Αφού το ΚΚΕ υπερασπίζεται χώρα που δεν υπάρχει πια (την ΕΣΣΔ), ας γίνει κι ένα κόμμα υπέρ της καταποντισμένης νήσου…
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Αυτό κι αν είναι βαρύ κάρμα και ξεχρέωμα θεόμαυρης κατάρας: Στον καύσωνα να τρέχεις μέχρι τον Περισσό, στο «Σπίτι του Λαού» (εκεί βρίσκονται οι πολυτελείς εγκαταστάσεις της κομματικής νομενκλατούρας), για να παρακολουθήσεις συνέδριο του ΚΚΕ και ν’ αγοράσεις λιανική το φιδέλαιο που πουλάνε χονδρική οι κομμουνιστές!
Στο συνέδριο ο Κουτσούμπας και άλλοι όμοιοί του θα αναλύσουν πώς θα σε σώσουν εφαρμόζοντας συνταγές που απέτυχαν, οδηγώντας περίπου τον μισό πληθυσμό του πλανήτη στην ένδεια και τη σκλαβιά και εκατοντάδες εκατομμύρια στον θάνατο! Ουσιαστικά είναι σαν να προσπαθείς να πείσεις κάποιους αφελείς ότι μια χαλασμένη τηλεόραση (που έστειλε τον προηγούμενο ιδιοκτήτη της στον θάνατο ένεκα ηλεκτροπληξίας) έχει την καλύτερη εικόνα απ’ όλες, αρκεί εσύ να την… ανοίξεις σωστά.
Γι’ αυτό αξίζει να υπενθυμιστεί τι έλεγε Λεωνίδας Κύρκος (1924-2011) σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην «Καθημερινή» (3/12/2006), όταν είχε πει την αλήθεια για διάφορα «ιστορικά» στελέχη του ΚΚΕ, τα οποία στις μέρες μας παρουσιάζονται σαν ημιθεϊκές μορφές από το κόμμα της Ατλαντίδας: «Ήμουν ένα στελεχάκι της βάσης που δεν μετείχε στις πολιτικές διεργασίες. Δεν είχε την πληροφόρηση, αλλά δεν είχε και το κουράγιο να δει κατάματα τους ανθρώπους, οι οποίοι στα μάτια του παρουσιάζονταν γιγάντιοι. Και είδα ότι όλοι αυτοί, ας μην τους πω όλους, ήταν περιτώμ…, περιτρίμματα!
»Με πιάνει τρόμος άμα σκεφτώ ότι, παραδείγματος χάριν, εάν νικούσε τότε η επανάστασή μας, θα είχαμε πρωθυπουργό τον Μάρκο (σ.σ.: Βαφειάδης), έναν γελοίο άνθρωπο, τον είδα από κοντά και κατάλαβα τι γελοίος ήταν. Θα είχαμε υπουργό Οικονομικών τον Μπαρτζιώτα, θα είχαμε υπουργό Παιδείας, παραδείγματος χάριν, τον Στρίγκο, θα είχαμε υπουργό Εσωτερικών τον άλλον τον ανεκδιήγητο άνθρωπο, που ήρθε από την Κρήτη, τον Βλαντά, ο οποίος ήταν για την εποχή εκείνη ένας ήρωας για τη νεολαία. Ηταν γραμματέας της νεολαίας. Ανθρωποι γελοίοι! Χωρίς καμιά παιδεία για να παίξουν έναν ουσιαστικό ρόλο. Σαν αυτόν που φιλοδοξούσαν να παίξουν. Κι όμως εκείνη την εποχή, σας επαναλαμβάνω, τους έβλεπα τους ανθρώπους αυτούς σαν γίγαντες».
Βενσερέμος, σύντροφοι!
