Σκοπός εκείνων που έφτειασαν το νέο κράτος ήταν να ξαναπιάσει ο Ρωμηός τη διοίκηση του κράτους του που είχε πρωτεύουσα την Πόλη και να ξανακαθίσει Ελληνας βασιλιάς στον θρόνο των Παλαιολόγων.
- Από τον Γιάννη Χ. Κουριαννίδη*
Μα οι περιστάσες, η σχετική αδυναμία των αρχηγών και οι μεγάλοι της γης έτσι το θέλησαν και αντί να γίνει, σύμφωνα με τη θέληση του λαού, το κράτος της μεγάλης ιδέας, έγινε ένα μικρό ελληνικό κράτος στο μέρος που είχε ανθίσει η αρχαία Ελλάδα. Το ελληνικό όνειρο ίσως να περιορίστηκε προπάντων από την ευρωπαϊκή αντίληψη την ξεπαρμένη τότε από μια νεογέννητη φωτοβολή του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού».
Ο Ιων Δραγούμης στο έργο του «Ελληνικός Πολιτισμός» αποτυπώνει εμφατικά τον σκοπό της εθνικής Επανάστασης των Ελλήνων το 1821, δηλαδή να φτιάξουν και πάλι ένα κράτος αυτοκρατορικό που θα συμπεριλάμβανε όλο το Γένος των Ελλήνων, τη Ρωμιοσύνη. Και είναι χρήσιμο να θυμόμαστε, 200 χρόνια μετά την εθνεγερσία του ᾽21, τη διαφορά μεταξύ κράτους και έθνους, μεταξύ δηλαδή Ελλάδας και Ελληνισμού, όπως ακριβώς τα διέκρινε και το επεσήμανε συχνά στα έργα του ο μεγάλος Ελληνας διανοητής.
Το σημερινό ελληνικό κράτος, παρότι μεγάλωσε κατά πολύ εδαφικά, δεν έχει και πολλά να «ζηλέψει» από εκείνο το υποτελές κρατίδιο των πρώτων μετεπαναστατικών χρόνων. Ο,τι βυσσοδομούσε εκείνη την εποχή μέσα στα σαλόνια της αστικής τάξης ενάντια στην εθνική μας κληρονομιά σήμερα μπαίνει σε κάθε ελληνικό σπιτικό, ακόμη και στην πιο απομακρυσμένη γωνιά της ελλαδικής επικράτειας, μέσω της τηλεόρασης και του διαδικτύου.
Και σήμερα ακόμα συνεχίζεται η προσπάθεια αποξένωσης του Ελληνισμού από τις ρίζες της πολιτισμικής του ταυτότητας, που τείνει να καταστρέψει ό,τι έχει απομείνει ζωντανό στην ψυχή του λαού μας και που πολεμείται ανελέητα από εκσυγχρονιστές που θέλουν να μας «ξεβλαχέψουν» και να μας «εξευρωπαΐσουν».
Μία επίπλαστη «ελληνικότητα» κυριαρχεί παντού, λες και αρκεί να φοράς απλά το εθνόσημο σε μια αθλητική φανέλα, να λέγεσαι Θεμιστοκλής ή Αλέξανδρος, να χρησιμοποιείς δυο τρεις «ελληνικούρες», για να αποκαλείσαι Ελληνας.
Όπως με την «α λά Λουί Βιτόν» εμφάνιση της κυρίας Αγγελοπούλου με «παραδοσιακή» αμφίεση που παρέπεμπε σε αυτή των γυναικών του 1821. Ίσως της είπε κάποιος ότι ο μεγάλος μόδιστρος είχε γεννηθεί σαν σήμερα, στις 4 Αυγούστου του 1821, και είπε να τιμήσει τους ήρωές μας στο πρόσωπό του!
Η προσπάθεια της αποξένωσης των Ελλήνων από την παράδοση και τον τρόπο ζωής τους, από το πνεύμα του ελληνικού κοινοτισμού και των ηθών τους, είναι μια επίπονη και επίμονη προσπάθεια που υλοποιείται συστηματικά εδώ και 200 χρόνια με ελάχιστα μικρά ελπιδοφόρα διαλείμματα, όπως αυτό της 4ης Αυγούστου του 1936, όταν ο Ιωάννης Μεταξάς επιχείρησε μία ανακοπή της.
Σήμερα όλα δείχνουν ότι η Επανάσταση του 1821 έμεινε ημιτελής, διότι τα προτάγματά της, εδαφικά και πνευματικά, αφενός μεν δεν ολοκληρώθηκαν, αφετέρου δε δείχνουν να εξαλείφονται από την εθνική μας μνήμη.
Ο ΄Ίων Δραγούμης, 107 χρόνια πριν, έξι χρόνια πριν την άνανδρη δολοφονία του, με το έργο του «Ελληνικός Πολιτισμός», υπενθύμισε στους συμπατριώτες του το χρέος τους για την ανολοκλήρωτη εκείνη επανάσταση. Σήμερα όλα δείχνουν ότι έχουμε ανάγκη από ακόμη ένα σάλπισμα που θα μας βγάλει από τον λήθαργο του ωχαδερφισμού και της σήψης στην οποία εγκαταβιοί η ελληνική κοινωνία. Ενα σάλπισμα που θα ξυπνήσει… όσους είναι ακόμα ζωντανοί…
*Δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης, «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική», [email protected]
