Δεν εκτιμώ το πολιτικό έργο του μακαρίτη Ανδρέα Παπανδρέου. Ιδεολογικά ανήκαμε σε άλλες παρατάξεις και με ενόχλησε όχι τόσο το καταστροφικό σοσιαλιστικό πρόγραμμα που υλοποίησε με ατελείωτους δανεισμούς και έθεσε σε κίνδυνο το μέλλον των επόμενων γενεών, αλλά οι αριστερόστροφες, αντιπαραδοσιακές κοινωνικές αλλαγές που έφερε και στιγμάτισε, ανεπανόρθωτα σχεδόν, την κοινωνία μας.
- Από τον δρα Απόστολο Κρητικόπουλο*
Βέβαια, όπως κάθε πολιτικός ηγέτης, δεν μπορεί να κριθεί με δυαδική λογική «άσπρου – μαύρου». Είχε και λίγες στιγμές στην πολιτική του πορεία οι οποίες με έβρισκαν σύμφωνο. Έτσι λοιπόν θυμάμαι την ιδιαίτερη κόντρα που είχε με τον κομμουνιστή δημοσιογράφο της εφημερίδας «Ο Ριζοσπάστης» Νίκο Μπογιόπουλο, ο οποίος είχε κάνει δημόσια ερώτηση σε συνέντευξη Τύπου στον Παπανδρέου και εκείνος ενοχλημένος απάντησε αμυνόμενος με τον τρόπο του.
Δεν έχει σημασία η ερώτηση του Μπογιόπουλου και η απάντηση του τότε πρωθυπουργού. Σημασία για εμένα είχε ότι η ερώτηση δεν ήταν προεγκεκριμένη, δεν ήταν υποβολιμαία, δεν ήταν στημένη. Η ερώτηση είχε αιφνιδιάσει τον πρωθυπουργό. Τι σημαίνει αυτό; Ότι τότε λειτουργούσε σωστά η δημοκρατία μας, παρόλο που το ΠΑΣΟΚ ήταν παντοδύναμο.
Σε αντίθεση με το σήμερα. Δυστυχώς στη σύγχρονη Ελλάδα είναι πλέον έθιμο τα τελευταία χρόνια οι ερωτήσεις που γίνονται στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, εκεί όπου ο πρωθυπουργός εθιμικά απαντά σε δεκάδες θέματα που του θέτουν διάφοροι δημοσιογράφοι, να είναι στημένες, και προεγκεκριμένες. Αν δεν έχει πρόσβαση κάποιος δημοσιογράφος στο επιτελείο του Μαξίμου και δεν δώσει εκ των προτέρων την ερώτησή του, ώστε να είναι προετοιμασμένος ο πρόεδρος της κυβέρνησης, τότε πολύ απλά δεν επιλέγεται ποτέ την κρίσιμη ώρα της δημόσιας συνέντευξης ώστε να επιτελέσει το καθήκον του ως ρεπόρτερ.
Πώς είναι δυνατόν πριν από 30 χρόνια να είχαμε ποιοτικότερη δημοκρατία από σήμερα; Γιατί τότε η τέταρτη εξουσία, ο Τύπος και τα ΜΜΕ -τα οποία προστατεύονται από το Σύνταγμα της χώρας μας αφού αναγνωρίζεται ο ελεγκτικός τους άτυπος ρόλος προς τις υπόλοιπες τρεις εξουσίες (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική)- λειτουργούσαν ανεμπόδιστα και είχαν ελεύθερη πρόσβαση για ερωτήσεις στον επικεφαλής της κυβέρνησης; Η απάντηση είναι απλή.
Οι σημερινοί ηγέτες μας και τα επιτελεία τους δεν έχουν αυτοπεποίθηση. Έχουν διαποτιστεί από το μικρόβιο του μικροχειρισμού των πάντων και την ανησυχία σύγκρουσης με το αναπάντεχο. Δεν είναι δυνατόν να είσαι ηγέτης μιας χώρας του ελεύθερου κόσμου και να εμποδίζεις ανερυθρίαστα τα ΜΜΕ να επιτελέσουν το λειτούργημά τους.
*Διδάκτωρ Πληροφορικής (twitter: @kritikopoulos)
