Αν στις ΗΠΑ κάποιος επιχειρούσε στη διάρκεια καταδίωξης να «εμβολίσει» αστυνομικό με μοτοσικλέτα, θα τον είχαν κάνει κόσκινο
Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Από ‘δω κι από ‘κει, κάποιοι επιμόνως προσπαθούν να κατασκευάσουν την εκδοχή ενός Ελληνα… Τζορτζ Φλόιντ, του Αφροαμερικανού «μάρτυρα» που έχασε τη ζωή του από τη σαδιστική κακομεταχείριση ενός ασυνείδητου Αμερικανού αστυνομικού, ο οποίος έκανε κατάχρηση βίας, χωρίς το θύμα να προβάλει αντίσταση. Αυτό πυροδότησε ένα κίνημα εξέγερσης των μαύρων σε πολλές αμερικανικές πολιτείες, που με τη σειρά του κατέληξε σε ασκήσεις ομαδικής βίας, τρομοκρατία των δρόμων και καταστροφές ξένης περιουσίας. Ορισμένοι, λοιπόν, θα ήθελαν να συμβεί το ίδιο και στη χώρα μας.
Όμως, όσα συνέβησαν προχθές στο Πέραμα δεν έχουν καμία σχέση με την Αμερική και τον Φλόιντ. Αστυνομική βία υπήρξε, αλλά σε συνθήκες αυτοάμυνας, απέναντι σε μία απειλή, το μέγεθος της οποίας εκείνη την ώρα δεν ήταν δυνατόν να εκτιμηθεί. Δεν μπορούσαν να ξέρουν οι Ελληνες αστυνομικοί αν στο αυτοκίνητο που καταδίωκαν ήταν ένα κλεφτρόνι ή ένας τρομοκράτης με καλάσνικοφ και χειροβομβίδες. Γι’ αυτό έκριναν σκόπιμο να τον σταματήσουν με χρήση πραγματικών πυρών.
Αντίστοιχα, αν στις Ηνωμένες Πολιτείες κάποιος επιχειρούσε στη διάρκεια καταδίωξης να «εμβολίσει» αστυνομικό με μοτοσικλέτα, απλά θα είχε… εξαερωθεί. Θα τον είχαν κάνει κόσκινο. Χωρίς να ρωτήσουν αν είναι άσπρος, μαύρος, Ινδιάνος, γκέι, διεμφυλικός ανήλικος ή ηλικιωμένος.
Σε οποιοδήποτε άλλο ευνομούμενο κράτος, επίσης, η αστυνομία θα είχε κάνει αυτό που έκαναν οι δικοί μας, χωρίς να φτάσουν οι αμυνόμενοι αστυνομικοί στον εισαγγελέα. Οι φωτογραφίες και μόνο από το σκαρφαλωμένο αυτοκίνητο πάνω στις μηχανές της ΔΙΑΣ θα ήταν πειστήριο για τη δολοφονική πρόθεση του καταδιωκόμενου. Το πολύ πολύ να είχε διεξαχθεί εσωτερική έρευνα για να διαπιστωθεί αν η βία που ασκήθηκε ήταν δυσανάλογη ως προς το μέγεθος της απειλής. Και δεν θα κατέληγε πουθενά, γιατί -ξαναλέω- το μέγεθος της απειλής σε τέτοιες περιπτώσεις, που δεν ξέρεις ποιον έχεις απέναντι, είναι κάτι υποκειμενικό. Η δουλειά του αστυνομικού είναι να σταματήσει αυτόν που εξελίσσεται σε δημόσιο κίνδυνο. Τα μέσα και ο τρόπος βεβαίως κρίνονται.
Ωστόσο, κάποιος που επιχειρεί να γκρεμίσει με ένα αυτοκίνητο τις μηχανές της ΔΙΑΣ, μαζί με τους αναβάτες τους, φανταστείτε τι θα μπορούσε να κάνει σε ένα σπίτι πολιτών, οι οποίοι για κακή τους τύχη δεν θα…υποδύονταν ότι κοιμούνται, όπως είχε συστήσει ένας αλήστου μνήμης υπουργός Δημόσιας Τάξης του ΣΥΡΙΖΑ.
Ας γίνει, λοιπόν, έρευνα για να διαπιστωθεί αν οι αστυνομικοί, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου που είδαν τη ζωή τους να κινδυνεύει, μπορούσαν να είχαν αντιδράσει αλλιώς. Καλοδεχούμενη. Ας γίνει και μία έρευνα, όμως, και για το τι εντολές ακριβώς τους έδινε το κέντρο. Γιατί, αν τους έλεγε «Σταματήστε την καταδίωξη, επειδή κινδυνεύει η σωματική ακεραιότητα (και) των υπόπτων», φοβούμαι ότι ο εισαγγελέας θα έχει διπλή δουλειά. Εκτός και αν με κάποιον παράξενο τρόπο είχε μαντέψει το κέντρο ότι μέσα στο αυτοκίνητο ήταν κάτι παραβατικοί πιτσιρικάδες και όχι σκληροί ποινικοί ή τρομοκράτες. Οπότε πάω πάσο, αλλά θα ήθελα να μάθω πώς προέκυψε η…μαντεψιά.
Συγκοινωνούντα δοχεία το κέντρο με καταυλισμό Ρομά; Ολα παίζουν στην Ελλάδα της «διαφορετικότητας» και του παραλόγου. Όμως, ξέρετε ποιο είναι το αποτέλεσμα όλων αυτών των οξύμωρων; Οι Ελληνες αστυνομικοί θα φοβούνται να κάνουν τη δουλειά τους για να μη βρουν τον μπελά τους. Μεθαύριο θα βλέπουν τον επόμενο… σαμουράι να κυνηγάει πολίτες με το σπαθί και θα διστάζουν να τον πυροβολήσουν γιατί δεν έδωσε εντολή το κέντρο, που νόμιζε ότι απλώς ξεκίνησε το Τριώδιο…
