Στην 47η επέτειο Αποκατάστασης της Δημοκρατίας η αρχική πρόταση παρασημοφόρησης από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας ατόμου που δραστηριοποιείται στην παροχή συνδρομής σε πρόσφυγες και μετανάστες ακυρώθηκε μετά τη δημοσιοποίηση του θέματος από βουλευτή της Ν.Δ., που με τη σειρά της προκάλεσε την επέμβαση του υπουργού Εξωτερικών.
- Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφάλα*
Αν προς στιγμήν αγνοήσουμε τη σύγχυση των ελίτ που αδυνατούν να κατανοήσουν τη διαφορά μεταξύ κράτους και ΜΚΟ, η παρασημοφόρηση αποσκοπούσε στην προβολή των κυρίαρχων ιδεολογικών θέσεων της εξουσίας στην Ελλάδα, που δεν είναι άλλες από τον επαγγελματικό αντιρατσισμό και ανθρωπισμό.
Παραγνωρίζοντας επίσης ότι η εξουσία δεν είναι ανθρωπιστική από τη φύση της, η έμμεση και άμεση προβολή του αντιρατσιστικού χαρακτήρα της εξουσίας είναι υποκριτική, επειδή ο μόνος ρατσισμός που υφίσταται η ανθρωπότητα εδώ και αιώνες είναι ο ρατσισμός των ελίτ απέναντι στους «άλλους» που δεν ανήκουν στην τάξη τους.
Ο φυλετικός ρατσισμός είναι ασυμβίβαστος με την ανθρώπινη φύση, επειδή διαφορετικά θα ήταν ανύπαρκτη η συνεχής φυλετική όσμωση για εκατομμύρια χρόνια μέσω της διαρκούς μετακίνησης σε στεριά και θάλασσα.
Ο ανύπαρκτος φυλετικός ρατσισμός είναι κατασκεύασμα των ελίτ και της εξουσίας, που όχι μόνο τους αποφέρει οικονομικά οφέλη, αλλά η κατασκευή του αποσκοπεί στη διαιώνιση και τη συνεχή καλλιέργεια της «ανισότητας και της υπεροχής» μέσω της στρεβλής ερμηνείας των ελιτίστικων επιστημονικών θεωριών (νεοδαρβινισμός), με στόχο τη μαζική οικονομική εκμετάλλευση των πληθυσμών που ελέγχουν.
Οι φυλετικές ρατσιστικές θεωρίες δεν είναι προνόμιο των ναζιστών ή του νεοφιλελευθερισμού και της «Δεξιάς», αλλά όλων των πολιτικών θεωριών και κινημάτων συμπεριλαμβανομένης και της «Αριστεράς», η οποία από την εποχή του Μαρξ έχει πέσει σε μία καλοστημένη παγίδα των ελίτ, χωρίς έως σήμερα να το έχει αντιληφθεί. Πράγματι, αντίθετα από την επικρατούσα άποψη, ο Μαρξ δέχεται τη γενετική υπεροχή των ελίτ, επειδή πιστεύει ότι οι άνθρωποι γεννιούνται ως «μη ίσοι και διαφορετικοί όσο αφορά τις ικανότητες και τη συγκρότησή τους» (K. Marx, «Critique of the Gotha Programme», Part I, Moscow: Progress Publishers, 1970; originally published 1875, pp. 13–30).
Η ανισότητα μεταξύ των ανθρώπων και η υπεροχή των ελίτ στον Μαρξ εμφανίζεται μέσα από τις αρχές «τα δικαιώματα αυτών που παράγουν είναι ανάλογα της παραγωγής» και «από τον καθένα ανάλογα με τις δυνάμεις του και τις ανάγκες του» (Critique, 2016, C. Georgiou Vol. 44, Nos. 1–2, 129–160). Επίσης η Αριστερά, εκτός της αποδοχής της κληρονομικής ευγονικής των ελίτ από τον Μαρξ, την οποίαν κατανόησαν και ανέλυσαν έως σήμερα μόνο ο Αντώνιο Γκράμσι και ο Κορνήλιος Καστοριάδης, αδυνατεί να αντιληφθεί ότι η γονιδιοκεντρική ντετερμινιστική βιολογία που έχει αποδεχτεί και που ανάγει το DNA σε ρυθμιστή γενετικών χαρακτηριστικών αποτελεί το κυρίαρχο ιδεολογικό-πολιτικό εργαλείο των ελίτ. Συνεπώς, η παρουσία της Αριστεράς στο Προεδρικό Μέγαρο αναδεικνύει σημειολογικά τη συμπόρευσή της με τον νεοφιλελευθερισμό στο θέμα της αποδοχής των γονιδιακών ανισοτήτων και της υπεροχής των ελίτ.
«Δεν έχω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες. Αυτό είναι αντίθετο με την ανθρώπινη φύση» δήλωσε ο κ. Μητσοτάκης το 2017 στη Θεσσαλονίκη.
Η Αριστερά απέτυχε λοιπόν να παρουσιάσει στις μάζες τον τρόπο με τον οποίον τις «βλέπουν» και τις αντιμετωπίζουν οι ελίτ, δηλαδή, ως «γενετικά κατώτερες οντότητες και άθλιες μορφές χαμηλής ζωής» και συνεπώς ουσιαστικά η Αριστερά δεν τοποθετείται εχθρικά απέναντι στις ελίτ, αλλά μόνο επικριτικά. Αυτός είναι και ο λόγος που τα εξυπνότερα και δυναμικότερα στελέχη της Αριστεράς επανδρώνουν τις δομές της εξουσίας και των ελίτ.
Ταυτόχρονα οι γόνοι των σημαντικότερων εκπροσώπων των ελίτ, υποβοηθούμενοι από τις δομές του κοινοβουλευτισμού που οι ίδιοι κατασκεύασαν, εκλέγονται αντιπρόσωποι του λαού. Παραγνωρίζοντας τον ρατσισμό των ελίτ και επικεντρωμένη μόνο στις οικονομικές ανισότητες και στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η Αριστερά, μέσα από μια γενικευμένη θεωρία που «αγκαλιάζει όλα τα άτομα με μια επιστημονικά καθορισμένη και άνευ όρων ισότητα», ουσιαστικά δικαιολογεί και αποδέχεται την ευγονική ρατσιστική ιδεολογία των ελίτ απέναντι στην κοινωνία.
Σήμερα ο νεοφιλελευθερισμός και ο ευγονικός ρατσισμός των ελίτ μπορεί να επιβιώσουν μόνο μέσα από τον ψευδοφυλετικό ρατσισμό, τον ψευδοανθρωπισμό και τη «φιλανθρωπία» και κυρίως μέσω της κοινωνικής μηχανικής και της στρέβλωσης της επιστήμης. Αυτό που έχουν επιτύχει οι ελίτ είναι η απόλυτη οικονομική εκμετάλλευση του πληθυσμού, αφενός μέσω της εργαλειοποίησης της Αριστεράς και της μαζικής αδρανοποίησης της νοητικής λειτουργίας της κοινωνίας με την παροχή χαμηλής παιδείας και αισθητικής, και αφετέρου μέσω της υποτιθέμενης μάχης με τους φανταστικούς «εχθρούς της δημοκρατίας», όπως ο ανύπαρκτος φυλετικός ρατσισμός.
*Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
