Πού ήταν άραγε εις την πύρινη λαίλαπα, η οποία απείλησε ανθρώπινες ζωές και κατοικίες, οι χρυσοπληρωμένες μη κυβερνητικές οργανώσεις της βιομηχανίας των αλληλέγγυων, οι οποίες περιθάλπουν, αντί τριάκοντα αργυρίων εκ του συγκεκριμένου υπερεθνικού χρηματοδότη τους, αποκλειστικά τους πολύφερνους «επενδυτές αλλοδαπούς μετανάστες»;
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά
Πού είναι οι πολιτικοί, οι οποίοι διαπλέκονται αδιαφανώς με αυτές τις οργανώσεις και σπεύδουν να υπερθεματίσουν υπέρ των στιφών των αλλοδαπών διά την επίλυση του δημογραφικού, επιδαψιλεύοντας υποκριτικά εις το όραμα του δήθεν ανθρωπισμού, συνεπικουρώντας τοιουτοτρόπως προς τον εποικισμό της πατρίδα μας, προς εξυπηρέτηση αλλότριων πολιτικών συμφερόντων;
Πού ήταν όλοι αυτοί οι εκ του ασφαλούς υποκριτικά αλληλέγγυοι και δήθεν ευαισθητοποιημένοι διά τον ανθρώπινο πόνο να προασπίσουν τους Ελληνες που δοκιμάζονται εν τη κυριολεξία, γιατί τέτοια διακριτική ρατσιστική μεταχείριση εις βάρος των Ελλήνων; Ποιος αυτήν τη στιγμή τούς περιθάλπει -την τρίτη ηλικία, νεογέννητα παιδιά τα οποία είναι εις τους δρόμους-, ενδιαφέρθηκε καμία τέτοια οργάνωση, γιατί άραγε; Tι εξυπηρετούν οι εν λόγω δούρειοι ίπποι; Tο γε νυν έχον, επικρατεί στεντορείως δημόσια σιωπή ιδίως εκ των κατ’ επάγγελμα και καθ’ υπόδειξιν επαναστατών της Αριστεράς, οι οποίοι προβαίνουν σε κινητοποιήσεις δήθεν για τα δικαιώματα των αλλοδαπών και τώρα τηρούν αιδήμονα σιωπή, διότι οι Ελληνες εις την πατρίδα τους δεν έχουν δικαιώματα. Οσονούπω θα ζήσουμε εις το εγγύς μέλλον τις, νομοτελειακώς δρομολογούμενες εξελίξεις, ήτοι τον διωγμό των Ελλήνων. Οιμωγές και θρήνοι αποτελούν το ανυπέρβλητο μέγεθος της οδύνης διά την οποίαν η Ελλάς άκουσα έχει περιέλθει, εξαιτίας και συνεπεία της πύρινης λαίλαπας, εις ένα πνιγηρό αδιέξοδο, καθότι κατακάηκαν η Εύβοια, η Ηλεία, η Βαρυμπόμπη και άλλες περιοχές.
Ο ανείπωτος πόνος των κατοίκων φαντάζει απαρηγόρητος, καθότι πλέον ο Ελληνας διώκεται εμμέσως ή αμέσως εκ των πατρώας γης του, αφενός με την εκλεκτή μεταχείριση των στιφών των μεταναστών (πλήρεις επιδοτήσεις, περίθαλψη, μετακίνηση και εγκατάσταση, καθώς και μη άσκηση ψυχρού πολέμου περί καταναγκαστικού εμβολιασμού) και εξ ετέρου από τους πολιτικούς δωσιλόγους, οι οποίοι υλοποιούν πάση δυνάμει και θυσία τον άνωθεν προγραμματισμό των ιθυνόντων των δομών της παγκοσμιοποίησης, εις τις τάξεις της οποίας ομνύουν υποτελώς πίστη και ευθυγραμμίζονται απαρεγκλίτως προς τις εντολές τους.
Μετά την άφατη τραγωδία εις το Μάτι επαναλήφθηκε η ίδια η κατάσταση με ένα κράτος σε ρόλο θεατή, με τους δοτούς θεσμούς να μη δύνανται να αντιμετωπίσουν την κατάσταση με στιβαρότητα, ενώ ορισμένα ακατονόμαστα υποκείμενα ειρωνεύονταν τον κόσμο δήθεν διά τη χρήση μάσκας. Είναι πρόδηλο ότι το έθνος, η παράδοσή μας και η ιστορία μας δεν έχουν ουδεμία σχέση με το παρακμιακό, παρασιτικό και ετεροκίνητο κράτος, το οποίο ανεξαρτήτως, κατ’ επίφαση ιδεολογικού χρώματος, στελεχώνεται από πολιτικά ανδρείκελα, έξωθεν υποκινούμενα, τα οποία απλώς εκτελούν τα γενοκτόνα και ανθελληνικά σχέδιά τους εις βάρος του Ελληνισμού.
Ωσαύτως, ουδείς ανέλαβε την ευθύνη, οι πολιτικοί συλλήβδην ψέλλισαν νηπιωδώς το αφήγημα της ασύμμετρης απειλής, σύστοιχο του αφηγήματος της προπαγανδιστικής οικουμενικής πανδημίας των στρατευμένων ακαδημαϊκών, διά να πείσουν την καταρρακωμένη υδαρή και αδαή δι’ αυτούς ημέτερη κοινωνική μάζα, πόρρω απέχουσα από την απάνθρωπη θεσμική ελίτ. Η πολιτική ερμηνεία άνευ της συνδυαστικής επισκόπησης καθίσταται θολή και κόλουρη.
