Βιασμοί, δολοφονίες, βιτριόλια που εκτοξεύονται ακόμη και προς ιερείς, ληστείες, απαγωγές, εκτελέσεις από επαγγελματίες δολοφόνους, όλα αυτά έχουν γίνει καθημερινό μας βίωμα.
- Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Ό,τι παλαιότερα βλέπαμε σε ταινίες, ακούγαμε μία φορά τον χρόνο και αν, τώρα το παρακολουθούμε καθημερινά. Κολυμπάμε μέσα στο έγκλημα, ζούμε ανάμεσα σε συμμορίες και κακοποιούς, εγκληματίες που αποφυλακίστηκαν γιατί «σωφρονίστηκαν», άλλους που συλλαμβάνονται επανειλημμένως αλλά αφήνονται ελεύθεροι, γιατί έτσι λέει ο νόμος, άλλους που δεν έχουν ακόμη συλληφθεί, άλλους που προστατεύονται από κυκλώματα και άλλους που βλέπουν όλη αυτή την ασυδοσία και λένε κι αυτοί «ας εγκληματήσω κι εγώ, αφού δεν τιμωρούμαι».
Έχουμε νομικές διαδικασίες που παίρνουν χρόνια μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη -αν αποδοθεί- και ποινές χάδια. Έχουμε ένα σύστημα δικαιοσύνης που θεωρεί ότι ο βιαστής θα σωφρονιστεί, ο στυγνός εγκληματίας θα σωφρονιστεί, ο παιδιόθεν εγκληματίας, ο έμπορος ναρκωτικών θα σωφρονιστεί. Πρόκειται περί φαντασιώσεων διαφόρων που πιστεύουν σε ουτοπικές κοινωνίες αγγελικά πλασμένες, όπου ο εγκληματίας-βάτραχος σωφρονίζεται, γιατί η δικαιοσύνη -πριγκιποπούλα τού έδωσε ένα φιλί.
Όλοι αυτοί, που ουσιαστικά δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να στηρίζουν το έγκλημα, νομίζουν ότι η Ευρώπη δεν προόδευσε στηριζόμενη στον ορθολογισμό, αλλά στον παραλογισμό.
Θεωρείται δικαιοσύνη ο δολοφόνος να λαμβάνει ποινή ισόβιων δεσμών, αλλά να μην εννοούμε ισόβια τα ισόβια, γιατί θεωρείται απάνθρωπο. Η αφαίρεση μιας ζωής έχει προφανώς κάτι το ανθρώπινο. Οπότε τα ισόβια μπορούν να είναι και 10 χρόνια, αλλά δεν θα πούμε 10 χρόνια στο δικαστήριο, αλλά ισόβια. Αυτό είναι πολύ λογικό και προοδευτικό.
Αλλάξαμε το νόημα των λέξεων για να χωρά η παράνοια όσων έχουν αναγάγει την ανοησία σε modus operandi, την εφαρμογή της κάθε ουτοπίας σε αυτοσκοπό και τα ανθρώπινα δικαιώματα πεδίο κοινωνικού πειραματισμού.
Κοινώς δικαιοσύνη στις μέρες μας είναι να μην υπάρχει δικαιοσύνη. Κι αν το πεις αυτό, είσαι φασίστας, συντηρητικός και ρατσιστής. Ενώ όποιος θεωρεί δικαιοσύνη να προστατεύονται ανθρώπινα δικαιώματα ανθρώπων που εγκληματούν, αντί αυτών που δεν εγκληματούν, είναι προοδευτικός με φωτοστέφανο. Εκεί καταντήσαμε.
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
