Στα 55 του «έφυγε» ο Γιώργος Γεννηματάς. Λίγο προτού κλείσει τα 57 «έφυγε» η κόρη του, η Φώφη Γεννηματά. Είναι από τις στιγμές που το μυαλό κολλάει και, πραγματικά, δυσκολεύεται να μεταφέρει στο χέρι κάθε εντολή για να γράψει έστω και μία λέξη. Είναι από τις στιγμές που αρνείσαι και στις σκέψεις σου τριγυρνάει διαρκώς ένα «γιατί».
- Από τον Βασίλη Βέργη
Γνωρίζω από πρώτο χέρι τι θα πει να τσακίζει ο καρκίνος την οικογένειά σου. Τρεις ανθρώπους έχω στερηθεί, τον πατέρα μου πρώτο, στα 56 του επίσης. Έχω το θλιβερό προνόμιο να μπορώ να καταλάβω την οικογένεια της Φώφης Γεννηματά, τα παιδιά της. Αυτό το απέραντο κενό που πλημμυρίζει την ψυχή, γνωρίζοντας ότι δεν θα ξαναδείς τον άνθρωπο που λάτρευες. Και μια απάντηση που δεν θα πάρεις ποτέ στο ερώτημα: «Γιατί να φεύγει έτσι ένας νέος άνθρωπος;»
Η οικογένεια Γεννηματά έχει γράψει ιστορία στα πολιτικά δρώμενα της χώρας. Ο Γιώργος υπήρξε, κατά την ταπεινή άποψή μου, ο σπουδαιότερος πολιτικός της γενιάς που το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου έφερε στη ζωή των Ελλήνων.
Ντόμπρος, έντιμος, εργασιομανής, πολεμιστής των ιδεών και αξιών του. Συνέδεσε το όνομά του με ένα από τα σημαντικότερα έργα-κληροδοτήματα για την ελληνική κοινωνία. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας υπήρξε έργο Γιώργου Γεννηματά. Και άσχετα αν στην πορεία οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν δεν το σεβάστηκαν όσο έπρεπε, το ΕΣΥ συνεχίζει και αποτελεί τον θεματοφύλακα της υγείας του Ελληνα πολίτη. Αυτό φάνηκε περίτρανα στον γολγοθά της πανδημίας, όταν οι γιατροί και οι νοσηλευτές της χώρας έδωσαν τη μεγάλη μάχη, κάτω από αντίξοες συνθήκες.
Η Φώφη Γεννηματά παρέλαβε στις πλάτες της την τεράστια πολιτική κληρονομιά του ονόματος και των αξιών του σπουδαίου πατέρα της. Στάθηκε αντάξιά τους. Δεν παρέκκλινε, έδωσε τις πολιτικές της μάχες με αξιοπρέπεια και προσήλωση στα ιδανικά της παράταξής της και, το κυριότερο, την κουβάλησε στα πιο δύσκολα χρόνια από την ημέρα της δημιουργίας της.
Η Φώφη παρέλαβε ένα κουρελιασμένο ΠΑΣΟΚ στη μετά ΓΑΠ και Βενιζέλο εποχή και προσπάθησε πάντα με αξιοπρέπεια να το κρατήσει όρθιο κόντρα πολλές φορές στα «θέλω» του κόσμου, ο οποίος ήταν εξοργισμένος με τα ιστορικά λάθη που είχαν συντελεστεί.
Το πιο σπουδαίο όμως ήταν πως η Φώφη Γεννηματά όλο αυτό το έπραξε σε συνδυασμό με τον προσωπικό της γολγοθά. Για 13 χρόνια έδωσε τεράστια μάχη με τον καρκίνο, αλλά πάντοτε ήταν εκεί, παρούσα, με το χαμόγελο στα χείλη και την αποφασιστικότητα να προσπαθεί να πετυχαίνει πράγματα για όσα πρέσβευε.
Με τα σωστά και τα λάθη της, όπως άλλωστε όλοι οι πολιτικοί, όλοι οι άνθρωποι, πορεύτηκε δίχως ποτέ να βάλει το «εγώ» πάνω από το «εμείς», δίχως ποτέ να αφήσει την προσωπική της περιπέτεια να κυριαρχεί της πολιτικής της ιδιότητας.
Ήταν πάντοτε εκεί, ως μάνα, ως σύζυγος, ως αρχηγός πολιτικού κόμματος, με αξιοπρέπεια και σοβαρότητα. Με το ίδιο αίσθημα ευθύνης που έσπευσε αμέσως να δηλώσει ότι αποσύρεται από τη διεκδίκηση της προεδρίας του ΚΙΝ.ΑΛ. όταν διαγνώστηκε η επιδείνωση της ασθένειάς της.
Μέσα σε λίγες ημέρες αυτή η τεράστια μαχήτρια λύγισε κόντρα στον χειρότερο εχθρό που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα τον τελευταίο αιώνα.
Η Φώφη Γεννηματά έφυγε και ολόκληρη η Ελλάδα θρηνεί από χθες την απώλειά της. Όμως έχει αφήσει ανεξίτηλα τα ιδανικά, τις αξίες και το ήθος της. Εκεί ψηλά θα συναντήσει τον σπουδαίο πατέρα της, εκείνον για τον οποίο πολλοί είχαν πει πως αν ζούσε πιθανότατα τα πράγματα θα είχαν εξελιχθεί πολύ διαφορετικά, σαφώς καλύτερα στη χώρα μας, αφού θα είχαμε αποφύγει τη λαίλαπα από το 1996 και μετά. Δεν θα το μάθουμε, δυστυχώς, ποτέ.
Καλό ταξίδι, Φώφη Γεννηματά. Η περπατησιά σου σε αυτή τη ζωή αφήνει σημαντικό αποτύπωμα!
