αυτή είναι η πολιτική μας ζωή.
