Η πρόσφατη δήλωση του πρωθυπουργού στη γερμανική εφημερίδα «Bild» περί «επιστροφής μεταναστών και προσφύγων στην Ελλάδα, εάν η Γερμανία αναλάβει το κόστος κατασκευής των σπιτιών τους στην Ελλάδα» αναδεικνύει τις αθέατες παραμέτρους που διέπουν τη σχέση του πολιτικού συστήματος με τον ελληνικό λαό και τη χώρα.
- Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά
Ταυτόχρονα η προσφορά πληρωμής του κόστους ανέγερσης κατοικιών από τη Γερμανία επισημαίνει την αλλαγή της στάσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο μείζον πρόβλημα του Προσφυγικού – Μεταναστευτικού.
Ουδείς όμως Ελληνας πολιτικός φαίνεται να προβληματίζεται για τους γερμανικούς προβληματισμούς της εγκατάστασης μερικών δεκάδων χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων στην επικράτειά της και τη μετατόπιση της λύσης του προβλήματος σε μία δυστοπία 10.000.000 κατοίκων με κατεστραμμένη οικονομία. Με αυτή τη δήλωση ο Ελληνας πρωθυπουργός κατέστησε σαφές προς όλους τους ενδιαφερόμενους αποδέκτες, συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας, την πολιτική βούληση του πολιτικού κατεστημένου και των ελίτ να δημιουργήσουν μία ισχυρή ετερογενή πολιτική, πολιτισμική και θρησκευτική συνιστώσα στη χώρα μας. Στην Ελλάδα αποσιωπάται το γεγονός ότι η επιδίωξη της Τουρκίας δεν είναι μόνον ο έλεγχος των τουρκόφωνων πληθυσμών του πλανήτη, αλλά η πολιτική και πνευματική επιρροή επί του συνόλου του ισλαμικού κόσμου, μέρος του οποίου έχει προσκληθεί να εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα.
Αυτό λοιπόν το οποίο υλοποιεί το πολιτικό σύστημα είναι η δημιουργία μιας ουσιαστικά τουρκικής πνευματικής, πολιτιστικής και θρησκευτικής πληθυσμιακής συνιστώσας στην Ελλάδα, επειδή θεωρεί ότι η εγκατάσταση ισλαμικών πληθυσμών και η πολιτισμική ανομοιογένεια του ελληνικού χώρου θα εμποδίσει μία σύγκρουση με την Τουρκία. Αυτό που φοβάται το πολιτικό σύστημα είναι ότι μία πιθανή συρρίκνωση του εθνικού χώρου, που ίσως προκύψει από μία σύγκρουση με την Τουρκία, θα επιφέρει το τέλος της Μεταπολίτευσης και του ιδεολογικού σχήματος που αυτή εκπροσωπεί και που παραμένει αναλλοίωτο τα τελευταία 50 χρόνια στα πρόσωπα, στις οικογένειες και τις πολιτικές θέσεις.
Επιπροσθέτως, οι οικονομικές ελίτ της χώρας έχουν ισχυρά οικονομικά συμφέροντα στην Τουρκία και συνεπώς η ενίσχυση των τουρκικών και ισλαμικών επιρροών στην Ελλάδα μέσω των ηλεκτρονικών και των έντυπων μέσων που ελέγχουν αποτελεί την κυρίαρχη πολιτική θέση του συστήματος. Εδώ όμως διαιωνίζεται μία επικίνδυνη διαλεκτική αντίθεση. Η χώρα ενθαρρύνει την εγκατάσταση ισλαμικών πληθυσμών, που μελλοντικά θα αποτελέσουν τον εσωτερικό στρατό του Ερντογάν, και την ίδια στιγμή επιδίδεται σε δαπανηρούς εξοπλισμούς για να αντιμετωπίσει αυτόν τον στρατό.
Όμως το πλέον σημαντικό όφελος για το πολιτικό σύστημα είναι ότι οι κοινωνικές αντιδράσεις λόγω της καθολικής φτωχοποίησης εξουδετερώνονται μέσω της κοινωνικής ανομοιογένειας, που ενισχύει τον κοινωνικό αυτοματισμό και αμβλύνει την κοινωνική συνοχή σε μία χώρα όπου η φτώχεια οξύνει τις κοινωνικές αντιθέσεις και ενισχύει την απάθεια. Οι υβριδικές επιχειρήσεις της «κοινωνικής μηχανικής» που έχει εξαπολύσει το πολιτικό σύστημα εναντίον του ελληνικού λαού έχει επιτύχει τη διάλυση της κοινωνίας μέσω της επιστημονικής όξυνσης των κοινωνικών αντιθέσεων, με αποτέλεσμα η διαχείριση της εξουσίας να αποτελεί προσωπικό ωφελιμιστικό στοίχημα. Οι πολιτικοί πλουτίζουν και ο λαός πένεται.
Οι περιουσίες των πολιτών λεηλατούνται, οι νέοι ενθαρρύνονται να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό (το ονομάζουν κινητικότητα), η παραγωγή έχει καταστραφεί και εκατοντάδες χιλιάδες απόμαχοι της εργασίας μένουν χωρίς σύνταξη. Το πολιτικό σύστημα επιστρατεύει την αριστερή λογική για να λύσει το πρόβλημα, ισχυριζόμενο ότι «η απουσία και η μείωση των συντάξεων είναι μέρος της πάλης των τάξεων και συνεπώς αποτελεί κοινωνική δικαιοσύνη». Την ίδια στιγμή χορηγεί κοινωνικά επιδόματα στους αλλοδαπούς που εισέρχονται στη χώρα ως μετανάστες ή πρόσφυγες. Η εξάσκηση της κοινωνικής μηχανικής επιταχύνεται με την αποφυλάκιση των εγκληματιών και την πολιτική ενθάρρυνση των αστυνομικών ενεργειών κατά της μεσαίας τάξης. Την ίδια στιγμή οι αστυνομικοί πληρώνουν το τίμημα της υβριδικής επίθεσης ακόμα και με το να ξυλοκοπούνται εντός των αστυνομικών τμημάτων από φυλετικές ομάδες με πολιτικά θεσμοθετημένη ασυλία στο έγκλημα.
Οι επιτυχείς υβριδικές επιχειρήσεις του πολιτικού συστήματος κατά της ελληνικής κοινωνίας, της χώρας και της μεσαίας τάξης αντικατοπτρίζονται στο γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο στην οποία τα πολιτικά κόμματα όχι μόνο δεν εξαϋλώθηκαν πολιτικά μετά τα Μνημόνια και τη φτωχοποίηση, αντιθέτως οι υπεύθυνοι της καταστροφής εξακολουθούν να ασελγούν πολιτικά επί της ελληνικής κοινωνίας. Τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα και η κοινωνική αφωνία στον υβριδικό πόλεμο που έχει εξαπολύσει το πολιτικό σύστημα κατά των συμφερόντων της χώρας και της κοινωνίας μέσω της τουρκοποίησης και του κοινωνικού αυτοματισμού αποτελούν φαινόμενο εθνικής παρακμής, αποτέλεσμα βεβαίως της μεταπολιτευτικής ιδεολογικής σήψης και των οικονομικών συμφερόντων των ελίτ, τα οποία η χώρα αδυνατεί να αντιμετωπίσει.
*Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
