Kατά τη θητεία μου στη 2α Μοίρα Αλεξιπτωτιστών στα τέλη του 20ού αιώνα κληθήκαμε να δηλώσουμε ως κληρωτοί καταδρομείς αν επιθυμούμε να συμμετάσχουμε στην ειρηνευτική αποστολή της Ελλάδος τότε, στο Κόσοβο.
- Από τον δρα Απόστολο Κρητικόπουλο*
Αναρωτήθηκα τότε, παρόλο που ήμουν ιδιαίτερα νεαρός, για ποιον λόγο να μην έστελνε η Μοίρα ολόκληρο Λόχο στο κοντινό Κόσοβο, ώστε να αποκτήσουμε εμπειρία σε εμπόλεμη περιοχή. Αρκετοί συνάδελφοι δηλώσαν επιθυμία να συμμετάσχουν, και τελικά επιλέχθηκε μόνο ένας, δεν γνωρίζω με ποια κριτήρια. Ο Γιάννης Μ. από τη Θήβα ήταν παλικάρι, τον θυμάμαι καλά, ήταν ιδιαίτερα περήφανος που θα συμμετείχε στη στρατιωτική αποστολή.
Αρκετούς μήνες που τον είδα μετά και μου εξιστόρησε την εμπειρία του ήταν σαφώς αλλαγμένος. Πολλές σκοπιές, μου είπε, η αποστολή ήταν πάντα σε ετοιμότητα και με το δάχτυλο στη σκανδάλη σε μια εχθρική περιοχή. Δεν υπήρχε κάποια εμπλοκή, μόνο αδιάκοπη ένταση. Παρ’ όλα αυτά, αποκόμισε μια σημαντική εμπειρία ως στρατιώτης που εμείς οι υπόλοιποι δεν είχαμε. Θεωρώ ότι τον διαμόρφωσε και ως άνθρωπο, παρόλο που ήδη ήταν επιβλητικά σκληροτράχηλος.
Αυτή την ιστορία τη θυμήθηκα με την έντονη αντίδραση της Αριστεράς (και συγκεκριμένα του ΣΥΡΙΖΑ) απέναντι στη «ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής» που συμφωνήθηκε με τη Γαλλία στο πλαίσιο της σύσφιξης των στρατιωτικών μας σχέσεων ως έθνη, που πέτυχε η κυβέρνηση της Ν.Δ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώντας «μιλιταριστική» τη συγκεκριμένη ρήτρα, αναρωτιέται δημόσια για τον λόγο που ένας Ελληνας στρατιώτης πρέπει να πολεμήσει για τα συμφέροντα της Γαλλίας. Να πληροφορήσω τον ΣΥΡΙΖΑ ότι η Ελλάδα ως μέλος του ΝΑΤΟ έχει ήδη συμφωνήσει σε τέτοιου είδους συμμαχίες. Βέβαια, εκ του αποτελέσματος, πάντα η χώρα μας απέφευγε να συμμετάσχει ενεργά σε νατοϊκές αποστολές, πάντα είχε μια αριστερόστροφη «αντιμιλιταριστική» διάθεση. Η διμερής συμφωνία όμως με τη Γαλλία θέτει τις στρατιωτικές υποχρεώσεις μας σε πιο αυστηρό πλαίσιο, και πολύ καλά κάνει.
Είναι δυνατόν να έχουμε Στρατό που αποτελεί την προστασία μας απέναντι σε οποιονδήποτε επικυρίαρχο (κυρίως εξ Ανατολών), και να αγωνιούμε μη τυχόν και λάβει μέρος σε πραγματική πολεμική επιχείρηση; Σας φαίνεται φυσιολογικό να έχουμε μόνιμα στελέχη στις Ενοπλες Δυνάμεις που να ανησυχούν μη τυχόν και λάβουν μέρος σε στρατιωτικές επιχειρήσεις; Φοβόμαστε ως ένα έθνος μπαρουτοκαπνισμένο και με εμπειρία χιλιετιών σε μάχες να προτάξουμε τα στήθη μας για να υπερασπιστούμε τον σύμμαχό μας και σύντροφό μας στο πεδίο της σύρραξης;
Δεν φοβόμαστε καμία ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής, και είμαστε έτοιμοι να την τιμήσουμε όποτε χρειαστεί.
*Διδάκτωρ Πληροφορικής (twitter: @kritikopoulos)
