Μουδιασμένος, όπως ολόκληρη η χώρα, παρακολουθώ από την πρώτη στιγμή της ομολογίας του φονιά της 20χρονης Καρολάιν όλα όσα απίστευτα εκτυλίσσονται.
- Από τον Βασίλη Βέργη
Τον κυνισμό του «ανθρώπου». Συγχωρήστε με για τον χαρακτηρισμό, καθώς ο συγκεκριμένος τύπος δεν μπορεί να ανήκει στο «ανθρώπινο είδος». Επνιξε τη γυναίκα του, έβαλε το 11 μηνών βρέφος του δίπλα στη νεκρή μάνα, κρέμασε τον σκύλο της οικογένειας, έστησε μια θεατρική παράσταση, μιλούσε στα social media και στο κινητό του με πολύ κόσμο, ανέβασε φωτογραφία με τη δολοφονηθείσα και επί 37 ημέρες μοναδικός σκοπός του ήταν να ξεγελάσει την Αστυνομία για να γλιτώσει τη σύλληψη και τη φυλακή. Ολα αυτά έχοντας απολύτως σώας τα φρένας. Αν αυτός, λοιπόν, ανήκει στο «ανθρώπινο είδος», ας ψαχτούμε όλοι τι δουλειά έχουμε πάνω στη Γη.
Κι όμως. Ο φονιάς, που εκτός των άλλων κατέστρεψε τη ζωή του παιδιού του -στο όνομα του οποίου ο αχρείος επικαλέστηκε ότι έστησε όλη την παράσταση-, είναι πολύ πιθανό σε λίγα χρόνια να κυκλοφορεί ανάμεσά μας σαν να μην τρέχει τίποτα. Δήθεν «σωφρονισμένος», έχοντας, υποτίθεται, τιμωρηθεί από τον νόμο για τα κακουργήματά του, θα βγει στην κοινωνία έτοιμος για μια «δεύτερη ζωή».
Κι όταν λέω «σε λίγα χρόνια», κυριολεκτώ. Δυστυχώς, δεν είναι δική μου ανακάλυψη, αλλά αποτέλεσμα του ποινικού συστήματος της χώρας. Ακούγοντας διακεκριμένους ποινικολόγους να λένε ότι ο φόνος της Καρολάιν και του σκύλου της μαζί με την ψευδορκία τού επιφέρουν ποινή ισοβίων, επί της ουσίας όμως συνολικά κάθειρξη 19 ετών και από αυτά -αν του αναγνωριστεί «πρότερος έντιμος βίας» τα πραγματικά χρόνια εντός φυλακής δεν θα ξεπεράσουν τα 6-7-, ομολογώ πως μούδιασα ακόμη περισσότερο.
Κι αναρωτήθηκα αν αυτό ονομάζεται «ποινή» ή, αν έτσι είναι, σαν να «σκοτώνουμε» για δεύτερη φορά την ψυχούλα αυτού του κοριτσιού. Ναι, ξέρω τι θα μου πείτε. Αυτός είναι ο νόμος. Και σε μια ευνομούμενη Πολιτεία οι άνθρωποι σέβονται και ακολουθούν τους νόμους, δεν γίνονται κανίβαλοι.
Οταν όμως οι νόμοι δεν επιβάλλουν την πρέπουσα τιμωρία, όταν η ποινή καταντάει κοροϊδία, ακόμη περισσότερο προσβολή της μνήμης του νεκρού, τότε αποτελεί υποχρέωση του κράτους να τους αλλάζει. Να τους διαμορφώνει στο πλαίσιο του εγκλήματος. Ώστε να γνωρίζει ο επόμενος «επίδοξος γυναικοκτόνος» ότι δεν θα κάνει μια… περατζάδα ολίγων ετών από τη στενή, αλλά εκεί θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής του. Εκεί που του αξίζει.
Ακούμε διαρκώς την τελευταία διετία για τον περιβόητο νόμο Παρασκευόπουλου και τις πρωτοφανείς -στα επίπεδα σκανδάλου- ευνοϊκές οδούς που προσφέρει στους εγκληματίες. Απορώ, όχι μόνο με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που τον ψήφισε, αλλά και με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία εξακολουθεί να τον διατηρεί, ούσα δύο χρόνια στην εξουσία. Για ποιον λόγο υπάρχει το Κοινοβούλιο και το νομοθετικό του έργο, αν όχι για να διορθώνεις τρομερές στρεβλώσεις όπως η συγκεκριμένη; Για νόμους οι οποίοι δεν αποδίδουν δικαιοσύνη, αλλά ουσιαστικά προσφέρουν πεδίο διαφυγής σε έναν εγκληματία ο οποίος κυνικά σκότωσε, βεβήλωσε, κορόιδεψε και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι πώς θα γλιτώσει για να έχει ύστερα από λίγα χρόνια μια «δεύτερη ευκαιρία».
Αυτή την ευκαιρία που δεν θα έχει ποτέ η Καρολάιν. Η ψυχούλα της, όπως και κάθε ανθρώπου που χάθηκε τόσο άδικα, ζητάει δικαίωση. Ας το σκεφτεί αυτό το νομικό μας σύστημα όταν -σύντομα- θα έρθει η ώρα να στείλει τον φονιά στο «ταμείο».
